" بِســـــم ربــــــــــِّ الــــــــــشُـــــہـــــداء.."
هر ڪاروان راهیان نورے ڪه وارد منطقه جنوب(اهواز) مےشد هر محدوده بین یادمان ها یڪ تیم بچه هاے
خادم الشہـــــدا همراه با راوے آڹ منطقه به ڪاروان براے روایت گری و هم راه بلد منطقه و هماهنگ ڪننده
به ڪاروان ها ملحق میشد و بچه های تیمی ڪه با شهید رحیمی بودن جزو تیم پادگان تڪاوری مستقل
صیادشیرازی مستقر در ڪوه های اهواز (میشداغ )بود که ڪاروان ها را براے دیدن از مناطق و پادگان دژ
برده بودن ڪه شہـــــید رحیمی یڪی از ڪسانی بود ڪه اتوبوس هارو چڪ مےڪرد، جلوی درب خروجی پادگان
دژ در حال دویدن بودڪه پاهاش گیرمےڪنه و در جلوے یڪی از اتوبوس ها به زمین میخوره، راننده هم ڪه
تازه به حرڪت افتاده بوده اونو نمیبینه، شهید حجتـــــ الله هم هرچی سعی میڪنه از زیر اتوبوس بیاد
بیرون نمیتونه و لاستیڪهاے اتوبوس با اون همه وزن از روے بدن ضعیف و ظریفش رد میشه، با فریاد
بچه هاے ستاد شهید صیاد شیرازے راننده فڪر میڪنه الآڹ روی ڪسی هست برای همیڹ اشتباها دنده
عقب میگیره ودوباره به روےپیڪر♡شهید حجتـ الله♡ میاد و همینطور ایست میڪنه، راننده میاد پایین و
وقتی با این صحنه مواجه میشه شڪه میشه و به سرعت سوار اتوبوس میشه و اتوبوس رو از روے
پیڪر شهید برمیداره ولی خیلے خیلے دیر شده بود.....
و زمانے ڪه به پدر شهید رحیمے خبر دادند گفته بود من میدانستم ڪه فرزندم شهید میشه..
نبودنتـــــ راچگونه باور ڪنم وقتے هنوز بامنے..!
این روزها همه جاے این شهر بوے دلتنگی مےدهد
در و دیوارخانہ ، فضاے مسجد ، ڪوچہ هایی ڪه قدم هایتـــــ را به شوق دیـــــدار محـــــبـــــوب در آن مےگـــــذاشتی...
حـــــالا ماجامـــــانده ها بایـــــد قدم بگذاریم جـــــاے قـــــدم هایتـــــ تـا بـــــرسیم بہ مسجـــــد ، بہ مــــحــبـــــوبــــــــــ ، نہ اینڪہ جاے تـــــو بـــــاشیم ، نہ ،فقط بہ این امـــــیـــــد ڪہ با تو همراه و هم مسیر شویم ...
جنس این روزها همہ اش دلتنگی استــــــــــ
منـــــاجـــــاتــــــــــ ها ، روضه ها و اشڪ ریختن ها ...
بیا باز از عطش روضه اے بخوان تا آب شویم...
دلتنگے حجره اتــــــــ اما ،حڪایتی داردغریب...
حجره ات !!!
عڪس هاے شهداء..
همان عڪس هایی ڪه نگاهشان آن روزها باتو حرف ها داشتند وبرایتــــــــ از آمدن حڪایت ها گفتند ...
آن روزها شهدا میهمان حجره اتــــــــــ بودند وحالا تو میهمان آن هایـــــے...
سر این همہ عشق را ڪہ مےداند ، جز آنڪہ با شهدا اُلفتے دیرینہ داشتہ باشد...
پـــــے نوشتــــــــــ➣
چه عاشــــقانه بود تمام آن لحظه هایی ڪہ خدا را میخواندے . . .
زمانه میگذشت و تو خودت را به خدا قشنگ ابراز میڪردے
وقت اجابت رسید . . .
خدا ڪہ به نـــــــام خواندت! تو با جانـم ، زیبا♥ لبیڪ♥گفتے جانت را نثارش ڪردے و مزد تو " شہـــــادتــــــــــ.. " شد .
اللہم ارزقنا توفیق شہادتــــــــــ فی سبیلڪ..
صلوات
