به قول یکی از ترانه های معروف آرژانتینی: « بیست سال چیزی نیست». ولی ۲۸ سال دیگر خیلی زیاد است. آرژانتینی ها در پنج دوره گذشته نتوانسته اند به فینال برسند و ۲۸ سال از آخرین قهرمانیشان میگذرد. ولی حالا به نظر میرسد این همه سال صبوری٬ تابستان امسال در خاک کشور دشمن جواب خواهد داد. گزارش متافوتبال از قویترین حریف ایران در مرحله گروهی را از دست ندهید.
لقب:آلبی سلسته
هرچند صعود مستقیم برزیل به جام جهانی به عنوان تیم میزبان باعث شد آرژانتین در مرحله مقدماتی با رقیب اصلی اش روبرو نشود اما بودند تیم هایی نظیر کلمبیا و شیلی که عرصه را بر این تیم سخت کنند.آرژانتین اما با این وجود ۳۲ امتیاز کسب کرد و صدرنشین منطقه ی آمریکایی جنوبی شد.حال ماموریت آلبی سلسته قهرمانی دراین تورنمنت معتبر است.بعید است تیمی در مرحله ی گروهی مقابل آنها بایستد اما در مرحله ی حذفی تخقق رویا برای آرژانتین سخت تر خواهد شد.
سرمربی:الخاندرو سابیا
سابیا زمانی که بازیکن آرژانتین بود تنها ۸ بازی برای تیم ملی کشورش انجام داد.سوابق او در عرصه ی مربیگری هم برای نیمکت آرژانتین چندان درخشان نیست.او پس از دوسال نشستن روی نیمکت استودیانتس، هدایت آلبی سلسته را برعهده گرفت.حال این سوال پیش می آید.آیا سابیا توان رهبری آرژانتین برای حضوری مقتدرانه در جام جهانی را دارد؟
نمای کلی
آرژانتین نمی تواند رختکنش را در جام جهانی آرام نگه دارد؛ در جام جهانی ۱۹۹۴ موضوع دوپینگ بود. در جام جهانی ۱۹۹۸٬ اختلافات داخلی٬ در ۲۰۰۲ نگرانی هایی در مورد رژیم لاغری مارسلو بیلسا. در ۲۰۰۶ و ۲۰۱۰ ٬ اختلافات زیاد میان بازیکنان. آنها اگر میخواهند در برزیل شانسی برای قهرمانی داشته باشند باید به آرامش خاطر برسند.
واقعیت
سابلا یک تیم را انتخاب کرده و با آن عجین شده است. او برای جلوگیری از تفرقه٬ مجبور شد از ستاره هایی همچون کارلوس توز و استبان کامبیاسو چشم بپوشاند٬ دروازه بانان دیگری را امتحان نکند و مدافعان ناشناخته را به مدافعان پرهیاهو ( نیکولاس بوردیسو وگابریل هاینزه ) ترجیح بدهد.
شیوه بازی
سیستم اصلی آرژانتین ۳-۳-۴ است. با حمله های مستقیم و ضدحمله هایی برقآسا که محور آن آنخل دی ماریا٬ مسی٬ آگوئرو و ایگواین است. کمی عقبتر٬ خاویر ماسکرانو و فرناندو گاگو (یا لوکاس بیگلیا) وظیفه بدست آوردن توپ در میانه زمین را برعهده دارند. سابلا در صورتی که لازم باشد٬ سیستم بازیاش را به ۲-۳-۵ تغییر میدهد.
نقاط قوت
سلاح اصلی آرژانتین زدن یک گل بیشتر از رقیب است. آنها برای خلق موقعیت گل خیلی نیازی به مالکیت توپ ندارند و البته آنچنان هم به استعدادهای فردی وابسته نیستند. مسی همیشه در موفقیتهای آرژانتین نقش دارد ولی حرکات هم تیمی هایش را می شناسد و می تواند به استعدادهای قابل توجه شان اعتماد کند.