بهمن کریمیاحتمالا ترسیده مثل اسکوربار ترورش کنن.ولی خارج از شوخی وقتی انسان در چنین موقعیت هایی قرار میگیره مثل همین بازیکن مراکشی بوحدوز که گل بخودی میزنه و رویای یک ملت و تیم فوتبال کشورش و ثمره تلاش چهارساله یک کشور رو به هدر داده و رویای جوانان و نوجوانان احساسی هموطنش رو نابود کرد و احساس تنهایی احساس گناه میکنه و یه جورایی وجدانش ناراحته هرچقدر هم تیمی ها و هموطننانش ازش دلجویی کنند باز اروم نمیشه . ادم باید خودشو بزاره جای او بعد بیاد نظر بده و بگه فوتبال دیگه پوریای ولی و تختی چه فازیه دیگه. یا طبق رسم و فرهنگ جهان سومی همیشگی مان رفتیم در اینستاگرامش و سربسرش گذاشتیم با شوخی های بی مزه و هیچ فکری نکردیم که داریم از طرف یه ملت یه فرهنگ قدیمی باتمدن چندین هزاره که فقط شعارش رو میدیم و این اقدام زشت رو انجام میدیم اگه برعکس بود چه عکس العمل ما داشتیم نسبت به مراکشی ها.مخصوصان اگه استقلالی یا پرسپولیسی بود بازیکن مورد نظر .انسان وقتی خیلی غمگینه مثل ازدست دادن عشقت یا ازدست دادن عزیزی که فوت کرده چرا همه دوست اشنا و فامیل بسراغ او و خانواده ش میرن چون در اوج ناراحتی و تنهایی و احتیاج به دلجویی داره .احتیاج به سخنان امید بخش داره برای ادامه زندگی احتیاج داره چند روزی دور برش شلوغ باشه . الانم بوحدوز مطمئن باش توی فکر اینه که در بازی با پرتغال چنان فوتبالی بکنه که همه فراموش کنند گل بخودی رو مخصوصان هموطنان مراکشی او.
