طرفداری- مهشید اشتری که در چند سال گذشته یکی از ستاره های تنیس روی میز بانوان ایران بوده است، این روزها به دلیل مشکلات درسی و عدم حمایت‌ها نمی‌تواند به تحصیل بپردازد و برای حضور در مسابقات بین المللی هم به مشکل خورده است. او که در مسابقات جهانی پرتغال پرچم ایران را بالا برد و در بخش دو نفره مدال طلا را از آن خود کرده است، می‌گوید کسی به مشکلش توجه نمی‌کند و برای ادامه کار و ماندن در سطح حرفه‌ای نیاز به حمایت دارد.
مصاحبه فارس را می خوانید با مهشید اشتری:
* در حال حاضر در چه مقطعی تحصیل می‌کنید؟
الان باید در مقطع پیش دانشگاهی تحصیل می‌کردم، اما این اتفاق نیفتاده است. در مقطع سوم دبیرستان و هنگام امتحانات در مسابقات جهانی آلمان حضور داشتیم و نتوانستم امتحان دهم. از دی ماه سال گذشته با توجه هم دائم در اردو و مسابقه بودیم و آنچنان که باید مدرسه نرفتم.
* چه زمانی امتحان دادید؟
شهریور ماه در امتحانات شرکت کردم. رشته من تجربی است و درس‌های سختی مانند فیزیک، شیمی و زیست را بدون اینکه کسی کمک کند، خواندم و امتحان دادم. فکر نمی‌کردم از 12 درس 11 مورد آنها را با موفقیت بگذرانم و تنها در ادبیات بود که نمره قبولی نگرفتم. همین باعث شد که خیلی عقب بمانم.
*از چه لحاظ عقب ماندید؟
با توجه به اینکه مسابقات اروپایی داشتیم باید برای گرفتن روادید، گواهی اشتغال به تحصیل ارائه می‌کردیم و چون در ادبیات قبول نشده بودم، هیچ مدرسه‌ای مرا ثبت نام نمی‌کرد که گواهی بگیرم. گفتند باید دانش آموز شبانه شوید و مدرسه شبانه هم از دی ماه آغاز می‌شود. این موضوع خیلی مرا اذیت کرد. پدر و مادرم خیلی تلاش کردند که از طریق اداره کل ورزش یا آموزش و پرورش اشتغال به تحصیل برای من درست شود و با توجه به از مشهد دور بودم، این موضوع در اردوهای تهران تمرکزم را گرفته بود.
*تقصیر خودم است که پینگ پنگ را انتخاب کردم
اشتری می‌گوید:
تقصیر خودم است که پینگ پنگ را انتخاب کردم و باعث شد که از تحصیل عقب بمانم و شاید در درس خواندن موفق می‌شدم.
با تمام این مسائل این دلیل نمی‌شود که چون ورزش می‌کنم نتوانم ادامه تحصیل بدهم و حمایتی نشود. من یک فرد عادی نیستم و نمی‌گویم که تفاوت زیاد قائل شوند، اما همین که یک مقدار حمایت کنند، خوب است.
* وقتی به آموزش و پروش مراجعه کردید چه چیزی گفتند و آیا شما را می‌شناختند؟
اگر معرفی کنیم شاید، اما در غیر این صورت کسی جز جامعه پینگ پنگ ما را نمی‌شناسد. زمانی که مراجعه کردیم گفتند نمی‌شود کاری انجام داد و اگر قبول می‌شدید، اشتغال به تحصیل می‌دادیم.
* اینکه پرچم ایران را در مسابقات جهانی بالا بردی برایشان اهمیتی نداشت؟
دیگر همین است. گفتند اگر دانش آموز بودی گواهی می‌دادیم و چون یک درس را قبول نشده‌ای نمی‌توانیم. از دی ماه در کلاس‌ها حاضر شو و از آن به بعد هر اشتغال به تحصیلی خواستی می‌توانیم بدهیم!
* ظاهرا قبل از اینکه وارد ورزش حرفه‌ای شوید درستان هم خوب بود؟
بله همین طور بود و مدرسه نمونه درسی می‌خواندم، اما بعد از اینکه درگیر ورزش حرفه ای شدم از درس عقب ماندم و باید به مدرسه شبانه بروم.
*به عنوان یک دانش آموز قهرمان چه صحبتی با وزیر آموزش و پرورش چه صحبتی داری؟
صحبت زیاد کرده ام و با این کار چیزی که درست نمی‌شود و حمایتی نمی‌کنند. الان هم صحبت کردم فقط گوش می‌کنند و کاری درست نمی‌شود.
* ظاهرا پیشنهاد حضور در کشورهای خارجی هم داشته ای؟
بله از ترکیه داشتم، اما حضور در خارج از ایران برای دختران سخت است و نمی‌توانند با سن پایین لژیونر شوند.
* اگر قرار بر انتخاب باشد از بین درس و ورزش کدامیک را انتخاب می‌کنی؟
ورزش را انتخاب می‌کنم تا الان مانع تحصیل شده‌اند و دیگر خودم هم از درس خواندن سرد شده‌ام. واقعا سخت است که روزی 6 ساعت تمرین در کنار درس داشته باشم. دیگر همه چیز تمام شده و مهم نیست. امسال سال سختی بود که هیچ حمایتی نکردند.
* حرف پایانی؟
اگر می‌خواهند در این سطح و رتبه بمانم حمایت همه لازم است. فقط حمایت پدر و مادر و مستحقی رئیس هیات کافی نیست. آموزش و پرورش و اداره کل هم باید کمک کنند. حمایت باشد می‌مانم و در غیر اینصورت سخت است.
