۱_ ژوزه مورینیو (( استاد بزرگ❤❤ ))
غالب مردم از تنش دوری می‌گزینند. اما در مقابل، عده کمی هم هستند که می‌میرند برای تنش. این کار به آن‌ها هیجان می‌دهد و گویی حیات‌شان به آن بستگی دارد. مورینیو از این دسته افراد است. وی، نمود بارز این جمله «دیوید موریک» تهیه‌کننده شهیر سینماست: «کافی نیست که فقط برنده شوم. باید از خرد شدن حریفان‌ام لذت ببرم». مورینیو، عاشق دشمن‌تراشی برای خود است. فرقی نمی‌کند که ادن هزارد باشد یا سرخیو راموس؛ آرسن ونگر باشد یا پپ گوآردیولا؛ مرسی‌ساید باشد یا نوکمپ یا نیمی از سانتیاگو برنابئو. حرکات عجیب و غریب او در گوشه و کنار زمین‌های فوتبال چه در زمان فتح یک جام و چه در زمان باخت، در نظر هر علاقه‌مند به فوتبال غیرجذاب می‌نماید. گرچه او یکی از بزرگ‌ترین مربیان همه ادوار تاریخ و یکی از خوش‌تیپ‌ترین چهره‌های ورزشی حال حاضر دنیاست، اما کلکسیون کارهایش -که فقط یکی از آن‌ها انگشت کردن در چشم یک مربی دیگر است- وی را تبدیل به یکی از منفورترینِ منفورها کرده و امروز می‌بینیم که دوستان کمی دارد. هر چند که هیچ اهمیتی برای او ندارد.
۲_کریستیانو رونالدو (( فرمانده بزرگ 😍😍))
کریستیانو رونالدو را باید یکی از بهترین‌های همه ادوار تاریخ فوتبال دانست. او مرد سال فوتبال است و از نظر آمار موفقیت در این زمینه برابر با «لیونل مسی». اما به قدری خودشیفته است که حتی صدای هواداران رئال مادرید را هم درآورده است. این که او بازیکن بزرگی است در آن شکی نیست اما این که خود را بزرگ‌ترین بازیکن همه ادوار تاریخ فوتبال اعلام نماید، نشان از خودشیفتگی او دارد. او حتی خودشیفته تز از زلاتان ابرهیموویچ است !
۳_ سرخیو راموس (( دست پرورده ای مورینیو 😍😍))
راموس، واژه جدیدی را به لغت‌نامه فوتبال افزود: «پانتومیم تبهکارانه» . خیلی اوقات هم گرفتار زیرکی داور بازی شده و به خاطر این عمل، کارد زرد دریافت کرده است. سرخیو، رکورد دریافت کارت قرمز در تاریخ لالیگا را ثبت کرده است. مردی سرسخت و خشن. این بازیکن بزرگ و در عین حال خوشتیپ، بسیار بی‌پرواست و رفتارش با بازیکنان سایر تیم‌ها و همبازی‌های خودش، بر همین اساس پیش می‌رود. رفتار قلدرمآبانه او همراه شده با کسب جام‌های متعدد، زندگی لاکچری. راموس، در خیلی از اوقات بی‌ملاحظه عمل کرده و برایش چندان اهمیتی ندارد. او به همان اندازه که منفور هواداران تیم‌های دیگر است، به همان اندازه در میان آن‌ها، محبوبیت دارد. هم می‌توان از او نفرت داشت و هم می‌توان دوستش داشت. در هر حال، در این لیست ۵۰ نفره، او از همه کمتر منفور است.
۴_ پپه 😍 ( بازیکن سابق مورینیو ))
استاد هنرهای سیاه» مناسب‌ترین لقب برای پپه است. او واقعا شایسته عالی بودن است چرا که تمامی خصوصیات لازم برای تبدیل شدن به یک مدافع اسطوره‌ای را داراست. شجاعت، چالاکی، استقامت، قوای فیزیکی، هوش، و یک دهه افتخار و کسب جام همراه با رئال مادرید. اما اخلاق و رفتار او، مانع از اسطوره‌ای شدن وی شده است. او هم همچون راموس و چه بسا بیشتر از او، خیلی اوقات حرکات زشتی از خود نشان می‌دهد که غالبا به اخراج‌اش ختم می‌شود. شما به کجای این حرکت که یک بازیکن را منهدم کنی و بعدش محکم با پا به شکم‌اش بکوبی می‌توانی وحشیانه نگویی؟ این فقط یکی از مصداق‌های کلکسیون خشونت‌های پپه است
۵_دیگو کاستا ((بازیکن سابق مورینیو ))❤❤
اگر مورینیو را نماد جنجال‌برانگیزی در قامت مربی بدانیم، نیمه بازیکن او دیه‌گو کاستاست. این پسر، آن‌قدر جنگ‌طلب است که نام کتاب خودزندگینامه‌اش را گذاشته «هنر جنگ». در تاریخ فوتبال، مهاجمان زیادی اهل کشکمش بودند اما کاستا بنای کارش را بر دعوا و جنجال گذاشته است. دشمنان مورد هدف او در لیگ برتر انگلیس «امره جان» و «گرت بری» بودند و مورینیو شورانگیزی او را برای جدال و جنگ بیشتر می‌کرد. به نظر می‌رسد اکنون که «آنتونیو کونته» از دست او خسته شد و عذرش را خواست، در آتلتیکو مادرید در کنار سرمربی پوست‌کلفت جنگ‌طلبی چون «دیه‌گو سیمئونه»، جای مانور بیشتری برای جنگ‌طلبی داشته باشد.
۶_جان تری ❤ (( سخت کوش ترین بازیکن مورینیو ))
تری، در مستطیل سبز بازیکنی بود که هر کسی آرزو داشت او را در تیم خود داشته باشد. مستحکم، توانا، و فداکار برای تیم. اما در بیرون از زمین، اتفاقات شکل دیگر داشت. او با زنان و ناموس هم‌تیمی‌ها و رفقایش ارتباط نامشروع برقرار کرد و رفتار تبعیض‌آمیزی نسبت به «آنتون فردیناند» داشت که همین دو امر، موجب شد که بازوبند کاپیتانی تیم ملی انگلیس از او گرفته شود و پس از چندی، در حالتی شرمگنانه او را از تیم ملی اخراج کنند. تری به خاطر این فسادها، تبدیل به یکی از منفورترین چهره‌های تاریخ فوتبال شده است.
۷_اشکی کول 😍
کول را به جرات می‌توان یکی از بهترین مدافعین کناری تاریخ فوتبال و لیگ برتر انگلیس دانست. او افتخارات زیادی را به همراه آرسنال و چلسی به دست آورد. اما چیزی که کول را در نظر فوتبال‌دوستان منفور می‌کند، چانه‌زنی‌ها و بحث‌های دراز بی‌مورد او با داوران است
(( معرفی انحصاری رئییس بزرگ ))
سرالکس فرگوسن کبیر ❤❤❤❤❤❤❤❤😘😘
سر الکس فرگوسن را می‌توان یکی از بندرت افرادی دانست که در اوج محبوبیت، بسیار منفور نیز هست. او یک دیدگاه خاص برای بازیکنان‌اش داشت و آن این بود که برای تحریک احساسات تماشاگران، هر آنچه که در زوایا نظرشان می‌بینید را از آن خود کنید. اما چیزی که موجب نفرت هواداران رقبا نسبت به فرگوسن می‌شد این بود که او از وحشی‌گری بازیکنان‌اش جلوگیری به عمل نمی‌آورد. لشکر بازیکنان خاص خودش را هم در دوره‌های مختلف داشت که مشهورترین آن به دوره پل اینس، روی کین، پیتر اشمایکل، یاپ استام، و دیوید بکهام برمی‌گردد.
علاوه بر این، نمونه‌هایی از توهین‌های وی را می‌توان در اینجا متذکر شد: اتصاف القاب «احمق‌های لعنتی» به خبرنگاران، «مراسم تشییع» به تماشاگران در اولدترافورد، «همسایه اعصاب خرد کن» به منچستر سیتی، «یک باشگاه ناچیز در شمال شرقی» به نیوکاسل، «مخترعان دودکش» به ایتالیایی‌ها، «ژرمن‌های معمولی» به آلمانی‌ها، «پِهِن هم بار اون یاروها نمی‌کنم» به مدیران رئال مادرید. دعواها و درگیری‌هایش با رافائل بنیتز، آرنس ونگر، و کوین کیگان هم که به جای خودش!
