طرفداری- چند ماه پس از خاتمه همکاری کارلوس کی روش و تیم ملی ایران، مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال از نهایی شدن انتخاب سرمربی بعدی تیم ملی خبر داد و این روزها نام هروه رنار، سرمربی تیم ملی مراکش بیشتر از باقی مربیان به گوش می‌خورد. رنار هر چقدر در تیمهای باشگاهی نام موفق عمل کرده در تیمهای ملی کارهای بزرگی انجام داده است.
هروه رنار، سرمربی 50 ساله تیم ملی مراکش در کشور فرانسه به دنیا آمد و در دوران بازیگری خود به عنوان مدافع در تیمهای کان، والاریس و دراگوئیگنان فرانسه توپ زد اما موفق نشد افتخاری با این تیم‌ها کسب کند و در 30 سالگی از دنیای بازیگری خداحافظی کرد.
رنار دوران مربیگری خود را بلافاصله بعد از بازنشستگی و در سال 1999 با هدایت دراگوئیگنان آغاز کرد. این سرمربی فرانسوی توانست به بازی دراگوئیگنان سر و شکلی تازه بدهد و این‌گونه بود که «کلود له روی» (سرمربی فعلی تیم ملی توگو) سبک مربیگری او را پسندید و وی را به عنوان دستیار به چین برد تا در هدایت تیم شانگهای کوسکو به او کمک کند.
در سال 2004 اما اوضاع کاملاً تغییر کرد. مدیران تیم کمبریج یونایتد رنار را به عنوان سرمربی خود برگزیدند و له روی دستیار او شد. تمرینات تیم زیرنظر رنار انجام می‌شد و له روی فقط روز مسابقات به لحاظ تاکتیکی و به عنوان مشاور در کنار رنار حضور داشت. اما اوضاع به خوبی پیش نرفت تا آنجا که کمبریج به لیگ دسته پایین تر (کانفرنس نشنال) سقوط کرد و رنار از سرمربیگری این تیم کنار گذاشته شد.
مقصد بعدی رنار، سانگ دا نام ویتنام بود. اما پس از چند ماه این تیم را به مقصد کرنبورگ فرانسه ترک کرد و این تیم در لیگ دسته سه فرانسه در مکان نهم ایستاد. در فصل بعد این تیم به مقامی بهتر از چهاردهمی دست پیدا نکرد و در فصل 200-2007 هم 12 شد و در همین زمان له روی بار دیگر وی را به عنوان دستیار خود برگزید. آن‌ها همکاری جدیدی را در تیم ملی غنا آغاز کردند.
نشستن روی نیمکت غنا به عنوان دستیار موجب شد تا یک پیشنهاد ملی از سوی زامبیا به دست رنار برسد. در جام ملت‌های آفریقا 2010 زامبیا توانست پس از 14 سال به مرحله یک چهارم نهایی برسد. رنار در آوریل 2010 و تنها دو ماه قبل از اتمام قراردادش نیمکت زامبیا را ترک کردچراکه با مسئولان تیم آنگولا به توافق رسیده بود. اما این توافق خوش یمن نبود و 6 ماه بعد از هدایت این تیم استعفا کرد و به تیم آلگر الجزایر پیوست و آلگر در پایان فصل در رده نهم ایستاد. همکاری رنار با آلگر فقط 9 ماه به طول انجامید و با رسیدن پیشنهاد دوباره از مسئولان فدراسیون زامبیا وی قرارداد یک ساله‌ای با این تیم امضا کرد. زامبیا با رنار توانست برای اولین بار به مقام قهرمانی جام ملت‌های آفریقا 2012 برسد.
زامبیا سال بعد نتوانست جواز صعود به مرحله نهایی جام ملت‌های آفریقا 2013 را بدست آورد و رنار تقصیرات را به گردن گرفت اما به شدت از کنفدراسیون فوتبال آفریقا انتقاد کرد چراکه اعتقاد داشت قهرمان سال قبل جام ملتها باید بدون برگزاری مسابقات انتخابی در مسابقات سال بعدی شرکت میکرد.
مقصد بعدی این سرمربی سوشو فرانسه بود. هنگامی که سوشو در پایان فصل در منجلاب سقوط به دسته پایین‌تر دست و پا می‌زد، رنار پیشنهادی از تیم ملی مراکش دریافت کرد. سوشو در نهایت به دسته پایین‌تر سقوط کرد و رنار هم با قبول یک پیشنهاد ملی دیگر هدایت تیم ملی ساحل عاج را پذیرفت. وی به همراه ساحل عاج در جام ملت‌های آفریقا 2015 به مقام قهرمانی رسید تا اولین سرمربی باشد که با دو تیم مختلف در این رقابت‌ها قهرمان شده است.
رنار پس از موفقیت با ساحل عاج به پیشنهاد تیم لیل فرانسه پاسخ مثبت داد اما با گذشت 13 بازی و کسب تنها 13 امتیاز از این تیم اخراج شد.
وی در سال 2016 هدایت تیم ملی مراکش را در دست گرفت و آن‌ها توانستند پس از 20 سال به جام جهانی صعود کنند. در جام جهانی 2018 بود که ایرانی‌ها بیشتر با چهره رنار آشنا شدند. همگروهی مراکش با ایران و برد شیرین یاران کی روش هیچ‌گاه از خاطر ایرانی‌ها پاک نخواهد شد.
