Always united Muمن این چند سال چند تا حسرت بزرگ به دلم موند...
بزرگترین رفتن وازا بعدم نانی و مخصوصا فن پرسی واورا و اون دفاعه که سیتی هم دنبالش بود اسمش یادم رفته و فلچر و...... کلا بازیکن های قدیمی.
بعدم از دست دادن ممفیس دیپای بود. میتونست خیلی بهتر از مارسیال و راشفورد برامون بشه. سنش پایین بود و پر از استعداد. با خلق و خوی اکثر برزیلی ها. یه استعداد ناب هلندی و از دست دادیم.
بعدم دیماریا و یانوزای و شواینی. واقعا حیفشون بود. دیگه زلاتان هم میتونست یه سال دیگه بدرخشه و خیلیای دیگه.
هرچند دیماریا ارزش پیراهنمون و ندونست و کلی داستان دیگه اما شرایط و براش مهیا نکردیم. کلا تیممون بی صاحاب بوده بعد از رفتن پدر باشگاه.
از سال ۲۰۱۳ تا اومدن اوله برام جهنم بوده.
