هفته پیش خوزه مورینیو در مصاحبه ای گفت که بعضی باشگاه ها در بازی های فشرده کریسمس، کار راحت تری دارند. او به تیم سابقش مستقیما اشاره نکرد، اما واضح بود که منظورش چلسی است
به نظر همه چیز در حال حاضر به نفع چلسی شده. حتی زمانبندی بازی های آن ها در کریسمس بهتر از بقیه است. آن ها به فاصله 10 روز، سه بار به میدان خواهند رفت. در حالیکه لیورپول همین تعداد بازی را در هفت روز انجام می دهد. یونایتد، آرسنال و سیتی هم بازی های خود را در فاصله 8 روز انجام می دهند.
چلسی در بازی های اروپایی حضور ندارد، مصدومیت به ندرت در تیم اتفاق افتاده و حالا حتی فاصله بازی های کریسمس هم به نفع آن هاست تا این روند ماشینی پیروزی را ادامه دهند.
وقتی همه چیز این گونه پیش می رود، این سوال پیش می آید که آیا واقعا این احتمال وجود دارد که چلسی در نیم فصل دوم صدر را از دست بدهد؟ آیا 5 تیم دیگر تنها برای سه سهمیه لیگ قهرمانان باید بجنگند؟
اول از همه باید به روشنی بگوییم که موفقیت چلسی فقط به خاطر شانس نیست. کونته اوضاع را در چلسی به خوبی تغییر داده. آن ها فصل گذشته افتضاح بودند و حتی این فصل هم شروع خوبی نداشتند. بعد از دو شکست پیاپی برابر لیورپول و آرسنال این شایعه وجود داشت که جایگاه خود کونته در خطر است.
بعد از شکست برابر آرسنال، حالا چلسی در 12 پیاپی پیروز شده و در این مسیر 10 کلین شیت هم ثبت کرده. کونته به نوعی ادعای امثال گواردیولا و مورینیو که برای موفقیت در تیمشان نیاز به زمان دارند را هم زیر سوال می برد. کونته تیمی را گرفته که فصل پیش دهم شد، و بسیاری می گفتند سن بازیکنان بالاست و تیم نیاز به اصلاحات فراوانی دارد. کونته با همین گروه از بازیکنان جادو کرده. آن هم درست زمانی که گواردیولا و مورینیو در پیدا کردنِ یک فرمولِ برد مشکلاتی را تجربه کرده اند.
حالا که چلسی تنها دو برد با رکورد پیروزی های پیاپی در لیگ برتر فاصله دارد، آیا می توان گفت نقطه ضعفی در آن ها وجود دارد که می تواند تیم های پشت سری را امیدوار نگه دارد؟ آیا آن ها ورژن مدرن نیوکاسل کوین کیگان می شوند و جام را در فصل بهار از دست خواهند داد؟ یا تکلیف قهرمان از الان مشخص شده؟
چلسی قبلا 4 بار به عنوان صدرنشین به کریسمس رسیده و هر چهار بار در پایان فصل، لیگ را با قهرمانی به پایان رسانده. همین می تواند یک ضامن برای موفقیت آن ها باشد.
اما باز هم صدرنشینی در کریسمس، نمی تواند موفقیت در ماه می را تضمین کند، منچستر و آرسنال هر کدام دو بار در سال های اخیر بعد از صدرنشینی تا این مقطع، قهرمانی را درپایان از دست داده اند.
بعضا برتری های خیلی بزرگتری هم از دست رفته. در حال فاصله چلسی با تیم دوم 7 امتیاز است. در حالیکه نیوکاسلِ کوین کیگان 12 امتیاز با تیم دوم فاصله داشت! این فاصله تا پایان ژانویه با منچستر پابرجا بود، اما در نهایت شیاطین سرخ با فاصله 4 امتیازی قهرمان شدند.
2 سال بعد خودِ منچستر این وضعیت را تجربه کرد. آن ها در مارس از آرسنال 11 امتیاز جلو بوند اما در نهایت تیم ونگر قهرمان شد.
در فصل 2011/12 هم یونایتد این کار را تکرار کرد. آن ها فاصله هشت امتیازی در ماهِ آوریل را از دست دادند. سیتی در پایان با گل لحظات پایانیِ آگوئرو به خاطر تفاضل گل بهتر قهرمان شد.
معمولا کلیدِ افت ناگهانی آن تیم ها، یک شکست برابر نزدیک ترین تعقیب کننده بود. مثلا در سال 1996، یونایتد با تک گل کانتونا در ماه مارس نیوکاسل را شکست داد. دو سال بعد آرسنال با تک گل اورمارس در اولدترافورد یونایتد را برد، و در آوریل 2012 ضربه سر کومپانی پیروزی خانگی را در دربی منچستر برای تیمش به ارمغان آورد.
چلسی این بازی های تعیین کننده را در 2017 خواهد داشت و اواخر ژانویه می تواند یک دوره کلیدی باشد. در 31 ژانویه، چلسی به آنفیلد سفر خواهد کرد تا انتقام شکست خانگی را بگیرد. 4 روز بعد هم آرسنال به استمفورد بریج می آید تا یک دربی فوق العاده حساس در لندن برگزار شود.
اگر چلسی از هر دو بازی موفق بیرون آید، یک ضربه بزرگ روانی به حریفان وارد خواهد کرد، اما یک یا دو شکست در این دو بازی می تواند رقابت را دوباره به جریان بیندازد. در ماه اوریل هم نبرد های رو در رو برابر سیتی و و یونایتد در نهایت می توانند تکلیف قهرمان را مشخص کنند.
شکی نیست که هنوز تله هایی در این مسیر برای چلسی کار گذاشته شده اند، اما عدم حضور آن ها در رقابت های اروپایی می تواند یک مزیت بزرگ باشد، مخصوصا اگر سیتی و آرسنال به مراحل پایانی لیگ قهرمانان بروند.
چلسی حتی از جام ملت های آفریقا هم ضرر ندیده. ناکامی نیجریه در رسیدن به این بازی ها یعنی ویکتور موزس و میکل هم چلسی را در ماهِ بعدی ترک نخواهند کرد.
پس تنها مانع می تواند سالم ماندنِ بازیکنان کلیدی باشد. بازیکنانی مانند کاستا، هازارد، لوییز و کانته. هر چند چلسی اسکوادی قوی دارد که می تواند حتی با غیبت این بازیکنان هم کنار آید.
سناریوی وحشتناک می تواند گل نزدنِ کاستا برای مدتی طولانی باشد، چون باتشوایی هنوز در لیگ جزیره گلی نزده. اگر کاستا آماده بماند و محرومیتی هم تجربه نکند، چلسی مطمئن جلو خواهد رفت. اما اگر او از دست برود، تیم های تعقیب کننده بوی خون را دنبال خواهند کرد.
