بعد از جنگ جهانی دوم و سقوط هیتلر آلمان بدست فاتحان جنگ به دو بلوک شرق و غرب تقسیم شد. شرقی که زیرسلطه ی چکمه های سنگین استالین خط مشی کمونیستی را دنبال میکرد و غربی که نماینده نظام لیبرال و سرمایه داری فاتحان غربی یعنی فرانسه انگلستان و ایالات متحده بود. در این میان برلین که پایتخت و مهمترین شهر آلمان بود به دو نیم تقسیم شد و خط مقدم جنگ سرد بود.
جمهوری دموکراتیک آلمان با سیاست های غلطی که در پیش گرفت باعث فشار های اقتصادی ، بیکاری ، گوشه گیری این کشور در جوامع بین المللی شد و سرکوب شدید مردم از طریق سیستم های اطلاعاتی شرایط بدی رو برای ساکنان بداقبال شرق نشین آلمان رو باعث شد.
از طرف دیگر ، جمهوری فدرال آلمان که طبق قانون اساسی خود امکان اتصال مجدد با آلمان شرقی رو بازگذاشت زیر حمایت های غربی ها رشد و شکوفایی اقتصادی پیدا کرد و بهشت موعود ساکنان آلمان شرق شد.
سران آلمان شرقی که این مسئله را به عنوان تهدید جدی فرض میکردند دستور ساخت دیوار تاریخی برلین برای جلوگیری از کاهش جمعیت را دادند.
برلین در مرکز این تحولات به دو نیم تقسیم شد.
خانواده ها از هم جدا شدند. هموطنان سابق به دشمنان و رقیبان روز تبدیل شدند.
36 سال جدایی دو کشور با منشا یگانه نهایتا با یک اشتباه اداری ساده به پایان رسید و دیوار برلین به دست برلینی ها فروریخت و دو آلمان دوباره متحد شدند و پالوده انحلال شوروی قدرتمند ریخته شد.
دیوار فروریخت اما اثرات جدایی همچنان بعد از 29 سال همچنان پابرجاست. وضعیت اقتصادی ، شرایط اجتماعی و رفاه کلی ، درصد تحصیلات عمومی و حتی تعداد هواداران حذب های افراطی نژادپرست گرایانه در بلوک شرق و غرب کامل گویای این است که هرچند دیوار فروریخت اما انگار دیواری نامرئی هنوز شرقی ها را در رده پایینتری از هموطنان غربی خود نگه میدارد.
اوج این ناعدالتی ها در فوتبال واضح می شود جایی که مناطق آلمان شرقی سابق تا سالها و تا تاسیس باشگاه لایپزیش هیچ نماینده ای در لیگ اول لیگ اتحاد یا بوندسلیگا نداشته اند.
برلینی ها اما عمق این فاجعه و جدایی را میفهمند و خود به عنوان سربازان پیشگام برای یکپارچگی جنگیده اند و خود تیشه برداشته اند تا این دیوار لعنتی را فرو بریزند.
تیم هرتابرلین ، تیم غرب نشین که در ورزشگاه بزرگ و با کیفیت المپیا که برای برگزاری بازی های المپیک 1936 ساخته شد بازی میکنند از سال 2013 توانسته جایگاه خودش را در بوندس لیگا 1 تثبیت کند و بازیکنان با کیفیتی مثل سالامون کالو و پلاتنهارت را دارد.
در گوشه شرقی و فقیر تر شهر اما یونیون برلینی محبوب برلینی هاست که تاکنون رنگ بوندس لیگا را ندیده ، ورزشگاهی قدیمی و کوچک دارد و بودجه کمی دارد اما امسال به عنوان تیم رده سوم بوندس لیگای 2 شانس این را دارد که با پیروزی در دو دیدار رفت و برگشت مقابل اشتوتگارت حداقل 2 دربی را به برلینی ها هدیه کند.
دربی که در آن برد و باخت معنا ندارد و قرمز و آبی یکیست و شعار هر دو گروه یکصدا همان شعار سه تفنگدار خواهد بود : "همه برای یکی ، یکی برای همه"
نویسنده : سید مرتضی هاشمی / شعار تماشاگران داخل عکس : یک شهر ، یک تیم
