می دونم نمی شنوی ولی ......
برای کسی که تنهامون گذاشت و رفت ......
برسه به دست اولین عشق فوتبالیم ......
می دونی چند روز گذشته ؟
می دونی چند روزه که بالای شماره 7 رئالمون ، دیگه اسم تو رو نمی بینم ؟
می دونی چند روزه که لبخند زدنت تو برنابئو رو ندیدم ؟
می دونی چند روزه که دلم لک زده واسه دیدنت تو لباس رئال ؟
می دونی هر وقت با یووه گل می زنی و می خندی ، من گریه می کنم ؟
می دونی چرا ؟
چون اون شاهکارت تو تورین جلوی همین یووه مثل فیلم از جلوی چشمام رد میشه ، و فکر می کنم به این نقل و انتقالات لعنتی ، که تو رو از رئال گرفت .
می دونی همون شبی که تو کنفرانس خبریت گفتی فکر نمی کنم هیچ کدوم از هوادارای رئال به خاطرم گریه کنن ،من چه حالی داشتم ؟
نه ، تو نمی تونی اینا رو درک کنی ، چون اشک ریختن های من بعد شنیدن خبر رفتنت به یووه رو ندیدی .
چون نمی دونستی من اون روزا آرزو می کردم که فقط یه بار دیگه تو لباس رئال ببینمت .
چون خبر نداشتی که با رفتنت ، بدترین شب زندگی من رو ساختی .
چون نمی دونستی که همه ی زندگی من بودی .....
هر چقدرم که رئال جام بگیره و خوش حال باشم ، بازم عکس تو و خوشحالیت وسط آلبومم خالیه .
می دونی چیه ؟ من هنوزم فکر می کنم که این یه خوابه ، و قراره بیدار شم و ببینم همه چی سر جاشه و تو هیچ جا نرفتی .......
ولی حیف که انگار قراره هیچ وقت بیدار نشم .
ممنون بابت دئودسیما ، ممنون که تو چشمام زل زدی و منو رئالی کردی .
ممنون بابت یه فصل بودنت ، ممنون بابت همه چی کریستیانو .
ممنون به خاطر خندیدنامون و گریه کردنامون .
تورینی اما جات همیشه تو برنابئو و قلب من محفوظه کریستیانو .
هیچ کس اولین خودش رو فراموش نمی کنه ؛ و من هم فراموشت نخواهم کرد .
به امید روزی که ببینمت
و یه لباس رئال ، با شماره مورد علاقت بذارم تو دستت
تا بپوشی و بخندی و گریه کنم
به امید اون روز .......
از طرف یه مادریدیستا ، برای همه ی زندگی اون مادریدیستا ❤
