مطلب ارسالی کاربران
داستان من و دوشنبه شب های گمشده ام؛مخاطب کیلو چند؟
داستان من و دوشنبه شب های گمشده ام؛مخاطب کیلو چند؟
خبر تلخی که میدانستیم روزی می آید بلاخره اومد....همانطور که این خبر تلخ برای خیلی ها امثال مهران مدیری و عطاران را بارها شنیده بودیم اما شاید بازهم آماده ی پذیرفتنش نبودیم.
قبلا ها میگفتند با خدا باش و پادشاهی کن اما شاید الان باید بگوییم با جماعت باش و پادشاهی کن داستانی که حالا برای عادل هم اتفاق افتاد.قصدم از نوشتن این متن واقعا بزرگ کردن کسی نیست ولی اقرار نیست اگر بگوییم عادل با آن لحن جذابش دلیل تاخیر خیلی از ما ها در رسیدن به سرکار یا مدرسه یا دانشگاه سه شنبه ها بود و اغراق نیست اگر بگوییم عادل با لمس خواسته های مخاطب هایش، بذری از جنس ماندگاری را در دل هایمان کاشت.
روزگار سریع میگذرد اما کیست فراموش کند که آیتم های نود برایمان تبدیل به اسلحه هایی مرگبار برای ورود به میدان نبرد کری خوانی بود تا مثل یک برنده از آن خارج شویم.
صدا و سیما مثل سالهای اخیر باز هم نشان داد که ارزشی برای مخاطبش قائل نیست و هدف اصلی مدیران فقط این است که نشان دهند به چه مقدار قدرتمند هستند حتی اگر به منزله ی حذف مهره های برنده شان در جهت قدرت نمایی شان باشد.آری....وقتی پاسخی در جواب یک استاد دانشگاه،مفسر،مترجم و متخصص رشته اش نیست پس حذفش میکنم چون توانی برای پاسخ بهش را ندارم اما قدرت حذف کردنش را دارم.......
اما آیا واقعا عادل حذف شد؟ تو این روزها هرچند عادل در گزارشگری اشتباهات زیادی را مرتکب میشد (اگر نگذاریم پای فشارهای اخیر) اما تا کنون او را این چنین محبوب ندیده بودم.آقای فردوسی پور ما مردم مرده پرست هستیم اما محض ترک عادت هم که شده فراموش نخواهیم کرد بیست و خورده ای سال خاطره،عشق بازی و عدالتی را که به ما و به فوتبالمان هدیه کردی پس چه زیباست بگوییم صدا سیما تو را از دست داد نه تو صدا سیما را.......
بدرود آقای فردوسی پور
حسین باقرشاهی
