مطلب ارسالی کاربران
سوخته ترینِ نسل ها،به مناسبت سالگرد قهرمانی آرژانتین در المپیک پکن...
ده سال پیش در چنین روزی آرژانتین موفق شد دومین مدال طلای پیاپی خودش رو در المپیک کسب کنه...در چهار سال منتهی به المپیک ۲۰۰۸ آرژانتین موفق به ثبت دو قهرمانی پیاپی در جام جهانی جوانان در سالهای ۲۰۰۵ و ۲۰۰۷ و همچنین مدال طلای المپیک ۲۰۰۴ شده بود...با بازیکن هایی که در این چند تورنمنت چهره شدند(که نیازی به معرفی ندارن )ما-طرفداران آرژانتین-همگی شکم خود را حسابی صابون میزدیم برای سالهای پر موفقیت آینده...ولی با سیستم عجیب و محیر العقول فدراسیون آرژانتین یکی پس از دیگری فرصت ها از دست رفت...آلبی سلسله دوره به دوره و سال به سال بی نظم تر و کریه تر فوتبال بازی کرد...۲۰۱۴ بدتر از ۲۰۱۰ و ۲۰۱۸ بدتر از ۲۰۱۴...
کامبیاسو و زانتی دعوت نمیشوند تا پاستوره به دلیل خوابی که مارادونا دیده بود(!!! ) مسافر آفریقای جنوبی شود،در تیم سابیا توز جایی ندارد تا پالاسیو روی اعصاب همه رژه برود،سمپائولی هم دیبالا را روی نیمکت میتواند تا بازیکنانی فیکس شوند که از یک دریبل و کنترل توپ هم بعضا عاجز هستند...
و حالا تو سال ۲۰۱۸ همه اون بازیکنا وارد دهه چهارم زندگی خودشون شدن بدون اینکه یک جام به کارنامه آرژانتین اضافه بشه...
اوضاع اسف بار آلبی سلسله وقتی بیشتر نمایان میشه که بدونیم این تیم در یک دهه گذشته هیچ افتخاری در رده های پایه کسب نکرده و بعضا از صعود به تورنمنت های پایه هم جا مانده...
