به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ستاره برخی از استعدادهای جهان فوتبال خیلی زود افول می‌کند اما ستاره بعضی دیگر حتی تا چهل سالگی هم می‌درخشد. این سوال به ذهن می‌رسد که چرا بعضی از ستارگان خیلی زود مسیر فوتبالی آنها تمام می‌شود؟ این سوال می‌تواند پاسخ‌های زیادی داشته باشد. بعضی از بازیکنان نظم و دیسیپلین ورزشی را رعایت نمی‌کنند. برخی در گرداب مواد نیروزا فرو می‌روند و سرانجام تعدادی را هم پول به نابودی می‌کشاند. در همه این حالت‌ها یک نقطه مشترک وجود دارد و آن "حماقت" است که انواع گوناگونی دارد و همه جنبه‌های زندگی یک فرد را دربرمی‌گیرد و او را به نیستی و تباهی می‌کشاند.
"یورو اسپورت" در گزارشی از 10 ستاره فوتبال نوشت که بدون حماقت به جایگاهی شایسته‌تر از آنچه به آن دست یافتند، می‌رسیدند.
1- پل گاسکوین
یکی از ستاره‌های تیم ملی فوتبال انگلیس در دهه «90» بود که سهم بسزایی در صعود این تیم به نیمه نهایی جام جهانی 1990 داشت. او چنانچه قدر خود را می‌دانست می‌توانست در بهترین تیم‌های باشگاهی جهان بازی کند. کشیده شدن کاسگوین به مصرف مشروبات الکلی در سال 1998 او را از فهرست "سه‌شیرها" در جام‌جهانی 98 دور کرد. این هافبک جنگنده در سال 2004 برای همیشه از فوتبال خداحافظی کرد. او الان هم از مصرف زیاد مشروبات الکلی رنج می‌برد.
2- اریک کانتونا
"سلطان" واژه‌ای که تماشاگران شیاطین سرخ برای خطاب قرار دادن ستاره فرانسوی خود به کار می‌بردند. او از بهترین بازیکنان جهان در دهه 90 بود. از کانتونا رفتارهای عجیبی سر می‌زد تا جایی که یک بار تماشاگری را در جریان بازی زیر لگد گرفت و مدتی محروم شد. او همچنین با فدراسیون فوتبال فرانسه به مشکل برخورد و از سال 1995 دیگر برای این تیم به میدان نرفت. کانتونا به یک باره در تصمیمی عجیب در حالی که 31 سال بیشتر سن نداشت، از مستطیل سبز خداحافظی کرد. چه بسا این ستاره فرانسوی الان از تصمیم عجولانه خود پشیمان باشد.
3- رونالدینیو
جادوگر برزیلی که در آغاز هزاره سوم بارسلونا را به دوران اوج برگرداند و دو بار به عنوان بهترین بازیکن جهان انتخاب شد. رونالدینیو می‌توانست سال‌های سال به درخشش خود با پیراهن آبی-اناری‌ها ادامه دهد اما علاقه زیاد او به مهمانی‌های شبانه باعث شد در حالی که تنها 30 سال سن بیشتر نداشت افت کند و در نهایت از بارسلونا کنار گذاشته شود و به میلان برود. رونالدینیو عاشق شب‌زنده‌داری بود. او در میلان هم دوام نیاورد و به فوتبال کشورش برگشت تا سال‌های آخر بازیگریش را در آنجا دنبال کند.
4- ماریو بالوتلی
اگر بگوییم سوپر ماریو با استعدادی که دارد می‌تواند لیونل مسی و کریستیانو رونالدو را پشت سر گذارد و به عنوان بهترین بازیکن جهان انتخاب شود، بزرگنمایی نکرده‌ایم ولی حماقت و کارهای عجیب این مهاجم سیاه چرده تمامی ندارد و همین مساله باعث شده تا بیشتر از این که در زمین فوتبال باشد در سکوها حضور داشته باشد.
ژوزه مورینیو که سابقه کار با بالوتلی را دارد قصه جالبی را درباره او نقل می‌کند. او می‌گوید: اینتر از نبود مهاجم رنج می‌برد. تنها مهاجمی که در اختیار داشتیم ماریو بالوتلی بود. او در دیداری کارت زرد اول خود را در نیمه اول دریافت کرد. در 14 دقیقه از 15 دقیقه وقت استراحت در رختکن با بالوتلی صحبت کردم و به او نسبت به دریافت کارت زرد دوم هشدار دادم، چرا که مهاجم دیگری نداشتیم و نمی‌خواستم تیمم 10 نفره شود اما ماریو به محض این که بازی شروع شد کارت زرد دوم خود را دریافت که و از بازی اخراج شد!
بالوتلی در منچسترسیتی حاشیه‌های زیادی داشت. آتش زدن منزل، درگیری با روبرتو مانچینی، کشیدن سیگار و قلیان و درگیری با داوران و بازیکنان تنها بخشی از حاشیه‌های تمام‌نشدنی آقای حاشیه است. بدون شک اگر جایزه‌ای به احمق‌ترین بازیکن جهان داده می‌شد بالوتلی برازنده‌ترین فرد بود.
5- لوئیس سوآرس
بدون شک یکی از بهترین مهاجمان حال حاضر فوتبال جهان است اما در عین حال از حاشیه‌سازترین مهاجمان هم به شمار می‌آید. او در سال 2012، 25 بازی محروم شد بدون آن که این محرومیت‌ها به خاطر کارت قرمز باشد. توهین نژادی به پاتریس اورا و گاز گرفتن دست برانیسلاو ایوانوویچ از رفتارهای احمقانه این مهاجم اروگوئه‌ای است. معلوم نیست که مهاجم لیورپول به دنبال چیست.
6- آلکساندرو پاتو
پاتو جزو برزیلی‌های بی‌انضباط دهه اخیر است. اردک لقبی است که برزیلی‌ها برای پاتو انتخاب کرده‌اند. او در میلان بارها با آسیب مواجه شد و کار را از سکوها دنبال کرد اما احمقانه‌ترین تصمیمی که گرفت ترک میلان و بازگشت به فوتبال برزیل بو؛ آن هم در حالی که تنها 24 سال سن داشت. بازگشت پاتو به برزیل به معنای پایان دوران درخشش این مهاجم بااستعداد بود. حتی علاقه او به دختر برلوسکونی باعث نشد تا او از تصمیم عجیب خود دست بکشد.
7- ساموئل اتوئو
اتوئو سال‌های خوبی را با بارسلونا و اینتر پشت سر گذاشت و موفق شد با این دو تیم سه بار قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا را تجربه کند. انگار این مهاجم کامرونی با این سه جام اشباع شده بود؛ چرا که تصمیم گرفت به پیشنهاد سرسام‌آور باشگاه آنژی ماخاچ‌کالا روسیه موافقت کند و نشان دهد که پول را به ادامه فوتبال حرفه‌ای ترجیح می‌دهد. بعد از آن که باشگاه آنژی ماخاچ‌کالا روسیه ورشکست شد، اتوئو مجبور شد از این تیم جدا شود و به چلسی بپیوندد. او در روسیه دو سال ناامیدکننده را پشت سر گذاشت؛ دو سالی که باعث افت فوتبالی او شد. او الان در چلسی هم نیمکت‌نشین است و کمتر به بازی گرفته می‌شود. این نشان می‌دهد که تصمیم اتوئو در پیوستن به آنژی ماخاچ کالا حماقتی بیش نبود.
8- آدریانو
باور می‌کنید یا نه اما این حقیقت دارد که ستاره سابق اینتر در حالی که 31 سال بیشتر سن ندارد، بدون تیم است. آدریانو که یکی از بهترین مهاجمان اینتر به شمار می‌آمد و این تیم را با گل‌های زیاد خود دو بار قهرمان اسکودتو کرد از همان مشکل رونالدینیو رنج می‌برد و آن شرکت در پارتی‌های شبانه و نوشیدن مشروبات الکلی است. وزن آدریانو به خاطر مصرف زیاد این نوشیدنی‌ها زیاد شده و به طور کلی بدن او دیگر جوابگوی فوتبال حرفه‌ای نیست.
9- رادامل فالکائو
در دو فصل که برای آتلتیکو مادرید به میدان رفت فوق‌العاده بود. او توجه همه تیم‌های صاحب نام اروپایی را به خود جلب کرده بود اما در میان ناباوری همگان ترجیح داد تا به موناکو برود؛ تیمی که تازه به لیگ برتر فرانسه راه یافته است. رئال مادرید و بارسلونا دو غول بزرگ فوتبال اسپانیا علاقه زیادی به جذب فالکائو داشتند. او می‌توانست با پیوستن به این دو تیم در لیگ قهرمانان اروپا بدرخشد اما پول زیاد را به تیم باشگاهی معتبر ترجیح داد و سرانجام به فوتبال فرانسه رفت.
10- آنتونیو کاسانو
می‌توانست سال‌های سال بهترین بازیکن فوتبال ایتالیا باشد. او در سال 2006 افتخار پوشیدن پیراهن رئال‌مادرید را به دست آورد. در آن زمان ستاره‌های زیادی همچون رونالدو و زیدان و بکام در رئال‌مادرید بازی می‌کردند. کاسانو پس از پانوچی گران‌ترین بازیکن ایتالیایی تاریخ رئال‌مادرید به شمار می‌آید اما در رئال‌مادرید هرگز نتوانست انتظارات را برآورده کند. او در رختکن با فابیو کاپلو، سرمربی ایتالیایی کهکشانی‌ها درگیری لفظی پیدا کرد و همین مساله باعث شد تا نیمکت‌نشین شود.
کاسانو پس از تجربه تلخ رئال‌مادرید به ایتالیا برگشت تا برای سامپدوریا و بعد از آن میلان به میدان رود. او در ادامه به اینتر رفت و الان هم برای پارما بازی می‌کند. او در سال 2003 برای نخستین بار به تیم ملی فوتبال ایتالیا دعوت شد اما تا الان تنها 35 بار برای آتزوری به میدان رفته است. اختلاف او با مربیان مختلف باعث شده تا کمتر به او فرصت بازی برسد.
این بازیکن 31 ساله بارها اعتراف کرده که بعضی از رفتارهای او اشتباه بوده است و می‌توانست به جایگاهی بهتر از آنچه به آن رسیده، دست یابد.
