GiPSy KiNGوقتی بازی دو هیچ بود و آرسنال تو حمله بود یجا تصویر زوم شد روش و قشنگ میشد و کلافگی رو تو چهرش دید،یجورایی انگار آدمایی که به بن بست رسیدن.
سرشو انداخته بود پایین و پیشونیشو میخاروند و انگار بازی رو نگاه نمیکرد.
همین که ناراحتی و کلافگیشو اینقد راحت نشون میده و حتی و نمیتونه در ظاهر خودشو کنترل کنه یه نشونه بد و نگران کنندس واسه منچستر،که یجورایی از بی تجربگی آموریم نشأت میگیره.
این کلافگی و عجز تو چهره مربی به بازیکنای تو زمینم منتقل میشه و اونارو هم میریزه به هم.
مربی هرچقدرم که ناراحت و کلافه باشه نباید از دقیقه 75 اینجوری خودشو ببازه و انرژی تیمشو نابود کنه،چون بازیکنایی که تو زمینن ناخوداگاه بعداز یه اتفاق تو زمین برمیگردن و به مربیشون نگاه میکنن.