چرا 4,2,3,1 یکی از پرکاربردترین آرایش های دنیای فوتبال است؟ نقطه قوت این آرایش چیست؟
توازن و تبدیل پذیری میان دفاع و حمله:
در حالت تهاجمی با اضافه شدن بال های تهاجمی و مدافعان کناری به خط حمله این آرایش پتانسیل زیادی برای ایجاد موقعیت و حملات سنگین را دارا است. یک نمونه عالی برای این حالت آرایش 4,2,3,1، ترکیب تیم یوونتوس در سال 2017 است. یوونتوس با اضافه شدن آلوس و ساندرو از خط دفاع و کوادرادو و مانژوکیچ از خط میانی به خط حمله، توانست بارسلونا را تنها با 30 درصد مالکیت توپ شکست بدهد و بعد از شکست موناکو راهی فینال لیگ قهرمانان بشود.
در حالت تدافعی دو بال تهاجمی تیم به عقب آماده و به خط میانی و دفاع اضافه می شوند تا یک آرایش 4,4,1,1 بسازند. نمونه آشنای این حالت ترکیب تیم ملی ایران در جام جهانی 2014 است. هنگام دفاع حاج صفی و حیدری به عقب بر می گشتند و دژاگه و قوچان نژاد جلوتر از آنها قرار می گرفتند. دفاع فشرده در حالت 4,4,1,1 و قابلیت انجام ضد حمله های سریع یکی از عوامل مهم صعود ایران به جام جهانی 2014 و نمایش فوق العاده مقابل آرژانتین بود.
امکان بازی مالکانه:
با توجه به تعداد زیاد بازیکنان میانی، پاسکاری های متعدد و کوتاه، حفظ توپ توسط بازیکنان و حفظ برتری عددی از نقاط قوت این آرایش هستند. بایرن مونیخ یوپ هاینکس از مثال های این شیوه بازی هستند. در سال 2013 بایرن با آرایش 4,2,3,1 لیگ قهرمانان اروپا را فتح کرد.
4,2,3,1 چه ضعفی دارد؟
این آرایش برای تیم هایی با قدرت دوندگی بالای بازیکنان و بازیکنانی با خصوصیات هم تهاجمی هم تدافعی مناسب است. اگر 3 بازیکن خط میانی تنها خصوصیات تهاجمی داشته باشند در هنگام دفاع حفره بزرگی میان مدافعان و هافبک ها ایجاد می شود که باعث فضا دادن به حریف می شود. و اگر بازیکنان تنها خصوصیات تدافعی داشته باشند دفاع در مقابل یک مهاجم نوک برای تیم حریف کار سختی نخواهد بود.
همچنین ممکن است این آرایش در کناره های زمین دچار مشکل شود. زیاد یک به یک شدن زیاد مدافعان کناری و ایجاد فضاهای خالی در صورت باز بازی کردن از دیگر ضعف های این تاکتیک است.
جمع بندی:
استفاده از 4,2,3,1 ریسک بسیار زیادی به همراه دارد. اما در صورت استفاده هوشمندانه ثمرات فوق العاده ای به همراه دارد. در 5 فینال از 10 فینال گذشته لیگ قهرمانان حداقل یکی از فینالیست ها از آرایش 4,2,3,1 استفاده کرده اند.
