مسی: تا 23 سالگی تغذیه بدی داشتم؛ آرژانتین امنیت ندارد و از این بابت متاسفم

مهدی آزادی 03/19/2018 - 15:17 مشاهده پروفایل

8,506 مشاهده / 71 دیدگاه

این اولین باری است که مسی از وضعیت کشورش و ناامنی‌های موجود انتقاد می‌کند. لئو به صورت غیرمستقیم اعلام کرد که تا امنیت به کشورش برنگردد، او هم احتمالا به روساریو برنمی‌گردد.

طرفداری - لیونل مسی، فوق ستاره آرژانتینی بارسلونا چند روز پیش مصاحبه‌ای متفاوت و نسبتا طولانی با یک نشریه آمریکایی داشته است. مسی در این مصاحبه به جز جام جهانی روسیه، درباره وضعیت کشورش و تغییر سبک بازی و حتی تغذیه‌اش هم صحبت کرده که خواندنش خالی از لطف نیست. پیشتر بخشی از این مصاحبه منتشر شد و قسمت کامل‌تر آن را در ادامه به نقل از مارکا می‌خوانید:

دیده‌ام که مردم از سراسر دنیا دوست دارند در روسیه، آرژانتین به خاطر من جام جهانی خوبی داشته باشد و قهرمان شود. آنها علاقه دارند مرا به عنوان قهرمان جهان ببینند. چنین اتفاقی واقعا تحسین برانگیز است. در جای جای دنیا منتظرند تا آرژانتین قهرمان جهان شود ‌و آن را به من بدهند. تحسین برانگیز است.

تغییر سبک بازی مسی: هر بازیکنی با گذشت زمان پیشرفت می‌کند و چیزهای بیشتری یاد می‌گیرد. قبلا توپ را می‌گرفتم و برای خودم بازی می‌کردم. الان اما در زمین تلاش می‌کنم تا تیم بازی کند؛ بیشتر در جریان بازی باشم؛ بیشتر پاس بدهم و حالا کمتر خودخواهم و فقط به دنبال گلزنی نیستم. در نزدیکی محوطه جریمه حالا به دنبال بهترین گزینه برای تیم هستم. کمی خودم را عقب‌تر می‌کشم تا بازی را کنترل کنم. حالا سعی می‌کنم تیم را در پست متفاوتی به جلو برانم. حالا هم به اندازه قبل می‌دوم اما متفاوت‌تر. تا 22، 23 سالگی تغذیه بدی داشتم. مرتب شکلات، بیسکویت و شکر می خوردم. حالا هم می‌خورم اما حساب شده و روی برنامه. این تغییراتی که دادم را به خصوص روی استفراغ‌ کردن‌هایم اثر گذاشت. حرف‌های زیادی درباره حالت تهوع من زده شد اما با تغییر سبک تغذیه ام دیگر تکرار نشد.

فرق بین بازی خوب و بد: خوب بودنم در یک بازی فقط به گلزنی بستگی ندارد. از نظر خودم وقتی خوب بوده‌ام که در زمین بازی مشارکت زیادی در بازی تیم داشته باشم؛ توپ‌های بسیاری را دریافت کنم؛ تعیین کننده ظاهر شوم؛ توپ را از دست ندهم. همه چیز به گل زدن نیست. این گونه نیست که چون گل زدم پس عالی بوده‌ام. گاهی گل می‌زنم اما بد بازی می‌کنم. واقعیت این است که گلزنی، همه چیز را تحت تاثیر قرار می‌دهد. اما از نظر خودم، خوب یا بد بودنم در یک بازی فقط به گل زدن یا نزدنم بستگی ندارد.

هر اتفاقی که برایم رخ می‌دهد را با خانواده‌ام در میان می‌گذارم. همسر، فرزندان، پدر، مادر، برادران. آنها همه چیز را می‌دانند و همیشه برای شنیدن حرف‌هایم آماده‌اند. خیلی مواظبم تا وقتی صحبت می‌کنم، چیزی نگویم تا حاشیه یا جنجالی به وجود نیاید. به خصوص رسانه‌ها که سعی دارند تا از کوچک‌ترین حرف شما، داستان بسازند. مراقب حرف زدنم هستم تا سو تفاهمی پیش نیاید.

بودن در کنار فرزندان و همسرم، همه چیز را در درجه دوم اهمیت قرار می‌دهد. تولد اولین پسرم، دنیای جدیدی به رویم باز کرد که فوتبال نمی‌تواند آن را به رویم باز کند یا ببندد. البته هنوز هم دوست ندارم ببازم یا حتی مساوی کنم اما حالا به سبک متفاوتی به آن کنار می‌آیم. همان طور که قبلا هم گفتم، حالا چیزهای به مراتب مهم‌تری از تنها یک نتیجه برایم وجود دارد. فوتبال در نهایت تنها یک بازی است، نه؟ همه ما می‌خواهیم برنده باشیم؛ قهرمان شویم و بهترین باشیم اما گاهی نمی‌شود. فوتبال پر از شگفتی‌هاست. رشته‌ای است که اتفاقات زیادی در آن رخ می‌دهد. جایی که بهترین، همیشه پیروز نمی‌شود. حالا دیگر یاد گرفته‌ام که نمی‌توانید همیشه برنده باشید و وقتی بازی تمام می‌شود، چیزهای دیگری هم در زندگی وجود دارد. دنیای پس از خداحافظی از فوتبال؟ نمی‌دانم الان واقعا هیچ ایده‌ای ندارم. شاید در بارسلونا بمانم؛ شاید به روساریو برگردم و شاید هر جای دیگری. نمی‌دانم.

وضعیت آرژانتین به عنوان یک کشور: آزارم می‌دهد. واقعا به خاطر حال و روز کنونی آرژانتین، متاسفم. به خاطر واقعیت کنونی کشور و ناامنی آن. همیشه گفته‌ام که دوست دارم دوباره به روساریو برگردم و از شهرم لذت ببرم. کاری که وقتی کودک بودم، نتوانستم انجامش بدهم و باید به بارسلونا می امدم که البته از آن پشیمان نیستم؛ اصلا. اما نگران ناامنی کشورم هستم. این روزها در آرژانتین یک واقعیت است که شما را به خاطر یک ساعت، یک دوچرخه، یک موتورسیکلت می‌کشند. دزدی همه جای دنیا هست اما در آرژانتین به حدی رسیده که حتی وقتی برای قدم زدن به بیرون می‌روید هم باید به هوش باشید که مبادا از شما دزدی نشود. باید با محافظ بیرون بروید تا مبادا بلای بدی به سرتان نیاورند. دیوانه کننده است و من می‌دانم که مشکلات زیاد دیگری در آرژانتین وجود دارد اما امنیت، مهم ترین چیز است. اینکه بتوانید در آرامش زندگی کنید و حداقل برای قدم زدن استرس نداشته باشید. اینکه مثل گذشته بچه‌ها بدون مشکل در خیابان‌ها باشند. اتفاقی که زمان من رخ می‌داد. می‌دانم که چنین چیزی غیرممکن است اما خیلی خوب به یاد دارم که وقتی مدرسه تعطیل بود، اول صبح از خانه بیرون می‌رفتیم و تا ساعت 8 یا 9 شب به خانه برنمی‌گشتیم و مشکلی هم به وجود نمی‌آمد. این شرایط در همه کشورهای همسایه آرژانتین هم وجود داشت. می دانم که تکرار آن روزها غیرممکن است اما حداقل دوست دارم کشورم امنیت داشته باشد و دیگر شاهد چنین اتفاقاتی نباشیم. سخت است اما به نظرم می‌توانیم انجامش بدهیم. ما، آرژانتین، وقتی به چیزی نیاز داریم و متحد شدیم، دستاوردهای فوق العاده‌ای داشته‌ایم و امیدوارم نگرانی از ناامنی بار دیگر ما را با هم متحد کند.

تزریقاتی که در کودکی هر روز انجام می‌داد: دیگر برایم عادی شده بود. در ابتدا مادرم روزها و پدرم شب‌ها آمپول را تزریق می‌کردند. تا اینکه دیگر روش آمپول زدن را یاد گرفتم و خودم تزریق می‌کردم. آمپولی که می‌زدم، بسیار کوچک بود. شاید در اندازه‌های یک سوزن. فقط کافی بود مقدار دارو را بدانید و آن را وارد بدن کنید. دردی نداشت و کار روزمره ام بود که باید انجام می‌شد و برایم عادی شده بود.

مسی در این مصاحبه از رسانه‌ها به خاطر انتشار دروغ هایی درباره زندگی شخصی بازیکنان نیز انتقاد کرد.

داغ‌ترین‌ها 👇🏻👇🏻👇🏻