آرژانتین همیشه به لیونل مسی به چشم جواهری گرانبها نگاه کرده که باید در رفتار با او بی‌نهایت احتیاط کرد.
۱۴ سال از اولین بازی مسی برای تیم ملی بزرگسالان آرژانتین میگذرد؛ اما این تیم هنوز نتوانسته بهرهای که باید را از تواناییهای او ببرد و زمان زیادی هم برای این کار ندارد.
مسی که به زودی ۳۲ ساله میشود در سطح باشگاهی همه افتخارات ممکن را کسب کرده اما هر وقت پای تیم ملی کشورش به میان آمده انگار در یک چرخه باطل گیرافتاده است.
در "آلبیسلسته" انتظارات همیشه از این بازیکن بالا بوده، امیدهایی که همیشه به یأس مبدل شده‌اند. او سال ۲۰۰۵ با تیم ملی زیر ۲۰ سال آرژانتین قهرمان جهان شده و سه سال بعد از آن مدال طلای المپیک پکن را برده اما هیچوقت با آرژانتین طعم قهرمانی در تورنمنتهای مهم را نچشیده است.
مسی چند وقت پیش گفت: "باید بلند شوم و دوباره تلاش کنم، مهم نیست چند بار زمین میخورم. این یک درس مهم برای بچههاست، نه فقط در فوتبال که برای زندگی. میخواهم وقتی بازنشسته میشوم با آرژانتین طعم قهرمانی را چشیده باشم."
"کوپا آمهریکا" ۲۰۱۹ که در حال حاضر در برزیل در جریان است احتمالا برای کاپیتان مسی آخرین فرصت رسیدن به قهرمانی در یک تورنمنت مهم با آرژانتین است؛ جامی گریزان از مسی که شاید بتوان گفت دستیابی به آن تلخترین لحظات دوران حرفهای را برای او رقم زده است. با این حال آرژانتین با شکست ۲ بر صفر مقابل کلمبیا شروع خوبی در مسابقات قهرمانی آمریکای جنوبی نداشته است.
مسی با ۶۷ گل، بهترین گلزن تاریخ آرژانتین است. او ۱۳۰ بار برای تیم ملی کشورش به زمین رفته و فقط ۱۷ بازی مانده تا در کنار خاویر ماسچرانو رکورددار بیشترین بازی ملی برای آرژانتین، قرار بگیرد.
او تیم ملی کشورش را در ۸ تورنمنت مهم (۴ جام جهانی و ۴ کوپا آمهریکا) همراهی کرده اما هر بار این سوال را در ذهن آرژانتینیها بوجود آورده که چرا این مسی با آن بازیکنی که هر هفته در بازیهای بارسلونا در تلویزیون میبینیم، فرق دارد؟
واقعیت اینجاست که همیشه دو مسی وجود داشته است. در یک سو بازیکنی همیشه برنده ایستاده که زیر دست پپ گواردیولا در یکی از بهترین تیم‌های دنیا به عنوان شماره ۹ کاذب شکل گرفته. بازیکنی که از زمان پیوستن به آکادمی فوتبال بارسا در کودکی، کنار دوستانی مثل آندرس اینیستا و ژاوی بزرگ شده است.
در سوی دیگر اما بیگانه‌ایست در دل تیم ملی آشفته اما پر از غرور آرژانتین که گویی در تیم آن طور که باید جا نیفتاده و راحت نیست. بازیکنی که در ۱۶ بازی ملی خود بین سالهای ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۱ حتی یک بار هم پایش به گل باز نشد.
از همان ابتدا هر دوره کوپاآمهریکا یک بحران به حساب میآمد و بعد از هر جام جهانی شک و شبهه زیادی نسبت به آینده مسی شکل میگرفت. اما درست وقتی آرژانتینیها فکر میکردند مسی زیر بار این حجم از انتقاد و سرکوفت از هم پاشیده، او به اسپانیا برمیگشت و طوری بازی میکرد که گویی همه زخمهایش به شکلی معجزهآسا التیام یافته‌اند.
هر تولد دوباره اما موجی از انتقاد را در آن سوی اقیانوس شکل میداد. آرژانتینیها میپرسیدند، چرا آنجا میتوانی و اینجا نه؟ کجای کار ما اشتباه است؟ مسی به چه نیاز دارد؟ هر تولد دوباره، سطح انتظارها را از او بالاتر میبرد. هر چه بیشتر به او امید میبستند، انتقادها هم سنگینتر میشد و این چرخه ادامه داشت.
این بار اما مسی در حالی تیم ملی کشورش را همراهی میکند که در بارسا هم روزهای چندان خوبی را سپری نکرده است. شکست از لیورپول در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا و جا ماندن از کورس قهرمانی این رقابتها برای دومین سال پیاپی غافلگیر کننده بود. بعد از آن هم باخت جلوی والنسیا در فینال جام حذفی اسپانیا.
بارسا به راحتی قهرمان لالیگا شد اما از آنجایی که انتظارها از این تیم بالاتر بود، انتقادهای زیادی نسبت به رهبری مسی و بهترین دوست او، لوئیس سوارز در تیم شکل گرفت.
Image copyrightGETTY IMAGES
Image captionگابریل باتیستوتا ( چپ) و دیگو سیمئونه ( راست) از جمله بازیکنان تیم ملی آرژانتین بودند که در ۱۹۹۳قهرمان کوپا آمهریکا شد
آخرین باری که آرژانتین قهرمان کوپا آمهریکا شده به ۱۹۹۳ باز میگردد. از آن زمان تا کنون این تیم ۴ بار (۲۰۰۴، ۲۰۰۷، ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶) به فینال این رقابتها و یک بار (۲۰۱۴) به فینال جام جهانی صعود کرده و در همه آن‌ها بازنده بوده است. مسی در ۴ مورد از این بازیها حضور داشته اما نه گل زده و نه عملکرد رضایتبخشی داشته.
در رابطه با مسی دو رویکرد کاملا متضاد بین هواداران وجود دارد: عدهای به او به چشم منجی نگاه می‌کنند و عدهای دیگر انتظار شکستش را میکشند.
برای نسل جوانتر، مسی حکم خدا را دارد. مسنترها اما نمیتوانند او را با مارادونا مقایسه نکنند و مسی برای آن‌ها هیچ وقت "دیگو" نخواهد بود. او هیچوقت نمیتواند مثل مارادونا در ۱۹۸۶، یک تنه آرژانتین را قهرمان جهان کند.
مسی از اولین بازی خود برای تیم ملی آرژانتین با اتهام غرور بیش از حد روبرو بوده است. دلیلش هم این است که نه سرود ملی کشورش را میخواند، نه با همتیمیهایش حشر و نشر میکند، نه به دستورات مربی گوش میدهد، نه آن طور که باید اهمیت میدهد، نه به اندازه کافی گل میزند، نه بازیکن شماره ۱۰ است و نه بازیکن شماره ۹، نه از پس مدیریت فشار روی تیم برمیآید و به غیر از همه اینها در انتخاب بازیکن دخالت میکند و نقشههای تاکتیکی تیم را به هم میزند.
او از وقتی نوجوانی ۱۷ ساله بود به باد انتقاد گرفته میشد و الان هم که پدر سه فرزند است، همچنان این روند ادامه دارد.
موج ضد مسی در آرژانتین بعد از هر نتیجه بد تیم ملی در بازیها یا عملکرد نامطلوب این تیم دوباره راه میافتد. با هتتریک مقابل اکوادور در انتخابی جام جهانی ۲۰۱۸، مسی نقشی حیاتی در صعود آرژانتین به این رقابتها داشت. در روسیه اما اوضاع با این روند پیش نرفت. مسی در بازی اول تیم جلوی ایسلند پنالتی‌اش را خراب کرد و در بازیهای بعد هم عملکرد چندان رضایت بخشی نداشت.
آرژانتین در یک‌چهارم نهایی ۴-۳ از فرانسه شکست خورد و از دور رقابتها حذف شد، دیداری که به نظر میرسید آخرین حضور مسی در جام جهانی باشد. پس از آن بازی همتیمیهای او، خاویر ماسچرانو و لوکاس بیگلیا از فوتبال ملی خداحافظی کردند. چند وقت بعد هم گونسالو ایگواین خودش را از تیم ملی بازنشسته کرد.
Image copyrightGETTY IMAGES
Image captionپیش از بازی با کرواسی در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه به نظر میآمد مسی حال خوشی ندارد
آینده فوتبال ملی مسی هم تا همین سه ماه پیش هنوز معلوم نبود. گفته میشد او هرگز حاضر نمیشود به رختکنی برگردد که به قول رسانههای آرژانتین " از کار افتاده" است. رختکنی که هیچ‌کدام از بازیکنان نسل قبل و دوستان او دیگر در آن حضور ندارند.
در تلاش برای شکل دادن دوباره به تیم ملی و بازگرداندن مسی، فدارسیون فوتبال آرژانتین به این فکر افتاد که هدایت تیم را به پپ گواردیولا پیشنهاد دهد. ایدهای که از سوی کلائودیو تاپیا، رئیس این فدارسیون مطرح شد.
او معتقد بود اگر گواردیولا مربی تیم شود مسی هم قطعا بازخواهد گشت. او در اوت ۲۰۱۸ به خبرنگاران گفت: "با گواردیولا تماس گرفته شد اما بعد از آن باید فرار میکردیم، چون باید کل فدراسیون را میفروختیم که بتوانیم حریف حقوق او شویم."
کمی بعد گواردیولا در یکی از نشستهای خبری منچسترسیتی با عصبانت به این صحبتهای او واکنش نشان داد: "اول اینکه هیچ کس با من تماس نگرفته. بعد این که رئیس فدارسیون فوتبال آرژانتین کار درستی نکرده که در مورد حقوق من حرف زده چون نمیداند چقدر است. من به قراردادم با منچسترسیتی احترام میگذارم. آرژانتین هم مربی بسیار خوبی دارد و به نظرم یک آرژانتینی باید هدایت این تیم را به عهده بگیرد."
در نهایت، پابلو آیمار، الگوی مسی و هافبک پیشین تیم ملی آرژانتین و باشگاه والنسیا به سمت دستیار لیونل اسکالونی - که بعد از جام‌جهانی جای خورخه سمپائولی را گرفت - منصوب شد تا پیامی دیگر برای مسی در بارسلونا فرستاده شود.
در ژانویه هم سزار منوتی، مربی سابق تیم ملی آرژانتین که سال ۱۹۷۸ قهرمان جهان شد و یکی از همپیمانان قدیمی مسی است، مدیر تیم‌های ملی آرژانتین شد.
در ماه مارس و در بازی دوستانه مقابل ونزوئلا در مادرید مسی به تیم ملی برگشت، دیداری که با باخت ۳-۱ آرژانتین تمام شد. او گفت: "به نظرم تیم بسیار متحد است و بچهها همه واقعا دوست دارند اینجا باشند. پسرم تیاگو از من پرسید چرا من در این تیم نیستم. جو تیم خیلی خوب است. من هم یکی از اعضا این تیم هستم و هیچ چیز غیرطبیعی وجود ندارد."
در آرژانتین هیچوقت بر سر مسی توافق وجود نداشته. بعضیها او را خجالتی میدانند و عدهای دیگر معتقدند مسی یک رهبر خودخواه است.
هیچ‌کدام از این دو گروه هم هرگز قبول نخواهند کرد که ممکن است قضاوتشان اشتباه باشد. اما واقعیتی که نمیشود انکار کرد شاید این باشد که آرژانتین با ضعیفترین تیم خود در دهههای اخیر به برزیل رفته.
مسی، آگوئرو و دیماریا نماینده نسل قدیم فوتبال آرژانتین هستند، پائولو دیبالا، نیکولاس اوتامندی و نیکولاس تاگلیفیکو، بازیکنان درجه یک در سطح جهانی به حساب میآیند که تجربه جام جهانی هم دارند.
بقیه اعضای تیم اما یا بازیکنان جوان و خوشآتیهای مثل لائوتارو مارتینس و خوان فویت هستند که با ۲۱ سال سن در اروپا (به ترتیب اینتر میلان و تاتنهام) بازی می‌کنند اما تجربه بازی ملی ندارند، یا بازیکنان قدیمیتری از جمله میلتون کاسکو و ماتیاس سوارس ۳۱ ساله که تجربه بازی در سطح جهانی را ندارند.
بیشتر بازیکنان این تیم بین ۲۳ تا ۲۸ سال سن دارند، نسلی جدید از فوتبال ملی آرژانتین که اسکالونی قصد پرورش آن را دارد.
Image copyrightGETTY IMAGES
Image captionمسی و همتیمیهایش در تیم ملی آرژانتین در آخرین بازی دوستانه خود پیش از کوپا آمهریکا نیکاراگوئه را ۱-۵ شکست دادند
منوتی که همین چند وقت پیش و در پایان فصل نه چندان مطلوب بارسلونا با مسی ملاقات کرده در مقاله خود در روزنامه "اسپورت" نوشته: "از آنچه در لیگ قهرمانان اتفاق افتاده بود به شدت متأثر به نظر میآمد، این که در دیداری به نظر تمام شده ، حذف شده بودند. او نگران آینده بود. اما این خستگی ذهنی در روحیه رقابتی و تعهد او نسبت به آرژانتین تغییری ایجاد نخواهد کرد. با وجود سفر طولانی، به محض رسیدن تصمیم گرفت در تمرین تیم شرکت کند و وقتی چشمش به توپ افتاد، لبخند روی صورتش نشست."
