طرفداری- وینفرد شفر در بازی برابر الهلال عربستان، به خوبی توانست دست رامون دیاز را خوانده تا بازی بزرگ این هفته لیگ قهرمانان آسیا را به سود خود خاتمه دهد و تنها تیم بدون باخت ایرانی تا پایان دور دوم رقابت ها لقب بگیرد.
تیم عربستانی که در این بازی مهاجمی قدرتی همچون قحطانی را نیمکت نشین کرده بود تا از سرعت بازیکنان خارجی خود استفاده کند، با ضد تاکتیک وینفرد شفر، در این امر ناکام ماند؛ شفر در این بازی با پایین نگه داشتن خط دفاعی خود و البته استفاده به جا و درست از هافبک دونده و جنگنده ای همچون فرشید باقری، اجازه خلق موقعیت به حریف نداد.
همانطور که از لحظات ابتدایی بازی شاهد بودیم، استقلالی ها مبنای بازی خود را بر پایه پاس های تو درِ فوق العاده امید ابراهیمی و البته جواهر درخشان این روزهایشان، سرور جپاروف گذاشته بودند و بارها و بارها شاهد این بودیم که تیام، شجاعیان و اسماعیلی در عمق تیم الهلال فرار کردند که ماحصل این فرارها، اخراج دروازه بان الهلالی ها و البته موقعیت های زیاد برای آبی پوشان بود.
عکس ها از رضا سعیدی پور
اما اوج هنر استقلال در این بازی به نیمه دوم بازی برمی گشت؛ جایی که این تیم خیلی خوب توانست از گل به ثمر رسیده اش، با تاکتیکی بر خلاف آن چیزی که قبلا دیده بودیم، محافظت کند؛ به طور مثال در دیدار برابر سایپا یا برابر ذوب آهن، شفر با تعویض های تدافعی مثل آوردن منتظری، پادوانی یا اضافه کردن هافبک تدافعی، بار بیشتری بر روی دوش بازیکنانش می گذاشت، که همین باعث شد هر دو بازی که با برد آبی ها همراه بود با تساوی و شکست عوض شوند؛ اما در این بازی سیستم جدیدی اتخاذ کرده و با اتکا به مهره های رونده و سرعتی خود نظیر شجاعیان، باقری و اسماعیلی پرس از جلو را در دستور کار قرار داده بود.
پرسی که با استفاده از بازیکنان قدرتی نظیر میلسی، یکی از نقاط قوت عربستانی ها به شمار می رفت؛ در این بازی به حربه ای بر علیه خودشان تبدیل شد و دیدیم که استقلالی ها در نیمه دوم به خوبی توانستند توپ را در نیمه زمین حریف نگه داشته و با دوندگی های بی امان، اجازه فضاسازی را به بازیکنان حریف ندادند و البته با استفاده از پرس، توپ ربایی و ضد حمله، به خلق موقعیت پرداختند، تاکتیکی که در زمان علیرضا منصوریان نیز به شکلی ناقص و با پرسی به مراتب ضعیف تر در برخی بازی ها به اجرا گذاشته شد.
حال این برد دلچسب که با تمجید پیشکسوتان و اهالی ورزش همراه بوده، آیا می تواند نوید بازگشت روزهای پرقدرت آبی ها را بدهد، یا می توان گفت الهلال در روز غیبت ستاره های تاثیرگذارش، از جمله خربین، آن قدرت همیشگی را نداشت؟
