shayan rسال 2011 بعد بازی دوستانه با روسیه و انتخاب کارلوس کیروش مربی نام آشنای پرتقالی که همون رزومه دستیاری فرگوسن و سال های درخشان یونایتد در دو دوره حضورش و نقش مهمی که در مدرن بازی کردن منچستر به اذعان خود فرگوسن داشت برای ذوق زدگیمون کافی بود... فوتبالی با انرژی و فشار بالا که از فوتبال کلاسیک انگلیسی که سال های قبلش در منچستر پیاده میشد فاصله داشت... کیروش اومد و طبق معمول با استقبال همه همراه شد... بعد از پنج سال بی در و پیکری فوتبال ملیمون که مثل بقیه جاهامون شده بود اومدن یه مربی با رزومه کیروش یک اتفاق فوق العاده بود... بعد چند سال و شکست تیم ملی جلوی ازبکستان تو مقدماتی جام جهانی همه چی به سه بازی اخرمون کشیده شد... به نظرم پایه ها و شخصیت تیم ملی از اونجا شکل گرفت... یک تیم منظم که کم اشتباه میکنه و منتظره تا از کوچک ترین اشتباه حریف نهایت استفاده رو ببره... خیلیا این شکل بازی رو دوست ندارن... ولی فوتبال ما همینه...ما نه کار پایه درست حسابی کردیم که انتظار گردش توپ مناسب و اصطلاحا ((تیکی تاکا)) داشته باشیم و نه تیم ملی جای آموزش نکات پایست که باید از سنین کم آموزش داده بشه...کیروش با توجه به امکانات ما و شکل فوتبال ما مربی موفقی بود و خدمات زیادی به فوتبالمون کرد... و هر کس این رو انکار کنه باید به حافظه تاریخیش بیشتر رجوع کنه... ما همیشه متکی به تک ستاره ها بودیم... و تو دوره ای که بعد از نسل طلایی کریمی و دایی و مهدوی کیا بازیکن تعیین کننده ای نداریم کیروش هشت سال ستاره ی ما بود... به ما معنی کار تیمی رو یاد داد و نشون داد میشه یک نهاد تو این کشور به صورت سیستماتیک و درست عمل کنه... حرفایی که این روزا و تو این جو ملتهب زده میشه به نظرم از اون جنس حرفایی که بعد ایویچ، بلاژوویچ و حتی همین برانکو زده شده... همیشه یک نفرو میبریم بالا میبریم بالا تا بعد زمین خوردنش رو ببینیم و کیف کنیم... چه روزنامه نگار مفسدش... چه مجری ای که از بالا دستور میگیره که وقت کوبیدنه...چه ما هوادارا که نمیتونیم یه سری چیزایی رو از هم تفکیک کنیم...لا اقل این بار بد بدرقه نباشیم... به خاطر همه کارایی که کیروش واسه فوتبال ملیمون انجام داد
