طرفداری- امیر عابدزاده برای اولین بار توسط کارلوس کی روش به تیم ملی ایران دعوت شد. دروازه بان باشگاه ماریتیمو پسر دروازه بان بزرگ فوتبال ایران، احمدرضا عابدزاده است؛ او نقش پررنگی در صعود ایران به جام جهانی 1998 ایفا کرد.
به گزارش dnoticias، در پاسخ به این سوال که آیا انتظار داشت به تیم ملی ایران دعوت شود یا خیر، گفت:
در ابتدا باید بگویم دعوت شدن به این دو بازی یک افتخار است. هر روز تمام تلاشم را برای هدفی که دارم انجام می دهم تا پیشرفت کنم. هر کاری انجام می دهم تا آن ها مرا هر دفعه به تیم ملی دعوت کنند. این موضوع را پنهان نمی کنم که می خواهم بخشی از تیم ملی باشم اما این دعوت، یک گام از چیزی بود که می خواستم. حالا می خواهم از این مرحله لذت ببرم و گام به گام پیشرفت کنم.
عابدزاده در ادامه گفت:
هر بازیکنی دوست دارد برای تیم ملی کشورش بازی کند و من هم از این قاعده مستثنی نیستم. همیشه می خواستم برای تیم ملی ایران بازی کنم و حالا این فرصت را به دست آورده ام. تلاش می کنم تمام توانم را برای مردم کشورم به کار بگیرم و کاری کنم که خوشحال شوند.
امیر عابدزاده در پاسخ به این سوال که آیا می‌خواهد راه پدرش را ادامه بدهد یا خیر، گفت:
نام او در ورزش ایران اجتناب ناپذیر است. از پدرم چیزهای زیادی یاد گرفتم و امیدوارم در تیم ملی، به سطحی که او داشت برسم. دوست دارم به سطحی برسم که پدرم رسید و می خواهم همه توانایی هایم را نشان بدهم؛ دقیقا مانند همان کاری که او انجام داد. برای رسیدن به چنین سطحی، همه کار انجام می دهم. تمرکز زیادی روی کارم دارم و حتی آرزوهایم بیشتر از این هاست.
او درباره الگویش نیز گفت:
الگوی من همیشه پدرم خواهد بود. از طرز فکر و کارش پیروی می کنم. می دانم او چگونه کار می کرد و می توانم بگویم پدرم هر روز کار من را دنبال می کند. با او درباره تمرینات صحبت می کنم؛ مشکلات را می گویم و با یکدیگر درباره اش صحبت می کنیم. او شخصی با بیشترین احترام در فوتبال است.
عابدزاده درباره حضور در جام جهانی هم گفت:
بازی با ایران در چنین رقابت فوق‌العاده‌ای یک افتخار است. خوشحالم که سرمربی مرا مورد توجه قرار داد و برای این دو بازی تدارکاتی به اردو دعوتم کرد. می‌خواهم به تلاشم برای رسیدن به روسیه ادامه بدهم. به یکی از اهدافم رسیده‌ام و حالا به تلاش برای کمک کردن به تیم ملی کشورم فکر می‌کنم؛ حتی اگر به جام جهانی هم نروم، به این تلاش ادامه می‌دهم. من تعیین نمی‌کنم که در جام جهانی حاضر باشم یا خیر اما هر روز سخت تمرین می‌کنم. می دانم فیزیکم ابزار من است و به همین دلیل برای آماده سازی بدنم و وضعیت روحی‌ام سخت کار می‌کنم.
عابدزاده درباره انتخاب تیم ماریتیمو، گفت:
فکر کردم این باشگاه، بهترین گزینه برای پیشرفتم است. با هشیاری این تصمیم را گرفتم. پیشنهادات زیادی از باشگاه‌های سطح بالایی داشتم.
او درباره علاقه‌اش به فوتبال نیز گفت:
از زمانی که کودک بودم تصمیم گرفتم فوتبالیست شوم. زمانی که 5 سالم بود، در تمرینات پدرم حاضر می‌شدم و همیشه همراهش بودم. در تمام طول زندگی‌ام می‌خواستم فوتبالیست شوم و در 17 سالگی برای تیم بزرگ‌سالان بازی کردم. برای اینکه ثمره کارم مشخص شود، باید زمان می‌گذشت. این موضوع مربوط به تلاش زیادم در دروازه بانی می‌شد. هرچند که تحصیلاتم در رشته اقتصاد را نیز فراموش نکردم.
عابدزاده در 3 بازی برای باشگاهش 3 بار کلین شیت کرده است؛ او در این باره گفت:
خوشحالم اما زیاد به این مسئله فکر نمی‌کنم. مهم‌ترین مسئله، کمک کردن به تیم و فراموش نکردن بازی با قلب است. در این 3 بازی که در ترکیب حضور داشتم، نتایج خوبی به دست آوردیم اما نباید فراموش کنم که ثبات و توانایی‌ام پیشرفت کرده است. تفاوتی ندارد در چه تورنمنتی باشم؛ دوست دارم کارم را در زمین نشان بدهم.
او در ادامه گفت:
هر روز تمرین و تلاش می‌کنم بهترین سطح بازی‌ام را در اختیار تیمم بگذارم. ماریتیمو به خوبی بازی می‌کند و بازی‌هایش را می‌برد؛ این تیم شرایط حضور در مسابقات اروپایی را دارد.
عابدزاده ادامه داد:
هر بازیکنی، در هر پستی می‌خواهد بازی کند و برای این کار، هر روز تمرین می‌کند. بعضی از بازیکنان زمانی که بازی نکنند، واکنش نشان می‌دهند؛ بعضی‌ها هم بازی نکردن را عاملی برای پیشرفت می‌بینند و بیشتر کار کنند. من هم می‌خواهم بازی کنم و در ترکیب 11 نفره حضور داشته باشم اما اگر این اتفاق رخ ندهد، عصبانی یا نگران نمی‌شوم. از کاری که برای باشگاهم انجام می‌دهم خوشحالم. همه به من کمک کردند تا نسبت به زمان حضور در مادیرا، تبدیل به دروازه‌بان بهتری شوم.
دروازه بان تیم ماریتیما درباره فوتبال پرتغال نیز صحبت‌هایی مطرح کرد و گفت:
به نظر من، اینکه در فوتبال پرتغال به بازیکنان جوان توجه می‌شود، یک نقطه قوت است. در اینجا روی این مسئله سرمایه گذاری می‌کنند؛ با این شیوه، مربیان پرتغالی نیز می‌توانند چیزهای بیشتری یاد بگیرند و درک بهتری از فوتبال پیدا کنند. برخی از بازیکنان با کیفیت ایرانی، مانند خود من پرتغال را برای پیشرفت انتخاب می‌کنند.
او در پایان درباره بزرگ‌ترین رویای فوتبالی‌اش، گفت:
می‌خواهم در یکی از 10 تیم برتر اروپا بازی کنم و اطمینان دارم به خواسته‌ام می‌رسم؛ برای اینکه در فوتبال هر چیزی امکان پذیر است. رویای من بازی در رئال مادرید است. به کیلور ناواس نگاه می‌کنم که از لوانته به رئال مادرید رفت؛ یا حتی په په که از ماریتیمو به آنجا رفت. فکر می‌کنم می‌توانم به رئال مادرید بروم. این موضوع را کتمان نمی‌کنم که در تلاش هستم تا به این سطح برسم.
