ایرانسل؛ مردم آزاری مدرن
سال ۸۶ بود که برای اولین بار با شرکتی به نام ایرانسل آشنا شدم. البته فکر می کنم یکی دو سالی پیش از آن هم این شرکت به فعالیت در زمینه مخابرات مشغول بود. یک شرکت نوپا که با آنتن دهی نه چندان خوب و طرح های تشویقی سخاوتمندانه فعالیتش را آغاز کرد و حالا یک دهه است که در زندگی ما ایرانیان حضور دارد.
کلیک – ایرانسل این روزها به بخش جدانشدنی زندگی ما تبدیل شده است. بیشتر مردم حداقل یک خط ایرانسل را در اختیار دارند و البته افرادی هستند که از سرویس های مختلف روی چندین خط ایرانسل بهره می برند. خدمات ایرانسل هم پیشرفتی فوق‌العاده را در سال‌های اخیر از خود نشان می دهد. موضوعی که برای من به عنوان یک فعال عرصه فناوری مشخص نیست، اصرار این شرکت به استفاده از تکنیک هایی است که در پایان منجر به نارضایتی مشترکین می شود.
با مصوبه های قانونی اخیر، شرکت ایرانسل باید وضعیت سیم‌کارت هایی را که از نظر مدارک دچار کمبود هستند، مشخص کند. تعداد زیادی از کاربران از جمله خود من چه در روز خرید سیم کارت و چه بعدها در هنگام “تهدیدات” مشابهی که این شرکت در سال‌های گذشته انجام داده بود، اقدام به تحویل و ارسال مدارک خود کرده‌ایم. پرسشی که پیش می آید این است که بر سر مدارک ارسالی ما چه آمده است. بی نظمی این شرکت در جمع آوری و نگهداری مدارک چرا باید هزینه های مالی و زمانی را برای کاربر در پی داشته باشد و آیا تهدید به مسدود کردن سیم کارت، اقدامی منطقی و قانونی است؟ مگر راه اندازی یک سیستم آنلاین تکمیل مدارک چقدر زمان و هزینه را برای این شرکت در بر دارد؟
طبق قوانین در هنگام ثبت نام ایرانسل وظیفه داشته تا مدارک لازم را دریافت کند و فروش سیم کارت به افراد نامشخص ممنوع است. با این تفاصیل می توان به این نتیجه رسید که یا نمایندگان این شرکت به فروش غیر قانونی سیم کارت مشغول بوده‌اند، یا نحوه و روند نگه داری مدارک در این شرکت ایرادات اساسی دارد. وظیفه جبران ضرر مالی و زمانی بر عهده کیست و چه تضمینی هست که این شرکت دوباره درخواست دریافت مدارک نکند؟ کدام مرجع قانونی اجازه می دهد که یک شرکت بدون داشتن قراردادی امضا شده از خریدار، اقدام به پایان دادن خدمات خود کند و چه راه قانونی وجود دارد تا افرادی که زمان لازم برای ارسال مدارک را ندارند و به زودی سیم کارت‌هایشان مسدود خواهد شد، بتوانند وضعیت خود را پیگیری کنند.
از موضوع دریافت دوباره مدارک که بگذریم، به ارسال پیامک‌ها و پیغام های تبلیغاتی وقت و بی وقت ایرانسل می رسیم. منی که از سرویس های هر سه شرکت ارائه دهنده خدمات موبایل استفاده می کنم باید بگویم که هیچ کدام از دو شرکت دیگر به فعالیت های این‌چنینی مشغول نیستند. با هر بار قطع کردن تماس، پیغام های عجیب و غریب ایرانسل نمایان می شود! پیامک‌هایی که روزانه ارسال می شوند و به تازگی تماس های تبلیغاتی هم به لیست بلند بالای اذیت و آزار های ایرانسلی اضافه شده است. بسیاری از سرویس های جدید بدون اجازه مشترکین فعال می شود و بند های قرارداد کاربر و ایرانسل تغییر می کند.
متأسفانه در سال های اخیر رفتارها و راهبرد های تبلیغاتی این شرکت به سمت فشار مکرر به کاربران در حال حرکت است. رفتارهایی که از نظر قانونی، شخصی و شرعی ایرادات زیادی بر آن وارد است. ورود به حریم خصوصی افراد بدون اجازه رسمی از آنها، فقط و فقط به دلیل اینکه شما توانایی‌اش را دارید تصمیمی است که باید در آن بازبینی دقیقی صورت بگیرد.
باید اشاره کنم که پیش از نوشتن این مقاله تصمیم گرفتم که برای گرفتن پاسخ پرسش هایم، با روابط عمومی این شرکت تماس بگیرم. متأسفانه در وب‌سایت ایرانسل، شماره تماس خاصی برای روابط عمومی چنین شرکت بزرگی در نظر گرفته نشده و به ناچار با شماره ۷۰۰ تماس گرفتم. مدت یک دقیقه و پنجاه و دو ثانیه از آغاز تماس من با ۷۰۰، صرف شنیدن توضیحاتی خودکار شد که بارها و بارها ارائه شده و نه مکانش و نه زمانش با تماس من ارتباطی داشت. اپراتور محترم هم پس از دقایقی پیگیری اعلام کرد که روابط عمومی ایرانسل، شماره تماس ندارد و می توانید با “فکس” با آنها ارتباط برقرار کنید!
