اختصاصی طرفداری- بارسلونا در سال های گذشته خرید های زیادی در خط هافبک خود داشته است اما هیچ کدام نتوانسته اند جای ژاوی را پر کنند و خلاقیت در میانه زمین این تیم پایین آمده است. ستاره این خط هافبک، آندرس اینیستای پا به سن گذاشته بود که او نیز باشگاه را ترک کرد و اکنون این مشکلات بیشتر تر شده است و بارسا نیاز دارد تا خط هافبک خود را ترمیم کند. همانطور که در طرفداری خواندید بارسلونا به شدت به دنبال آدرین رابیو، هافبک باشگاه پاری سن ژرمن است. آدرین در فصل گذشته یکی از بهترین بازیکنان پاریسی ها بود و عملکرد بسیار خوبی داشت. هافبک 23 ساله و 1/91 سانتی متری پاریسی ها سبک بازی خاصی دارد و از آن دست بازیکنایی است که می توان سبک بازی اش را آنالیز کرد و صرفا به گل زدن و پاس گل دادن ختم نمی شود. در ادامه سبک او را مطالعه خواهیم کرد.
سبک بازی منحصر به فرد؛ یک Shuttler قهار
پست تخصصی رابیو، پست 8 است، این پست به دو هافبک میانی گویند که در سیستم های 443 و 442 لوزی جلوی هافبک دفاعی که پست 6 است بازی می کنند. ژاوی و اینیستا دو بازیکن پست 8 هستند و دو نقش متفاوت دارند. اما او در پست 6 نیز به کار گرفته شده و بازی های قابل قبولی داشته است، معمولا سه سبک بازی برای پست 6 در نظر گرفته می شود :
اولین آن ها Destroyer ها هستند که به اصطلاح کار تخریب را انجام می دهند و بازیکنان جنگنده و دونده‌ای اند، وجود این بازیکنان برای تیم هایی که بازیکنان هایشان در دفاع مهارت بالایی ندارند الزامی است و کار پوشش را انجام می دهند. کانته، کاسمیرو و ویلیام کاروالیو از این دست هستند.
دومین سبک بازیکنان را Regista گویند، اینان از دسترویر ها در کار دفاعی ضعیف تر هستند اما مهارت بی نظیری در کار با توپ و بازی سازی دارند. کنترل ریتم بازی، پاس های بلند و ریسکی، بازی سازی از عقب و... از جمله مهارت های این بازیکنان است. معمولا در هر بازی پاس های بلند زیادی می دهند، ژابی آلونسو و پیرلو از این دست هافبک ها هستند.
سومین بازیکنان در پست هافبک دفاعی را Holding midfield نام گزاری کرده اند. این دست بازیکنان مانند رجیستا ها هستند و مهارت ویژه ای در کار با توپ دارند اما تفاوت هایی با آن ها دارند. هافبک های هولدینگ زیاد پاس بلند نمی دهند و بیشتر با هوش خود بازی را کنترل و به تیم ریتم می هند. بوسکتس و کریک از این دست هافبک ها هستند.
در تیم هایی که با سیستم 433 بازی می کنند یکی از این هافبک ها در پست هافبک دفاعی ایفای نقش می کند و دو هافبک مرکزی و به اصطلاح پست 8 در جلوی آن ها قرار می گیرند. اما در تیم هایی که با سیستم 4231 بازی می کنند قضیه کمی متفاوت است. به دو هافبک دفاعی که در کنار یکدیگر در سیستم های 442 و 4231 بازی می کنند و یکدیگر را پوشش می دهند Double pivot می گویند. این هافبک ها معمولا مکمل یکدیگر هستند و دیگری را کامل می کنند. ژابی آلونسو و ماسکرانو در لیورپول دابل پیوت بودند و یکی رجیستا و دیگری دسترویر بود. در یونایتد نیز کریک هافبک هولدینگ و اسکولز دسترویر بودند. اما بعضی از تیم ها یک نقش یا حتی دو نقش دیگر را اضافه می کنند. در تیم ملی آلمان تونی کروس که هافبک بازی ساز و middle playmaker است در کنار خدیرا ایفای نقش می کرد که نتیجه بدی هم برای او و تیمش داشت. در جام جهانی 2014 شواینی در کنار خدیرا دابل پیووت را تشکیل داده بودند و کروس پست 10 بود اما در یورو و جام جهانی 2018 او پست 6 بود. کروس در پست 6 عملکرد خوبی نداشته و این را در رئال آنجلوتی نیز نشان داده است. ضعف های او در درک از فضا در کار های دفاعی همیشه واضح بوده و تیم هایش را دچار مشکل کرده است. به همین دلیل زیدان از کاسمیرو استفاده کرد تا فضای زیادی را پوشش دهد.
شکل دیگری که بحث ما است و سبک بازی یک هافبک است را Shuttler نام گزاری کرده اند. شاتلر هافبک (معمولا) پست 8 را گویند که جلوی پست 6 در سیستم 433 ایفای نقش می کند. توانایی این بازیکنان آوردن تیم از حالت دفاعی به حالت تهاجمی با پا به توپ بالایشان است. مودریچ و کواچیچ نمونه هایی از این دست بازیکنان هستند. در تیم ملی کرواسی، راکیتیچ نقش دسترویر را دارد و مودریچ در کنارش ایفای نقش می کند. گفتیم معمولا سه نوع هافبک دفاعی داریم اما در سیستم 4231 معمولا یک هافبک جلو تر بازی می کند و خاصیت تهاجمی دارد پس خیلی پست 6 به حساب نمی آید. مودریچ نیز به دلیل مهارت بالایش در پوشش دفاعی و تخریب در این پست به کار گرفته شده است.
آدرین رابیو نیز یک شاتلر قهار است و توانایی بالای او در حمل توپ باعث شده تا بتواند متصل کننده تیم از حالت دفاعی به حالت هجومی باشد. رابیو تکنیک بالایی دارد و سرعت بالایش موجب شده تا به یک شاتلر کلاس جهانی تبدیل شود. اگر بازی او را دیده باشید متوجه این موضوع می شوید که آدرین با پاهای کشیده ای که دارد می تواند گام های بلندی بر دارد و حریفان را محو سرعتش کند. او می تواند با سرخیو بوسکتس دابل پیووت را بسازد و در 442 مورد علاقه والورده نقش مهمی در دفاع و حمله داشته باشد.
به تصاویر زیر دقت کنید، آدرین پشت به بازیکن است، او نسبت به فضای پشتش درک مناسبی دارد و بلافاصله پس از اینکه بازیکن حریف به او نزدیک می شود با یک حرکت بدن او را فریب می دهد و با سرعتش تیم را از حالت تدافعی به حالت هجومی در می آورد. با یک پاس فضای زیادی برای دراکسلر ایجاد شده و او این فرصت را دارد تا از فرصت استفاده کند. یکی از مهم ترین خصوصیات بازی رابیو استفاده از بدنش است که در دفاع و حمله از آن بهره می گیرد.
تصاویر زیر مربوط به بازی پاریس و بارسا است. رابیو در عقب زمین توپ را در اختیار دارد، و ارتباط دفاع و حمله را ایجاد میکند. او پس از دریبل گومز و بوسکتس توپ را به داخل محوطه می فرستد و متوئیدی را یک در مقابل یک می کند. این صحنه در نهایت با شوت او همراه شد و ترشتگن با واکنشی زیبا دروازه تیمش را نجات داد.
مهارت بالا در open play
یکی از مهم ترین ضعف های بارسا نداشتن بازیکنی با داشتن مهارت open play است. تنها لیونل مسی این ویژگی را دارد و البته دمبله ای که فصل خوبی را سپری نکرد. رابیو تخصص بالایی در باز کردن حریف دارد و با سرعت و تکنیکش فضای زیادی برای هم تیمی هایش ایجاد می کند، او استاد بازی تک ضرب و یک و دو است و فضای بین بازیکنان را به خوبی می شناسد.
به تصاویر دقت کنید، رابیو با وراتی یک و دو می کند و با برداشتن بازیکنان حریف از پیش رو با یک پاس زیبا مهاجم پاریس را تک به تک کرده و پاس گل می دهد.
نکته دیگری که در مورد او باید بگوییم این است که از پاهایش خوب استفاده می کند و با بدن گزاشتن مقابل حریف به او می چسبد، سپس با پاهای بلندش توپ را می زند. رابیو درک خوبی از فضا دارد و به محض رسیدن توپ به مسی به او می چسبد و توپش را می زند. همان توپ به گل تبدیل می شود و دراکسلر دروازه بارسلونا را باز می کند.
مقایسه آماری با هافبک های بارسلونا
سایت های آماری معمولا آمار های دقیقی می دهند اما کامل نیست و تقریبی است. معمولا بازیکنان را با آمار نمی سنجند اما نکات جالبی می توان در آن ها وجود دارد. تصویر زیر مربوط به مقایسه رابیو و هافبک های فیکس بارسا در لیگ است. رابیو بعد از راکی بیشترین پاس موفق را داشته است. به لحاظ درصد پاس نیز با 92% در جایگاه اول قرار دارد. رابیو با 20 پاس کلیدی پس از راکیتیچ در جایگاه دوم قرار دارد. او بیشترین پاس گل را داده و در کنار راکی با 25 خلق موقعیت در جایگاه نخست قرار دارد. پس از بوسکتس با 39 تکل موفق او آمار مناسبی دارد و با 39 دریبل موفق ( 76.60% ) پس از اینیستا نفر دوم است. او 48.62% از دوئل هایش را برنده شده و 31 توپ ربایی داشته است.
در حالت کلی رابیو را آنالیز کردیم اما نقاط ضعفی نیز دارد. او در فاز دفاعی بازیکن خیلی خوبی است اما درک از فضای خیلی خوبی ندارد، در بعضی اوقات در بین فضای حریف گم می شود و درک خیلی مناسبی از حریف ندارد. دومین ضعف او در تصمیم گیری و نگه داشتن بیش از حد توپ است. آدرین به دلیل تجربه کم خود در بعضی اوقات توپ را بیش از حد نگه می دارد و فرصت خلق موقعیت را از تیمش می گیرد. با وجود قامت بلندش توانایی بالایی در پرش ندارد و مانند بوسکتس بر روی توپ های هوایی کمی مشکل دارد و خیلی نمی تواند بپرد. این ضعف ها با توجه به سن او عادی هستند و می توانند حل شوند.
