مطلب ارسالی کاربران
قدم به قدم با خود کشی بارسا در المپیکو....
۱.ترکیب ابتدایی اشتباه : ترکیبی کاملا قابل پیشبینی و کند با قرار دادن آندرس اینیستای پا به سن گذاشته در سمت چپ خط هافبک که در مقابل پرس های رمی ها از کار افتاده بود و سرخی روبرتو و نلسون سمدو که هنگام پرس سنگین رمی ها بر روی راکیتیچ و بوسکتس عملا وظیفه دور زدن پرس ها با ابزار های موجود فرار بال های کناری و ارسال پشت مدافعین بود که مسی به درستی به آن به سمدو اشاره کرد اما نه جوردی آلبا در سمت چپ و نه سرخی روبرتو و سمدو در راست قادر به انجام آن بودند . به هر حال بارسا با انجام یک بازی ضعیف در نیمه اول با یک گل مغلوب رم شد .
۲. اما خودکشی اصلی در بین دونیمه و در اصطلاح در زمانی رخ داد که پاشنه آشیل کاتالان ها همان بارسایی که بدون ضعف در حمله و دفاع تقریبا تیم کاملی به نظر می آمد و تا به امروز باختی متحمل نشده بود نمایان شد بله اینجا المپیکوست اینجا کولوسئوم گلادیاتورهاست و اگر درمقابل یگ گلادیاتور پاشنه ی آشیل خود را از پنهان نکنی عملا خودکشی کرده ای و در کمال تعجب ارنستو ( آشیل قصه ی ما ) دست به پنهان کردن پاشنه ی خود نکرد و بدتر پاشنه ی خود را در مقابل گلادیاتوری باهوش به اسم دی فرانچسکو قرار داد آن هم در جایی که همه برای دیدن خون و کشتن به المپیکو آمده بودند تشنه ی خون بارسایی بودند که در معبد فوتبال گلادیاتورشان به زحمت فرار کرد .
چرا گفتم فرار کرد بله گلی که رم در بازی رفت وارد دروازه بارسا کرد ضربه ای مهلک اما پنهان بر پیکر بارسا وارد کرد.
حال نقطه ضعف و به اصطلاح پاشنه آشیل بارسا چه بود؟
بله درست است یک جمله نگذارید بارسا توپ را داشته باشد چون بارسا بدون توپ عملا تیمی معمولی است .
اما والورده باید چه میکرد ؟
به نظر من والورده باید بین دونیمه با آوردن پائولینیو آماده و و دمبله ی با استعداد و سریع بازی را به نعف خود بر میگرداند زیرا با وجود آمدن پائو به جای آندرس هم از لحاظ قدی و ارسال از جناحین که رم با استفاده از ژکو و سایر بازیکنان بلند قد رم خطرات زیادی را بر روی دروازه بارسا ایجاد کرده بود . و پائو آماده میتوانست به بارسا کمک کند در ضمن پائولینهو میتوانست پرس های رم را با قدرت بدنی و توانایی حقظ توپش خنثی کند . در این بازی بارسا به یک جنگجوی آماده بیشتر از یک هنرمند تمام عیار اما پا به سن گذاشته نیاز داشت آنجا میدان جنگ بود نه تابلوی مونالیزا.
در مورد دمبله ، الماس تراش نخورده و سیاه بارسا کسی که بارسا به اندازه یک الماس تراش خورده برایش هزینه داد اما باز هم میتوانست حملات رم را از بین ببرد چگونه؟
آقای والورده اگر نمیخواهید پاشنه ی خود را پنهان کنید حداقل نگذارید این گلادیاتور تشنه به خون به آن نزدیک شود چگونه ؟ با حمله کردن بله حمله کردن با آوردن دمبله که به راحتی میتوانست یک در مقابل یک را بردارد فضا برای فوق ستاره باز میشد . شمشیری که مثل شمشیر جنگ ستارگان نورانی و برنده بود اما تا دقیقه ۸۳ در قلاف ماند زیرا ارنستو عملا کاری برای آزاد سازی آن از قلاف نکرد و مسی در هر لحظه از بازی در محاصره ۵ یا ۶ نفر از گرگ های تازه نفس و تشنه به خون گرفتار بود .
اما با آمدن دمبله گرگ ها مجبور به دنبال کردن آن میشدند و شمشیر از قلاف بیرون میامد.
حرف از ژکو شد ژکویی در منچستر جایی نداشت و کسی قابلیت هایش را جدی نگرفت اما حالا در دستان دی فرانچسکو به شمشیری بی رحم تبدیل شده بود که خط دفاع بارسا را تکه و پاره کرد....
اما این شب تاریخی تعلق دارد به فوتبال ایتالیا ، فوتبالی که در یک خواب زمستانی فرو رفته بود اما دیشب فوتبال ایتالیا برخواست و از فرزند پایتخت نشین خود دفاع کرد
آیا دیشب یک شبی برای ائاده حیسیت فوتبال ایتالیا بود یا شروعی دوباره ؟؟؟
