جام جهانی ، فرصت خوبی برای درخشیدن ستاره های کشف نشده است ؛ ستاره هایی که از تریبون این جام میتوانند خودشان را به دنیا ثابت کنند . سال 2014 ، دوباره تب و تاب جام جهانی شروع شد و در این میان ، مرد باتجربه ی کاستاریکایی ، دستکش هایش را برداشت و به برزیل آمد تا بدرخشد، پرنور تر از همیشه . آن قدر که کشور کوچکش تا مرحله ی یک چهارم نهایی جام جهانی پیش رفت و چشم مدیران باشگاه های بزرگ دنیا به او خیره شد تا هنرمندی هایش در قفس توری را نظاره گر شوند . برزیل ، پل کیلور برای رسیدن به برنابئو شد.
سال 2014 به سپید پوشان شهر مادرید پیوست . جایی که سنگربان اصلیش ، ایکر کاسیاس بود و ناواس ، نیمکت نشین قدیس مادریدیستا ها شد . اما پایان سن ایکر در رئال نزدیک بود و درست یکسال بعد ، کاسیاس چمدانش را به مقصد پرتغال بست . ار آنجا به بعد ، نوبت کیلور بود که از دروازه ی لوس بلانکوس مراقبت کند . آنجا که ایکر ، کشتی را به دست ناخدای جدید سپرد ....
شماره 1 کهکشانی ها ، به کیلور رسید. حالا نوبت او بود. مرد کاستاریکایی دستکش هایش را به دست کرد و پا گذاشت روی چمن های برنابئویی که حالا باید جای خالی عزیز دل مادریدیستا ها و سنگربان رؤیاییشان را با سیو ها و پرواز هایش پر کند و سعی کند تا جانشین خوبی باشد ؛ و جانشین خوبی هم شد . وارث قفس توری برنابئو ، کارش را خوب بلد بود .سرنوشت فینال 2016 به دست هایش در گرفتن ضربات پنالتی گره خورده بود ، سال 2017 و هنر نمایی هایش در برابر رقیب هم شهری در چمپیونزلیگ ماندگار شد و سیو هایش در بازی رفت با یوونتوس و البته برگشت با بایرن مونیخ ، حکم صعود به فینال لیگ قهرمانان 2018 را امضا کرد . یکی از دلایل درخشش رئال شد و در این سه سال 2016 ، 2017 و 2018 ، با توانایی های خود یکی از ستون های اصلی پادشاهی رئال مادرید در اروپا بود ...
تابستان 2018 ، دوباره جام جهانی ، و این بار ، تیبو کورتوایی که درخشید و و ستاره شد و پایش به برنابئو باز شد . حالا کیلور برای فیکس شدن ، دارنده ی دستکش طلای جام جهانی 2018 روسیه را رقیب خود میبیند . اما ایمان مرد خدا ، وقتی با سختکوشی اش توأم میشود ، بی رقیب است . سیو های نجات بخش کیلور روی صحنه ی چمپیونزلیگ ، از ذهن مادریدیستا ها پاک نخواهد شد . هر چند بعضی اوقات نظاره گر اشتباهاتش بودیم اما پرواز هایش ، خروج هایش ، روحیه اش ، و ایمانش ، دستان کیلور را از همیشه امن تر میکند ؛ دستانی که پناه امن توپ های شلیک شده است .
گلر 32 ساله ی کاستاریکایی حالا بجای چارچوب دروازه ، نیمکت برنابئو را جایگاه خود میبیند اما اراده ای که در چشمان کیلور موج میزند برای رویارویی با هر صخره ای آماده است . کیلور باید بجنگد ، برای حفظ قفسی که حالا دو صاحب دارد ؛ هر چند شاید کوله بارش را ببندد ، اما دل تیرک های برنابئو برای نبودنش تنگ میشود . هیچ مادریدیستایی دوست ندارد سرنوشت تلخ سن ایکر این برای برای کیلور تکرار شود . مادریدیستا ها منتظر می‌مانند تا مرد خدا دوباره برخیزد ، پیراهن کهکشانی ها را به تن کند ، در چارچوب دروازه ی لوس بلانکوس بایستد و دست هایش را بالا ببرد . آن وقت همه با هم تشویقش میکنند و فریاد می زنند :« ناجی ما بمان ، کیلور!»
