درگذشته بسیاری از تمدن‌ها معتقد بودند که روح برای بازگشت به زندگی دوباره، به یک کالبد نیاز دارد. بیشتر پادشاهان و فراعنه، اشراف و ثروتمندان، کاهنان و حتی مردم عادی، بزرگترین دغدغه‌ی زندگیشان سالم ماندن کالبدشان یا فناناپذیری پس از مرگ، بوده است.
به طوریکه هرکدام از این طبقات اجتماعی مقبره‌ای متناسب با اندوخته و ثروتشان برای خود تدارک میدیدند و هزینه‌های مومیایی کردن اجسادشان پس از مرگ را به افراد مطمئن میسپردند.
چه بسا افرادی بوده‌اند که در زمان حیات با فقر و گرسنگی شدید روزگار میگذراندند اما حاضر نمیشدند از طلا و نقره و فلزاتی که طی سالیان دراز بعنوان هزینه مومیایی اجسادشان جمع‌آوری و ذخیره کرده بودند استفاده نمایند.
آنان اعتقاد داشتند که اگر جسم پس از مرگ بپوسد، روح تا ابد تنها و سرگردان میماند. به همین دلیل بود که محکومان و جنایت‌کاران را پس از مرگ، بدون مومیایی کردن دفن میکردند تا امکان بازگشت به زندگی برایشان میسر نباشد و این بدترین مجازات در نظر آنان بود. حتی بدتر از اعدام!
درسال 1971 کارگران در چین مشغول حفاری تونلی بودند که بصورت کامل اتفاقی مقبره و مومیایی 2500 ساله زنی بنام شین ژویی را کشف میکنند. آنچه موجب حیرت باستان‌شناسان شد تازگی بیش از حد جسد بود.
پوست بدن مومیایی طراوت خود را حفظ کرده و تقریبا سالم به نظر میرسد. موها و مژه‌های او نیز تغییرات چندانی نداشته است. تازگی جسد به محققان امکان داد تا با انجام آزمایش، حتی پی به آخرین غذای خورده شده توسط شین ژویی ببرند. او درست قبل از مرگ هندوانه خورده بود!
این مومیایی تا به امروز تنها مورد کشف شده‌ایست که با گذشت 2500 سال هنوز سالم مانده و شکل ظاهری خود را کاملا حفظ نموده است.
اگر تمایل دارید این مومیایی خارق‌العاده را از نزدیک تماشا کنید، این خواسته شما زیاد دور از دسترس نیست. در حال حاضر مومیایی شین ژویی به همراه اشیا کشف شده از مقبره وی در موزه هونان شهر چانگشای چین جهت بازدید عموم قرار داده شده است.
گردآوری و نگارش: تاریخ و داستان
