مطلب ارسالی کاربران
مقاله
مقاله
خلاصه:
اين مقاله چگونگي تأثير بر آوردها در صورتهاي مالي را تشريح مي كند. تأثير چنين برآوردهايي مسأله جديدي نيست اما استفاده از آن ها رو به افزايش است.
اين مسأله نتيجه گيري ها را افزايش مي دهد، چون تدوين كنندگان استانداردها معتقدند كه اندازه گيري دارايي ها و بدهي ها كه منعکس کننده شرايط اقتصادي جاري و انتظارات به روز از آينده است، منجر به ارائه اطلاعات مفيدتري براي تصميم گيري هاي اقتصادي كه هدف گزارشگري مالي است مي شود. به نظر مي رسد اين مسأله دليل تمركز حسابداران بر ارزش منصفانه باشد. اينكه چگونه برآوردهاي آينده در صورتهاي مالي گنجانده شوند به خصيصه اندازه گيري و تعاريف گزارشگري مالي از دارايي و بدهي بستگي دارد. تعاريف فعلي بر شناسايي معاملات يا رويدادهاي گذشته كه موجب ايجاد و جريانات ورودي و خروجي منافع اقتصادي مي گردد و در مورد جريانات ورودي باعث كنترل بر مزاياي مورد انتظار مي شود، بستگي دارد.
بنابراين همه جريانات ورودي و خروجي منافع اقتصادي شناسايي نمي شوند. افشاهاي انجام گرفته مي تواند به استفاده كنندگان در درك برآوردهاي شناسايي شده كمك كند و اطلاعاتي را درباره برآوردهاي شناسايي نشده ارائه دهد. گنجاندن برآوردهاي بيشتر از آينده در صورتهاي مالي جاري منجر خواهد شد كه معيار سود با سود كنوني متفات باشد اما چنين معياري به احتمال قوي اطلاعات بهتري براي تصميم گيري هاي اقتصادي ارائه خواهد كرد.
كليد واژه: صورت هاي مالي، ارزش منصفانه، گزارشگري مالي
تأثير برآوردهاي آينده در صورت هاي مالي امروز
ناصر رياحي نسب، عضو هيات علمي دانشگاه آزاد اسلامي واحد فلاورجان
دانلود مقاله
مقدمه
هدف اين مقاله شرح اين است كه چرا مسئله ، چگونگي شموليت برآوردها در صورتهاي مالي است. بسياري از كساني كه مخالف استفاده از ارزش ها بر مبناي ارزش منصفانه هستند به اين دليل مخالفند كه آن ها معتقدند استفاده ارزش هاي منصفانه ، انتظارات آتي را در صورتهاي مالي امروز ارائه مي دهند. هر چند تحت استانداردهاي جاري حسابداري، تقريباً همه مبالغ شناسايي شده در صورتهاي مالي منعكس كننده برخي برآوردها مي باشد. اين مسئله باعث تعجب نيست، چون بر طبق تعريف، دارايي ها و بدهي ها ارائه كننده انتظارات ما از جريانات ورودي و خروجي منافع اقتصادي است. بنابراين اين مقاله به دنبال پيش بردن بحث به وسيله بحث در مورد راههاي مختلفي كه برآوردها از آينده مي تواند در صورت هاي مالي امروز گنجانده شود و و بحث در مورد تعيين مفاهيم به دست آمده براي ويژگي هاي مبالغ حسابداري مانند سود خالص مي باشد.
با توجه به اندازه گيري دارايي و بدهي استانداردهاي بين المللي گزارشگري مالي (IFRS) اندازه گيري به بسياري از ابزارهاي مالي را به وسيله ارزش منصفانه الزامي كرد و براي اغلب ابزارهاي مالي ديگر اندازه گيري به ارزش منصفانه را مجاز دانست. اگرچه استفاده از ارزش منصفانه براي اندازه گيري دارايي ها و بدهي هاي غير مالي محدود شده است. استفاده از ساير معيارهاي اندازه گيري كه منعكس كننده بر آورد از آينده است، بسيار رايج است. بررسي فعاليت هاي اخير هيئت استانداردهاي بين المللي حسابداري (IASB) نشان مي دهد كه استفاده از برآوردها مستعد افزايش است. منابع نشان دهنده اين افزايش، الزامات جديد براي استفاده اطلاعات جاري استفاده از بهاي مقام شده تاريخي تعديل شده و استفاده وسيعتر از ارزش منصفانه است. مباحث IASB غالباً بر اين مسئله كه كدام يك از اين برآوردها بايد در صورتهاي مالي گنجانده شود، تمركز دارد. برخي از صاحب نظران در مورد تأثير استفاده بيشتر از برآوردها بر صورت هاي مالي ابراز نگراني مي كنند.
به وضوح تمركز IASB در اندازه گيري دارايي ها و بدهي ها بر استفاده بيشتر از برآوردها در مورد آينده ناشي از تعهدات جاري براي رسيدن به هدف خود در گزارشگري مالي است . بويژه چهارچوب IASB براي تهيه صورت هاي مالي (IASCB 1989) بيان نمي كند كه هدف گزارشگري مالي ارائه اطلاعات مفيد براي استفاده كنندگان صورت هاي مالي در اتخاذ تصميمات اقتصادي است. بديهي است كه مبالغ صورتهاي مالي كه منعكس كننده شرايط اقتصادي جاري است، مفيدتر خواهد بود. هر چند باز هم بديهي به نظر مي رسد كه هم انتظارات ما از آينده به ويژه آن هايي كه از رويدادها و معاملات ناشي نشده اند، نبايد در صورت هاي مالي امروز گنجانده شوند.
تعاريف دارايي ها و بدهي ها نقش حياتي اي در تعيين اينكه چه نوع از انتظارات ما از آينده براي شناسايي در صورت هاي مالي مناسب است، بازي مي كند. هر فردي بايد دقيقاً مشخص كند كه كدام دارايي يا بدهي ها براي شناسايي در نظر گرفته شده است، دارايي هاي مختلف با انتظارات متفاوتي از آينده در ارتباط هستند. تعاريف جاري به طور اساسي بر شناسايي رويدادها و معاملات گذشته كه باعث ايجاد انتظارات جريان هاي ورودي يا خروجي منافع اقتصادي آتي مي شود، تأكيد مي كند. تعريف دارايي نيز نيازمند اين است كه موسسه بتواند منابع را كنترل كند. بنابراين، فقط برآوردها از منافع اقتصادي آتي مرتبط با معاملات يا رويدادهاي گذشته و در مورد دارايي ها توانايي كنترل توسط موسسه در تعاريف جاري قرار مي گيرد.
سود تفاوت ميان خالص دارايي هاي شناسايي شده در ابتداي دوره و خالص دارايي هاي شناسايي شده در پايان دوره، به غير از تغييرات ناشي از مبادلات حقوق صاحبان سهام، است. بنابراين چگونه بر آوردهاي ما از آينده كه در صورتهاي مالي امروز گنجانده مي شوند، ويژگي ها و تفاسير سود را تحت تأثير قرار مي دهد. براي مثال: اگر برآوردهاي بيشتري در اندازه گيري دارايي ها و بدهي در صورت هاي مالي گنجانده شود، سود كمتر، قابل پيش بيني خواهد بود. هر چند، قابليت پيش بيني سود، هدف گزارشگري مالي نيست. بلكه، توانايي سود در پيش بيني جريانات نقدي آتي اهميت دارد. گنجاندن برآوردهاي بيشتري از آينده احتمالاً توانايي پيش بيني كنندگي سود را افزايش مي دهد.
بخش بعدي توضيح مي دهد كه چرا مسئله، چگونگي شموليت برآوردها از اينده در صورتهاي مالي امروز است نه اينكه آيا بايد شامل شود يا نه. بخش سوم توضيح مي دهد كه چرا انتخاب معيار اندازه گيري براي دارايي ها و بدهي، چگونه بر آوردها از آينده را كه بايد در مبالغ شناسايي شده گنجانده شوند، تحت تأثير قرار مي دهد. آن بخش، همچنين توضيح مي¬دهد كه چرا IASB بر ارزش منصفانه به عنوان معيار اندازه گيري تمركز مي كند. بخش چهارم توضيح مي دهد كه چگونه تعاريف چارچوبي از دارايي ها و بدهي ها انتظارات ما از جريان ورودي و خروجي منافع اقتصادي كه براي شناسايي در صورت هاي مالي مناسب است را تحت تأثير قرار مي دهد. اين تعاريف نقش حياتي اي را در محدود ساختن نوع انتظارات ما از آينده که بايد در صورتهاي مالي گنجانده شود بازي مي کند بخش پنجم تأثيرات استفاده بيشتر از برآوردها در صورتهاي مالي را بر سود مورد بحث قرار مي دهد. بخش آخر برخي نتايج مهم را ارائه مي دهد.
مسئله چگونگي است، بود يا نبود
گنجاندن بر آوردها در مورد آينده در صورت هاي مالي امروز مسئله جديد نيست. به جز برخي استثنائات مانند وجه نقد داخل شركت، مبالغ موجود در صورتهاي مالي امروز، همگي منعكس كننده برآورد از آينده مي باشد. هر چند حسابداران از اقلام تعهدي براي تعديل جريانات نقدي براي انعكاس انتظارات ما از آينده استفاده مي كنند. براي مثال، وام هاي دريافتي نشان دهنده مبالغي است كه بانك انتظار دارد از وام گيرندگان دريافت كند. اين مبلغ از طريق جمع مبلغ قرار داد و تعديل آن از بابت ارزش زماني بايد بر اساس رويدادهاي زمان انجام بر آورد، انجام شود. هر چند همه آنها بر آورد از آينده ناشي از آن رويدادهاست. بنابراين مسئله اين است كه آيا صورتهاي مالي بايد شامل برآورد باشد يا نه بلكه مسئله اين است كه چگونه اين كار بايد انجام شود.
