اگر تعریف ستاره سینما این باشد که تماشاگران برای دیدن فیلم هایش صف ببندند و جیغ و هورا بکشند، نه، او ستاره نبود. اما او فراتر از یک ستاره بود. او یک بازیگر بود. او را بازیگر 1000 چهره سینما می دانند و این لقب را به حق گرفته بود. حسرت هیچ نقشی را به دل نداشت. به طرز شگفت انگیزی به هر نقشی می نشست. هر نقشی را درمی آورد. باورپذیر بود. گویا آفریده شده بود تا صدها نقش متفاوت و دور از هم را به هنرمندانه ترین شکل ممکن به تصویر بکشد.
او 103 سال پیش در 21 اپریل 1915 از پدری ایرلندی و مادری مکزیکی و در خانواده ای فقیر به دنیا آمد. به عنوان کمک فیلمبردار پا به هالیوود گذاشت و تا اوج موفقیت بالا رفت. با کارتین دومیل (دخترخوانده سیسیل ب دومیل – کارگردان معروف ده فرمان) ازدواج کرد. با آن صورت و اندام درشت و مردانه ابتدا مناسب نقش های خاص به نظر می رسید اما او هر نقشی را بازی کرد، هر نقشی.
• از یک مبارز مکزیکی (زنده باد زاپاتا) تا معرکه گیر وحشی و خشن (جاده – لااسترادا)
• از گوگن نقاش معروف (شور زندگی) تا شیخ عرب (لارنس عربستان)
• از حمزه عموی پیامبر (محمد رسوال الله (ص)) تا مبارز استقلال لیبی (عمر مختار)
• از اسکیمو (بی گناهان وحشی) تا گوژپشت (گوژپشت نتردام)
• از کلنل جنگ جهانی دوم (توپ های ناوارون) تا مشت زن شکست خورده (مرثیه ای برای یک مشت زن)
• از پیرمرد خوش و خرم یونانی (زوربای یونانی) تا شیشلول بند (آخرین قطار گان هیل)
• از کشیش (کفش های ماهیگیر) تا دزد هدایت شده توسط مسیح (باراباس)
• از سرخپوست (قول مردانه) تا خان مغول (مارکوپولو)
و از ...
او دو بار برنده اسکار شد. در سال 1953 برای فیلم زنده باد زاپاتا و سال 1956 برای فیلم شور زندگی.
او 3 بار ازدواج کرد و 12 فرزند داشت. در نهایت در 3 جون 2001 و در 88 سالگی درگذشت.
او مرد هزار چهره سینما، "آنتونی کویین" بود.
