مطلب ارسالی کاربران
ایران ای خرّم بهشت من ****روشن از تو سرنوشت من***** گر آتش بارد به پیکرم**** جز مهرت در دل نپرورم (با اندکی تاخیر)
۸ اسفند سالروز درگذشت استاد بنان(با اندکی تاخیر)
.
.
پیشینه این ترانه به دروان پر تلاطم جنگ جهانی دوم در ایران باز می‌گردد. در این زمان، سپتامبر ۱۹۴۱، متفقین ایران را اشغال کرده بودند. ایده این شعر از دیدن وضعیت اسفبار کشور، به خصوص اهتزاز پرچم متفقین از پادگان استرآباد در آن دروان به شاعر الهام شد. گل‌گلاب در این باره گفته است:
.
در سال ۱۹۴۴، در شرایطی که چکمه‌های نیروهای اشغال‌گر هر وطن‌پرستی را می‌لرزاند، من ایدهٔ این شعر به ذهنم رسید. سپس پروفسور خالقی موسیقی آن را نوشت و در برابر همهٔ مقاوت‌های سیاسی، این ترانه راه خود را به دل و روح مردم پیدا کرد
.
نخستین اجرای آن، در ۲۷ مهرماه ۱۳۲۳ در تالار دبستان نظامی دانشکدهٔ افسری با صدای غلامحسین بنان در خیابان استانبول دو شب متوالی برگزار شد. سرود «ای ایران» آنقدر اثر کرد که شنوندگان تکرار آن را خواستار شدند و سه بار تجدید شد. استقبال و تأثیر این سرود باعث شد که وزیر فرهنگ وقت، هیئت نوازندگان را به مرکز پخش صدا دعوت کرد تا صفحه‌ای از آن ضبط و همه روزه از رادیو تهران پخش شود. اجرای اولیه این اثر ملی نایاب است. اجرای دیگر، مربوط به سال‌های ۱۳۳۷ تا ۱۳۴۲ در برنامه گل‌ها است که غلامحسین بنان این سرود را خواند
.
ای ایران ای مرز پرگُهر / ای خاکت سرچشمهٔ هنر / دور از تو اندیشهٔ بَدان / پاینده مانی تو جاودان / ای دشمن ار تو سنگ خاره‌ای من آهنم / جان من فدای خاک پاک میهنم / مهر تو چون، شد پیشه‌ام / دور از تو نیست اندیشه‌ام / در راه تو، کِی ارزشی دارد این جان ما / پاینده باد خاک ایران ما / سنگ کوهت درّ و گوهر است / خاک دشتت بهتر از زر است / مهرت از دل کِی برون کنم / بَرگو بی مهرِ تو چون کنم / تا گردش جهان و دور آسمان به‌پاست / نورِ ایزدی همیشه رهنمای ماست / ایران ای خرّم بهشت من / روشن از تو سرنوشت من / گر آتش بارد به پیکرم / جز مهرت در دل نپرورم / از آب و خاک و مهرِ تو سرشته شد گِلم / مهر اگر برون رود گِلی شود دلم / مهر تو چون، شد پیشه‌ام / دور از تو نیست اندیشه‌ام / در راه تو کِی ارزشی دارد این جان ما / پاینده باد خاک ایران ما
