اما احتمالا مهمترین پالس مثبت بازی رونالدو در دو هفته ابتدایی مخصوصا برای آلگری به "مشارکت های" او مرتبط می شود. در بالا از پنج گل زده یوونتوس که رونالدو هیچکدام را به ثمر نرسانده و از وفاداری ختم حمله به وی صحبت کردیم. اما تمام این موارد مابه ازای متقابل دارند. به هردو گل تیم برابر لاتزیو دقت کنید. روی گل اول کریستیانو مهمترین بخش کار را انجام داده و با یک بازی سریع، یک انتقال سریع حمله از بخش طراحی به بخش تمام کنندگی را ترتیب می دهد. در واقع رونالدو یک تنه مسئولیت مهمترین قسمت حمله که توسعه آن و خراب کردن ساختمان دفاعی حریف است را بر عهده می گیرد. بدون شک پس از این گل لبخندی از روی خوشبختی داشتن بازیکنی رو لبان آلگری نقش بسته است که توانایی فوق العاده ای برای تزریق کیفیت به یکی از مهمترین تاکتیک های یووه در چند سال گذشته، یعنی تاکتیک حمله سریع را دارد.
روی گل دوم نیز طرف دیگر بازی رونالدو کارگر افتاد و قرارگیری او در زمان مناسب در جای مناسب مقدمات گلزنی مانزوکیج را فراهم ساخت و بله اینجا نیز همچنان "لبخند آلگری اثر رونالدو" روی بوم خودنمایی می کرد. لبخندی به خاطر چیدن اولین میوه تئوری " سرگرم کردن با رونالدو. گل زدن با مانزوکیج " به طور رسمی. هرچند مانزوکیج هفته گذشته نیز موفق به گلزنی شد و برای آن گل نیز به طور غیرم
ستقیم نقش حساسیت حریفان در یارگیری روی رونالدو بارز است. اینجا می بینیم که رونالدو به شکل عالی و کاملا محسوس روی هردو گل تیمش برابر لاتزیو نقش داشته و در آنها مشارکت مستقیم کرده است. نقش و مشارکت مستقیمی که با امتیاز 8.3 باعث انتخاب به عنوان بهترین بازیکن زمین شد. بالاتر از دومین بازیکن این رنکینگ در کل دو تیم یعنی کانسلو با نمره 7.7.
نقش و مشارکت مستقیمی که در زمینه کمک به هم تیمی ها برای گل زدن به شکل دیگری هم نمود یافته است. کریستیانو در بازی کیه وو 8 بار برای دیگر مهاجمان پاس نهایی را صادر کرده و در برابر لاتزیو نیز 7 مرتبه این کار را انجام داده است. این کمک بخشی از همان ایجاد وفاداری می باشد که رونالدو باید برای رسیدن به آن گاهی از خودگذشتگی نیز خرج کند. در واقع چشم در چشم. قلب در برابر قلب.
به هر روی چه نام آن را کمک به بازی تیم بگذاریم و چه خودگذشتگی، نرخ 7.5 خلق موقعیت برای هم تیمی ها در هر بازی از سوی رونالدو یک تغییر منجر شده به رشد است. نرخ 26.5 مشارکت مستقیم در حملات منجر به خطر تیم(مجموع پاس های نهایی دریافتی و صادرکرده) برای هر بازی، تنها با توجه به سه هفته حضور در سیستم تاکتیکی آقای آلگری یک تغییر منجر شده به رشد است. رشد کردنی که با تاثیر گذاشتن مثبت رونالدو در دو هفته ابتدایی حاصل گشته و باید گفت حقیقتا "آقای شماره هفت پنج ستاره" خیلی زود لباس پلوخوری را کنار گذاشته و جامه جنگ پوشیده، جنگ برای خلق بازی به بازی آمارهای بهتر. آمارهایی که برای این دو هفته ابتدایی هم تا به اینجای کار چیزی بیشتر از قابل قبول بوده است.
