با نزدیک شدن به پایان فصل، جنجال های نقل و انتقالاتی بیشتر می شود و تیم ها یکی پس از دیگری دست روی بازیکنان می گذارند. حالا مسئله مهم معیارهای یک بازیکن استاندارد است که مدیران باید بدانند. ترول فوتبال هم که کلا احساس وظیفه می کند این جا بی کار ننشسته و این معیارهای جهانی را با شما در میان می گذارد. دست به دست کنید برسانید به دست مربیان و مدیران. ابتدا بگوییم بازیکن فوتبال مثل میوه و صیفی جات است:
بازیکن خوب مثل هندوانه است. پس بزنید در شونش. اگر صدای دوهل داد خوب است. اما اگر صدای طبل داد یعنی شونش فراخ است و به درد تیم نمی خورد.
بازیکن خوب مثل گوجه است. پس دست بزنید و مطمئن شوید سفت است. اگر نرم باشد با تکل ساده ای مصدوم می شود.
بازیکن خوب مثل بادمجان است. نباید تخم داشته باشد. اگر تخم داشته باشد جلوی مربی و مدیر و کاپیتان می ایستد و خوب نیست.
بازیکن خوب مثل خیار است. قبل از خرید حتما چک کنید قلمی باشد. سالادی باشد هم زیاد نمی دود هم زود خسته می شود. کلا اضافه وزن خوب نیست.
بازیکن خوب مثل پرتقال است. باید پوست نازک باشد. اگر پوست کلفت باشد حرف توی کله اش نمی رود و نمی توان تحت کنترلش گرفت.
بازیکن خوب مثل پسته است. ولی حواستان باشد خندان باشد. اگر خندان نباشد موجب سردی و برهم خوردن جو تیم می شود. ولی خندان که باشد همیشه طراوت را در تیمتان خواهید داشت.
بازیکن خوب مثل کاهو است. ولی جوانش خوب است. اگر پیر باشد تلخ و نچسب خواهد بود. باید زود بیاندازیدش دور. پولتان هدر می رود.
بازیکن خوب مثل بلال است. ولی شیر باشد ها! درنده و جنگنده! مثل همان که افشین قطبی می گفت!
به طور کلی ایرانی اش هم بیشتر به درد می خورد. می دانید حداقل با پولی که ما داریم خارجی خوب به ما نمی دهند. همین پول را خرج ایرانی ها کنید ببینید چه محصولی بدهد برایتان!
