سامي خديرا در كمال خونسيرد به پرسش خبرنگاران در خصوص غيبت خود در بازي مقابل آمريكا و در خشش شواين اشتايگر جايگزين خود در اين ديدار پاسخ مي دهد و از حضور خود در ديدار مقابل الجزاير از مرحله يك هشتم نهايي رقابت هاي جام جهاني در شهر پورتوآلگره مطمئن به نظر مي رسد:"من با سرمربي صحبت هاي خوبي انجام دادم و براي ادامه حضور رقابت ها به خصوص در مرحله يك هشتم نهايي، يك جلسه استراحت و كسب قوا كردن، كاملا لازم بود." وي همچنين عملكرد شواين اشتايگر در بازي مقابل آمريكا را "خيلي خوب" توصيف كرد و گفت:"او در تمرينات بسيار خوب ظاهر شده است و هر روز آماده تر مي شود." اما پرسش مهم تر اين است كه چه كسي بايد مثلث خط مياني را در كنار توني كروس و فيليپ لم تكميل نمايد؟
در حالي كه اكثر اعضاي كادر فني تيم ملي آلمان، از روند بازي مقابل آمريكا راضي به نظر مي رسيدند، سامي خديرا تنها بازيكني بود كه ديدي منتقدانه نسبت به اين بازي داشت و اعلام كرد كه نمي توان از روند بازي"كاملا راضي" بود:" اگر بخواهيم به مراحل بالاتري صعود كنيم، بايد سريع تر باشيم و خط مياني را به كنترل خود درآوريم. ما سانترهاي زيادي روي دروازه حريف داشتيم و در حقيقت كسي نبود كه از آنها استفاده نمايد."
شايد بتوان ادعا نمود كه شواين اشتايگر تنها كسي است كه مي توان اين انتقادات را متوجه او كرد، شوايني در ديدار مقابل آمريكا براي اولين بار در جام بيستم از ابتدا تركيب اصلي تيم قرار گرفت، بيش از 70 دقيقه در زمين بود، بازي نسبتا قابل قبولي را به انجام رساند و يكي از بهترين بازيكنان ميدان نيز بود. او سبب شد تا در ميانه ميدان هماهنگي بيشتري نسبت به دو بازي قبل احساس شود و درصد پاس هاي صحيح تيم را نيز افزايش داد. شواين اشتايگر كه بيشتر دوران آماده سازي رقابت هاي جام جهاني رابه دليل مصدوميت از دست داده بود، به نظر مي رسد در اين بازي توانسته باشدانتظارات را برآورده سازد.
شوايني در اين بازي بار ديگر تصويري خوب از خود به نمايش گذاشت و با تكيه بر تجربه و خونسردي خود، آرامش را كه يكي از اصلي ترين عناصر بازي آلمان ها است، به تيم برگرداند، وي خود را در كوچكترين چالش هاي خط مياني شريك مي دانست و حامي خوبي براي ساير هم تيم هاي خود بود و به نوعي به هم تيمي هاي خود نشان داد كه رئيس برگشته است.
اما شواين اشتايگر تمايلي به صحبت كردن در اين موضوع نداشت. او اغلب بعد از هر ديدار اگر به خاطر شرايط قراردادي نباشد، حاضر به گفتگو با خبرنگاران نيست. بعد از بازي مقابل آمريكا هم او بدون توجه به انبوه خبرنگاران و دوربين ها، به سمت اتوبوس تيم روانه شد. در روزهاي اخير در رسانه هاي آلماني بحث هاي شديدي در خصوص قهر شوايني با مطبوعات و رسانه ها و سكوت او مطرح شده است، زيرا كه شوايني فكر مي كند كه مطبوعات نسبت به او عدالت را رعايت نكرده اند و رفتاري نا متعادل نسبت به او داشته اند. به هر حال شوايني مصمم است كه از حاشيه ها فاصله بگيرد و همه تمركز خود را به جام جهاني و خدمت به تيمش متمركز نمايد.
شايد با ارزش ترين خصوصيت شواي اشتايگر، كه كمتر در مورد آن صحبت شده است، اين است كه موفقيت و كار گروهي براي او از درخشش فردي بسيار مهم تر است. شواين اشتايگر به تنهايي خود سمبل و نماد باشگاه بايرن مونيخ و حتي تيم ملي آلمان است، كه با وجود غرور بالا هيچ گاه آن را در زمين بازي نشان نمي دهد. شوايني هرگز حاضر به قرباني كردن كار گروهي براي درخشش خود نيست و او تمام تلاش خود را مي كند تا بتواند باري از روي دوش ساير هم تيمي هاي خود بردارد.
اين يكي از دلايل اصلي است كه از او در سال هاي اخير به عنوان رهبر تيم ملي آلمان ياد مي شود و او را با بزرگاني همچون، بكن باوئر، ماتئوس، بالاك، افن برگ و كان مقايسه مي كنند. هنگامي كه در سال 2010، يوآخيم لوو فيليپ لام باهوش را به جاي ميشائيل بالاك به عنوان كاپيتان تيم برگزيد، از شوايني به عنوان رهبر احساسي تيم ياد برد و به نوعي او را رئيس تيم در زمين قرار داد.
حال بايد ديد كه با توجه به درخشش شوايني در بازي مقابل آمريكا و تشكيل يك مثلث هاهنگ بايرني با وجود او در زمين، يوگي لوو بازهم حاضر به نيمكت نشين كردن او و بازي دادن به بازيكن مورد علاقه خود سامي خديراي ناآماده مي باشد.