Uyurken izliyorum, En sevdiğim halini
وقتی می خوابی به تماشا می نشینم زیباترین حالت را
Saçların dağınık, Yüzünde yastık izi
موهایت پریشان، روی صورتت ردی از بالشت
Bir pazar kahvaltısı gibi
همچون صبحانه ی یک روز یکشنبه
Küçük oyunlarının, Büyük savaşlarının Arasında
میان بازی های کوچکت و جنگ های بزرگت
“Olduğu kadar” bir aşktı bizimkisi
به اندازه ای که هست عشقه چیزی که مال ماست
Bir pazar gecesi uykusu gibi
همچون خوابی در یک شب یکشنبه
Ne yaparsam olmuyor
هر کاری کنم نمی شود
Olmuyor eskisi gibi
مثل گذشته نمی شود
Güldürmüyor ağlatmıyor
نمی خنداند، نمی گریاند
Kimse senin gibi
هیچ کس همچون تو
Bitmesi gerek artık
دیگر باید تمام شود
Anlıyoruz ikimiz de
جفتمان هم می دانیم
O zaman neden hala
اون زمان چرا هنوز
Ağlıyoruz ikimiz de
گریه می کنیم جفتمون هم؟
