سینا گیگزدرود بر اسطوره ی هنرمند و بی تکراره موسیقی پاپ ایران، استاد شادمهر عقیلی...
باز هم این موضوع رو تکرار میکنم که بنده از آلبوم بی کلام بهارمن که در اواخر سال 76 به بازار اومد، مجذوب شادمهر و هنر و استعداد عجیب و غریبش شدم تا به امروز که آخرین آثارش، آلبومش " تصویر" و تک آهنگه " وقتی که بد میشم " هست...
بعدشم که با آلبوم های فصل آشنایی و آلبوم استثنایی و بی تکراره مسافر، زلزله ای در موسقی پاپ ایران رخ داد و سپس هم بمب آلبوم دهاتی...
آخه مگه میشد و میشه باور کرد که یه نفر اقدر نبوغ و استعداد داشته باشه :
خواننده_ آهنگساز_ تنظیم کننده_ بازیگر_نوازنده ی سازهای ویولون، گیتار، پیانو، کیبورد، گیتار الکتریک و باس، ماندولین، بوزوکی،سنتور،درام و ...
جل الخالق... واقعا واژه ی نابغه ، برازنده ی شادمهر هست...خواننده ای که بیش از 90 درصد آثارش برای مردم، ماندگار و خاطره انگیز و استثنایی هستن...فقط همون آهنگ تقدیر یا علامت سوال یا ستاره یا یه کاری کن و یا عادت و یا مسافر ویا در بی نهایت شب و یا یاس و یا معبود و یا سبب و یا ماندگار و یا سرنوشت و یا طرفدار و یا تنهاییام و یا صدام بزن و یا وارٍث و یا ...هر کدومشون به تنهایی ،با چندین آلبوم از یک خواننده ی خوبه دیگه، برابری میکنه.
آخرین ترانه اجرا شده ی شادمهر هم که یک هفته پیش پخش شد " وقتی که بد میشم" بود که انصافا خیلی خوش ریتم و جذاب بود...موزیک ویدئوش هم خیلی به دل می نشست.
