در تاریخ فوتبال یکی از قابل توجه ترین مسایل آن، شماره پیراهن هایی است که اغلب ارزش و جایگاه بازیکنان و پست بازی را مشخص می کند که در ادامه به داستانی در این خصوص از fourfourtwo خواهیم پرداخت.
برخی از اعداد به عنوان شماره پیراهن محبوب مانده اند و از جایگاه بالایی برخوردار می باشند و برخی دیگر نه. این شماره ها گاهی به دلیل مسایل خرافی نیز از سوی بازیکنان انتخاب شده اند و گاهی اوقات نیز به دلایلی کاملا نامشخص که تنها می توان عبارت مضحک را در خصوص آن به کار برد که یکی از آخرین آن ها پوشیدن شماره 1 توسط جاناتان گازمن هافبک تیم کیه وو به دلیل پوشیدن شماره یک بوده است که به دروازبانان تعلق دارد.
شماره صفر هشام زراولی (آبردین)
در تمامی تیم ها پیراهن شماره 10 از جایگاه بالایی برخوردار است پیراهنی که برتن بازیکنانی چون پله، مارادونا و هم اکنون لیونل مسی می باشد. با دیدن این شماره بر پشت بازیکنان می توان اینگونه تصور کرد که بازیکن مورد نظر وزنه سنگینی برای تیم و محبوب محسوب می شود. این قاعده برای شماره های 7، 9 و 14 نیز صادق بوده است اما واقعا چه کسی شماره صفر را برتن می کند؟
هشام بازیکن ملی پوش مراکشی در بین سال های 1999 تا 2002 به مدت سه سال در آبردین اسکاتلند عضویت داشت که حاصل کارش به ثمر رساندن 11 گل در 37 بازی بود. کار او باعث شد تا هنوز هم در فروشگاه باشگاه، این شماره برجسته شود. او پس از گرفتن لقب های "جادوی مراکش" و "صفر" تصمیم گرفت تا دومی را بر روی پیراهن خود نقش ببندد که حرکت بحث برانگیز او باعث شد تا لیگ اسکاتلند در فصل بعدی انتخاب این شماره را ممنوع کند. متاسفانه او در یک سانحه رانندگی در سال 2004 جان سپرد.
شماره 1 ادگار داویدز (بارنت)
بازیکنی همراه با خودنمایی وخشونت که همواره متفاوت بودن را دوست داشت. او که فاتح لیگ قهرمانان اروپا به همراه آژاکس در دوران بازی خود بود، دوران حرفه ای خود را به عنوان مربی در تیم بارنت در سال 2012 به عنوان مربی بازیکن آغاز کرد. او در 5 بازی نخست خود در هر دیدار کارت زرد دریافت کرد که شامل کارت قرمز نیز بود.
داویدز که اسطوره کارهای غیر معمول در ظاهر خود بود، شماره 1 تیم را از گراهام استاک دروازبان تیم گرفت و به خودش اختصاص داد و اعلام کرد که این شماره پیراهنش در طول فصل خواهد بود. با این حال، او در این کار اولین نفر نبود چون استوارت بالمر در تیم چارلتون، رود گیلز در تیم ملی هلند در 1974 و اوسیه آردیلس در تیم ملی آرژانتین در 1978 این کار را انجام داده بودند.
شماره 2 اوسیه آردیلس (آرژانتین)
بازیساز آرژانتینی باشگاه تاتنهام در فینال جام جهانی 1978 آرژانتین شماره 2 را برتن کرد. اوسیه شخصا در مورد دلیل پوشیدن آن پیراهن در جام جهانی بیان کرده است:
دلیلش این بود که مشاجره های زیادی از سوی بازیکنان تیم ملی برای انتخاب شماره ها شکل گرفته بود که سرمربی تیم سزار منوتی تصمیم گرفت تا به ترتیب حروف الفبا شماره ها را اختصاص دهد که این دلیل شماره 1 پوشیدن نوربرتو آلونسو بود.
البته باید گفت که در ایده بازیکنان خاص معاف بودند چون دیگو آرماندو مارادونا در 1982 باید شماره 13 را برتن می کرد که همان شماره 10 را گرفت. اوسیه در این خصوص ادامه داد:
منوتی باید آن تصمیم را اتخاذ می کرد. اگر آن پیراهن جادویی بود، ماریو کمپس نیز باید در 1978 شماره 10 را می گرفت، بنابراین شاید منوتی کار بیش از اندازه ای را انجام داد.
شماره 10 ویلیام گالاس (آرسنال)
شماره 10 شماره ای است که به سختی به بازیکنی در پست مدافع مرکزی تعلق می گیرد اما زمانی که گالاس در سال 2006 از چلسی به رقیب لندنی این تیم یعنی آرسنال پیوست شماره ای را برتن کرد که قبل از آن بر تن دنیس برکمپ افسانه ای بود. آرسن ونگر درخصوص این تصمیم بیان کرد:
پوشیدن شماره 3 برای گالاس ناراحت کننده بود و من باید شماره های دیگری را به او می دادم. در نهایت من فکر کردم که دادن شماره 10 به یک مدافع می تواند تصمیم خوبی باشد چون که هر کس دیگری بجز دنیس ان را به عنوان مهاجم برتن می کرد، از مقایسه شدن با دنیس رنج می برد. در ابتدا تمایلی به دادن این شماره نداشتم، به ویژه به یک مدافع اما در نهایت فکر کردم که بهترین تصمیم همین است.
شماره 16 پائولو فوتره (وستهم)
زمانی که ستاره پرتغالی تازه وارد وستهم متوجه شد که قرار است به جای شماره 10ف شماره 16 را برتن کند، ترجیح داد تا با تیم حقوقی و نمایندگان خود این موضوع را حل و فصل نماید. هری ردنپ در کتاب زندگی نامه خود در این خصوص نوشته است:
ادی گیلام، مربی تمرین ما، شماره 16 را به او داد ولی پائولو ان را به روی صورتش پرتاب کرد (قبل از بازی ابتدای فصل مقابل آرسنال). سپس پائولو به سمت من آمد و گفت "پائولو 10 می پوشد نه 16 چون اوزه بیو 10 پوشید، مارادونا 10 پوشید، پله 10 پوشید. پائولو هم 10 می پوشد نه 16". من نیز سعی کردم تا محکم بایستم و گفتم که "پائولو، شماره خودت را بپوش، ما بازی بزرگی درپیش داریم. اگر ان را نپوشی، از اینجا برو" این را گفتم و او نیز این کار را انجام داد. اما پائولو در روز دوشنبه با تیم حقوقی خود امد و برای گرفتن شماره 10 مذاکره کرد.
شماره 52 نیکلاس بندتنر (آرسنال)
مهاجم سابق باشگاه آرسنال همواره مهاجمی ناکارآمد در این تیم لندنی بود. او در اخرین لحظات انتخاب پیراهن برای فصل 2009/10 تصمیم گرفت تا شماره 52 را به جای 26 انتخاب کند. نیکلاس در خصوص تصمیم خود گفته است.
من تصمیم گرفتم که شماره 52 را انتخاب کنم چون شخصا شماره ای خاص برایم بود و امیدوار بودم که برایم در فصل جدید موفقیت می آورد. من درک می کنم که تعداد قابل توجهی از هواداران پیراهن من را قبل از آغاز فصل 2009/10 با شماره 26 خریداری کرده بودند و بنابراین شخصا دوست داشتم تا هزینه این جابجایی شماره را به کسانی که شماره ام را خریداری کرده اند بپردازم.
شماره 69 لیزارازو (بایرن مونیخ)
او در دومین فصل حضور خود در بایرن مونیخ در سال 2005، شماره 69 را انتخاب کرد. پس از سوال برانگیز بودن انتخاب این شماره، این بازیکن فرانسوی علت آن را خوش شانس بودن این شماره برای خود توصیف کرد. می دانید چرا؟ به این دلیل که او 69 کیلوگرم وزن داشت و در سال 1969 نیز متولد شده بود و 169 سانتی متر نیز قد داشت. بنابراین شنیده شدن دلیل تصمیم او چیزی جز خنده به همراه ندارد.
شماره 80 رونالدینیو (میلان)
زمانی که ستاره برزیلی بارسلونا در سال 2008 به عضویت میلان درآمد، تصمیم گرفت تا شماره 80 را به جای شماره 10 مورد علاقه خود بپوشد. دلیل پوشیدن این شماره در ابتدا سیاسی به نظر می رسید. طبق ادعای گالیانی نایب رئیس باشگاه میلان، کلارنس سیدورف قبلا این شماره را انتخاب کرده بود. گالیانی در پاسخ به اقدام این کار توسط باشگاه اعلام کرده بود:
ما هرگز نخواستیم که بازیکنی شماره خود را رها کند و در این زمان نیز این کار را انجام ندادیم.
رونالدینیو خود دلیل انتخاب این شماره را سال تولد خود یعنی 1980 اعلام کرد. انتخاب او باعث شد تا در ادامه متیو فلامینی شماره 84 و شوچنکو شماره 76 را انتخاب کنند.
1+8 ایوان زامورانو (اینتر میلان)
زمانی که مهاجم شیلیایی رئال مادرید در سال 1996 به اینتر میلان پیوست او تا سال 1998 شماره 9 را می پوشید تا اینکه روبرتو باجو با موهای دم اسبی خود به تیم وارد شد که شماره 10 را با وجود حضور رونالدو می خواست. بدین ترتیب مشکل بزرگی در اینتر میلان به وجود آمد. در نهایت ایوان از شماره 9 دست کشید و به رونالدو اختصاص یافت و زامورانو نیز به شماره 18 رسید. اما او کار جالبی را با قرار دادن یک + بین 1 و 8 انجام داد که در نتیجه همان شماره 9 شود.
شماره 88 جانلوئیجی بوفون (پارما)
بوفون با پوشیدن شماره 88 سر و صدای زیادی در سال 2000 به پا کرد. در ابتدا به نظر می رسید که این انتخاب بدون دردسر باشد اما به صورت ناگهانی اعتراض جامعه یهودی ایتالیا را درپی داشت. آن ها اعتقاد داشتند که این شماره یک نماد جدید نازی بود. نظریه ان ها این بود که H حرف هشتم الفبا است که در کنار هم قرار دادن آن به صورت HH، به نماد 'Heil Hitler' تبدیل می شود.
پس از این استدلال، بوفون سریعا به واکنش و دفاع از خود پرداخت و گفت:
من شماره 88 را انتخاب کردم چون من را یاد 4 توپ می انداخت و در ایتالیا می دانیم که داشتن توپ ها تا چه اندازه اهمیت دارد. در این فصل باید با قدرت و اراده خود در مقابل توپ ها مقاومت کنم تا به تیم ملی برگردم.
در ابتدا من 88 را انتخاب نکرده بودم. من 00 را می خواستم اما به من گفتند که غیر ممکن است.من نیز پس از ممانعت لیگ، 01 را انتخاب کردم اما شماره مناسبی تشخیص داده نشد. من 01 را به دلیل دوست داشتم چون شماره ماشین ژنرال لی در سریال تلویزیونی The Dukes of Hazzard بود.
