مطلب ارسالی کاربران
تیمی که هرگز فراموش نمی شود
آرسنال همیشه به عنوان تیمی که فوتبال را روی زمین ارائه می دهد معروف بوده است.از زمان آمدن آرسن ونگر در سال 1996 آنها به این خصیصه شهرت داشته اند.
ونگر در فصل2004-2003 تیمی را در لیگ برتر ساخت که برای همیشه در اذهان می ماند. تیمی که در انتهای فصل با 90 امتیاز و مهمتر از همه بدون شکست قهرمان لیگ برتر انگلیس شد.
آرسنال در حالی با 90 امتیاز قهرمان فوتبال انگلیس شد که فاصله این تیم با تیم دوم جدول یعنی چلسی 11 امتیاز بود.آنها از 38 بازی خود، 26 پیروزی کسب کردند.
در لیگ قهرمانان اروپا آرسنال با لوکوموتیو مسکو،اینترمیلان و دیناموکیف همگروه شد.بازی اول با یک شگفتی همراه بود.
توپچی های لندن در خانه خودشون با نتیجه سنگین 3-0 به اینترمیلان باختند.هر سه گل اینتر در نیمه اول به ثمر رسید و البته تیری هانری هم یک پنالتی از دست داد.
شروع بد آرسنالی ها ادامه داشت.آنها در خانه لوکوموتیو مسکو موفق به برتری نشدند تا از 2 بازی اول فقط یک امتیاز داشته باشند.
اما فاجعه همچنان ادامه داشت.آرسنال بازی سومش را هم 2-1 به دیناموکیف باخت.تقریبا همه اطمینان داشتند که آرسنال از صعود به مرحله بعدی بازی خواهد ماند اما در دور برگشت اوضاع فرق داشت.
آرسنالی ها در بازی برگشت مقابل دیناموکیف هم تا دقیقه 89 موفق به گلزنی نشدند.همه چیز برای حذف دردناک نماینده اول انگلستان آماده بود اما گل دقیقه پایانی اشلی کول انگار آرسنال رو متحول کرد.
توپچی ها در بازی برگشت مقابل اینترمیلان انتقام سختی گرفتند و موفق شدند 5-1 نرآتزوری را در سن سیرو درهم بکوبند.(در نهایت همین شکست سنگین باعث شد تا اینترمیلان تفاضل گل کمتری از لوکوموتیو داشته باشد و به جام یوفا برود)
آرسنالی ها بازی مقابل لوکوموتیو را هم 2-0 بردند تا به عنوان سرگروه به مرحله یک هشتم بروند جایی که سلتاویگو انتظار آنان را میکشید.
آرسنال بازی رفت را به سختی و با نتیجه 3-2 برد اما در بازی برگشت با پیروزی 2-0 مقتدرانه به مرحله بعدی رفت و رقیب تیم همشهری یعنی چلسی شد.
آرسنال بازی رفت را با نتیجه خوب 1-1 در استمفورد بریج به پایان برد اما در بازی برگشت اسیر شیر های لندن شد و در حالی که بازی تا دقیقه 88 با نتیجه 1-1 پیش میرفت گل وین بریج مثل آب سردی بر پیکر هواداران تیمی بود که میتوانست آن فصل قهرمان اروپا شود.
برای آرسنال در آن فصل، ینس لمن، درون دروازه بود. لمن با واکنش های خوب خود سهم عمده ای از موفقیت های آرسنال را داشت.
اشلی کول، مارتین کیون، لورن، پاسکال سیگان، سول کمپل، گائل کلیشی، حبیب کولو توره، جاستین هویت و گراهام استک خط دفاعی این تیم را در طول یک فصل تأمین کردند.
پاتریک ویه را، رابرت پیرس، فردریک لیونبرگ و ری پارلر به همراه ادو و گیلبرتو سیلوا خط هافبک این تیم را تشکیل می دادند.
اما ترسناک ترین خط آرسنال جوخه آتش این تیم یعنی خط حمله آنها بود؛ تیری آنری، برگکمپ، نوانکو کانو، سیلوین ویلتورد و خوزه آنتونیو ریس به تن هر حریفی لرزه می انداختند.
نکته جالب در آرسنال آن زمان، نیمکت نشینی سسک فابرگاس بود که در طول سالهای بعد خود به یکی از رهبران آرسنال تبدیل شد.
توپچی ها در آن فصل 73 گل زدند و با تفاضل گل استثنایی 47+ فصل را به پایان رساندند.
