طرفداری- استفانو بوناکورسو، حرفی جالب در خصوص فوتبال و آکادمی فوتبال در ایتالیا بر زبان آورده است. «اگر مارادونا از نیم کره شمالی بود، قطعا بازیکن مزخرفی از آب در می آمد.» به اعتقاد سرپرست آکادمی آتالانتا که یکی از بهترین آکادمی های اروپاست، علاوه بر ژنتیک، محیط اطراف یک بازیکن هم نقش مهمی در آینده او دارد.
من روز سه شنبه در کمپ تمرینی اسپورتیوو بورتولوتی حضور داشتم، جایی که درهایش برای مربیان تیم های بزرگسال از باشگاه های اطراف باز بود. تیم بزرگسال آتالانتا در فصل 2017/18 و 2018/19 جواز حضور در رقابت های اروپایی را کسب کرد که اکثرا به لطف درخشش جوانانی از همین زمین تمرینی بود. آتالانتا هرگاه جوانان خوبی در سیستم های پایه داشته، آنگاه به موفقیت های خوبی رسیده است. فصل گذشته این تیم جواز حضور در لیگ قهرمانان اروپا را کسب کرد که اکثر این دستاورد به لطف درخشش جوانان بود.
وسواس فوتبال ایتالیا در خصوص داشتن سازمان دفاعی خاص و تاکتیک های فراوان، به گذشته ها مربوط می شود. بوناکورسو معتقد است این فلسفه، در تاریخ فوتبال ایتالیا نهفته و به یک رمز و راز تبدیل شده است. اینجا در برگامو، فوتبال روان و تاکتیکی، موضوع اصلی تمام جلسات تمرینی است. شهری که به واسطه نزدیکی‌اش به میلان و یک فرودگاه مخصوصش شناخته می شود.
از اینجا بازیکنانی چون روبرتو دونادونی، گائتانو شیره‌آ، پاتزینی، مونتولیوو، کریستین ویری و فیلیپو اینزاگی رشد کرده و راه خود را به سطح اول فوتبال ایتالیا پیدا کرده اند. جوزپه چاتو، مردی است که در سال 1940 این آکادمی را تاسیس و این پروژه زمانی به اوج خود رسید که در سال 1991، پرکاسی با استخدام بوناکورسو، به آکادمی بال و پر بخشید. رسوایی و فساد طی 15 سال اخیر سایه بر فوتبال ایتالیا گسترانید اما آتالانتا هیچوقت درگیر چنین باتلاقی نشد. آن ها همواره با اتکا بر آکادمی خود که از تمام جهان بازیکن می پذیرد، به بقا در بالاترین سطح ادامه دادند.
«بیایید 2-5-3، 3-3-4 یا 1-5-4 را فراموش کنیم. وقتی بازیکنان نتوانند تاکتیک ها را در زمین اجرا کنند، این اعداد فقط تبدیل به شماره تلفن می شوند. این ها حرف های مردی است که در کنار آنتونیو کونته، آریگو ساکی و مارچلو لیپی کار کرده است. به این مرد خیره شده بودم و ابرویم به نشانه تعجب بالا رفته بود. کاغذ و خودکار را کنار گذاشتم و با دقت بیشتری به حرف هایش گوش دادم. تمرینات شروع شد.
بازیکنان درست در نقاطی ایستاده بودند که یک میلی متر هم اهمیت خاصی داشت. بر روی یک حرکت، بارها و بارها با توپ بر روی حرکات تکنیکی و استپ ها کار می کردند. به مدت 60 ثانیه هربار این حرکت را تکرار می کردند تا اینکه به مرحله بعدی تمرینات برویم. مربی زیر لب دائم غرولند کنان بازیکنان را تشویق می کرد و از آن ها می پرسید «حرکت بعدی به نظرت چیه؟» این حرکت او بیشتر شبیه تکنیک معروف تعریفِ تحت فشار بود. اول از طرف مقابلت تعریف کن و سپس او را در برابر عمل انجام شده قرار بده. عالی است. بچه ها فکر می کردند در تمرینات همه کاره هستند اما این مرد 54 ساله، رهبر واقعی این زمین بود.
«زمان و محل صحبت با بازیکنان بسیار مهم است، در غیر اینصورت صدای ما فقط پس زمینه‌ای عاری از محتوا در ذهن بازیکنان می شود.» پس از نرمشی آرام، بازیکنان به دو دسته تقسیم شده و تنیس با پا بازی می کنند. مهم است که توپ را زمین نیندازند و گاهی با بالا بردن سرعت و هیجان، به مغز و ذهن خود در راستای افزایش توان رفلکس، تمرین دهند. در این تمرین استفاده از دست ها کاملا ممنوع است. به مدت 40 دقیقه این تمرینات برگزار می شود و بازیکنان زیر 16 سال، با شدت هرچه تمام تر باید تمام و کمال آن ها را انجام دهند. هر سه ماه یک بار هم در امتحانات شرکت می کنند تا میزان تعیین سطح شوند. اینجا مهم استرس وارد کردن به بازیکنان نیست، بلکه سنجش میزان پیشرفت بازیکنان است.
«بازیکنان را تشویق کنید که حرکت را درست انجام دهند. اگر درست انجام دادند هم تشویق کنید. به بچه ها فرصت دهید پیش از آنکه مورد سنجش قرار گیرند، به اطراف خود نگاه کرده و یاد بگیرند. آموزش قدم به قدم، مهم ترین نکته در آکادمی است.» به انتهای جلسه تمرینی نزدیک می شدیم. به اطرافم نگاه می کردم و مربیان را می دیدم. همه آن ها مات و مبهوت نصیحت های مربی آکادمی قرار گرفته بودند. طوری نگاهش می کردند انگار استاد آن هاست. این مربیان قرار بود به باشگاه های خود برگشته و با متدهای یادگرفته از آکادمی آتالانتا، بازیکنان خود را پرورش دهند.
امکان توسه و فراهم کردن فرصت برای بازیکنان از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. بالا رفتن از نردبان مربیگری در ایتالیا آسان نیست زیرا دوره ها به طور مرتب در هر شهر برگزار می شود و دوره مدرک مربیگری C یوفا، برای کسانی که قصد دارند از ابتدا همه چیز را یاد گرفته و به رنج سنی 5 تا 8 سال فوتبال یاد دهند، ضروری است. البته کسانی که قصد دارند با تیم بزرگسالان کار کنند، می توانند برای مدرک B مربیگری اقدام کنند. این سیستم عادلانه است زیرا فوتبال پایه اهمیت بسیار بیشتری نسبت به پایه های بزرگسالان دارد و باید دقت بیشتری در ارائه مدارک به متقاضیان صورت گیرد.
آتالانتا یکی از بهترین مربیان آکادمی در سطح اروپا را در اختیار دارد. او با بازیکنان صمیمی است و از طریق همین صمیمیت، «سیستمِ بازی» را به مغز آن ها منتقل می کند. «چرا انگلیسی ها همیشه به اینجا میان و بابت فشار زیاد به بچه ها برای قهرمانی ناله می کنن؟ اصلا مگه انگلیس تو تاریخش چه موفقیتی داره؟» پس از این حرف، مربیان می خندند. این حرف قطعا خطاب به من بود. او ادامه اداد: «ما مثل انگلیسی ها سفر نمی کنیم که صورت خودمون رو رنگ کنیم و بستنی بخوریم. تو دوست داری خوب بازی کنی و ببازی یا زشت بازی کنی و دقیقه 94 بازی رو ببری؟ خب ما همیشه ترجیح می‌دیم ببریم.»
آن ها دائما صحبت می کردند و من سعی می کردم بهترین استفاده را از این جمع ببرم. سیگارها روشن شدند و جمع خندان تر شد. بقیه مربیان به من گفتند ناراحت نشو، بوناکورسو شوخی می کرد و فقط می خواست سر به سرت بگذارد. پس از خوردن پاستا چیکن، یک اسپرسو خوردیم. تصمیم داشتیم یک جلسه تمرینی دیگر را تماشا کنیم. بازیکنان کاورهای سنسوردار مجهز به GPS پوشیدند تا تمرینات آغاز شود. دوباره آن قانون 60 ثانیه در مورد دریبل، انجام حرکت تکنیکی و استپ توپ اجرا شد. به مرور فهمیدم این بازیکنان تحت رژیم غذایی خاص، صحبت با روانشناسان، جلسات با پزشکان و متخصصان تغذیه، تمرینات خود را تکمیل می کنند.
در طول تمرینات، اکثر اوقات مربیان ساکت بودند و تماشا می کردند. فضایی بسیار سالم در بهترین آکادمی ایتالیا حاکم بود. اکنون جوانان مستعد و حتی ستاره های زیادی را در سطح سری آ می بینیم که از اینجا، از زینگونیا در برگامو برخاسته‌اند. این تیم در ترکیب اصلی خود، از بسیاری از جوانان آکادمی که در سیستم های پایه بازی و در نهایت فارغ التحصیل شده‌اند، بهره می برد. ذهنیت پرورش جوانان در کشوری که چهار قهرمانی جام جهانی به چشم دیده، چشم اندازی بسیار عالی دارد.
▬ برای خواندن سایر قسمت‌های مجموعه داستان آکادمی ها، روی برچسب این مجموعه یاددا‌شت‌ها کلیک کنید.
