طرفداری- روملو لوکاکو، مهاجم بلژیکی منچستریونایتد، در آستانه دیدار حساس روز یکشنبه تیمش برابر چلسی، با تیری آنری خبرنگار اسکای اسپورتس به گفتگو نشسته است. در ادامه مکالمه جالب این دو را می خوانید.
در تئاتر رویاها هستیم؛ به میدان رفتن در این زمین با لباس منچستریونایتد چه حسی دارد؟
حسی عالی دارد و مایه افتخار است. نخستین بازی در اینجا برابر وست هم را به یاد می آورم که عالی بود. به یاد این می افتید که در زمینی در حال بازی هستید که بسیاری از اسطوره های فوتبال در آن به میدان رفته اند. ما به عنوان یک تیم خواستار رسیدن به بالاترین سطح ممکن هستیم. اینک در مسیر درستی قرار داریم و من از بازی کردن برای این باشگاه به واقع لذت می برم.
بعد از پیروزی برابر تاتنهام در اینجا و همچنین بازی برابر بنفیکا، شاهد بازخوردهایی منفی در رسانه ها بودیم. با این مسئله چگونه کنار می آیید؟
این بازخورد منفی رسانه ها از ابتدای فصل همراه مان بوده است. ما تیم ها را یکی پس از دیگری با نتیجه 4-0 شکست می دادیم ولی افراد می گفتند که ما هنوز با تیم های بزرگ بازی نکرده ایم و هنوز فلان یا بسار کار را انجام نداده ایم. واقعیت این است که ما به عملکرد خود ادامه می دهیم. نمی توانیم تمرکز خود را به چیزی که در خارج از تیم رخ می دهد منعطف سازیم؛ باید روی خود تمرکز کرده و پیرو وظایف خود باشیم. باید فوتبالی جذاب بازی کنیم، گلزنی کرده و برنده بازی ها شویم، این وظیفه ماست. چیزی که خارج از تیم رخ می دهد، ممکن است بین هم تیمی ها فشار ایجاد کند و شاید جو چندان مطلوب نباشد. جو درون تیم ما عالی است. ما از بازیکنان جوان و پر عطش در کنار بازیکنان با تجربه ای که حس جوانی دارند برخورداریم و بنابراین حالا همه در مسیر درستی هستند. ما در تمرینات به سختی تلاش می کنیم و شنبه ها برنده بازی می شویم. این روند چیزی است که باید آن را ادامه دهیم. تا زمانی که چنین باشد، فکر نمی کنم نیازی به توجه به آنچه در جهان پیرامون تیم می گذرد، داشته باشیم.
می توانی در مورد رابطه ات با مارکوس رشفورد برای مان بگویی؟
توانایی های بسیاری در او می بینم که می تواند به من کمک کند و از طرفی فکر می کنم بسیاری از توانایی های من می توانند به او کمک کنند. او پس از بازی با سوانزی همراه با برادرش به خانه ام آمد. در حالش شام خوردن بودیم که پرسید: «چه انتظاری از فصل جاری مان داری؟» پاسخ دادن به این پرسش برای من راحت بود. گفتم اگر تو غذا بخوری، من هم خواهم خورد. اگر گلزنی کنی، خواهم دانست که فضا برای گل سازی یا گلزنی خودم هم وجود دارد. اگر من گلزنی کنم، می دانم که جا برای تو هم هست. ذهنیت ما این گونه باید باشد. من فرد خودخواهی نیستم.
می دانم که صحبت کردن در این باره را دوست نداری. آیا فکر می کنی مردم در مورد تو نیمه خالی لیوان را می بینند و به جای پرداختن به توانایی هایت، به آن کارهایی که نمی توانی انجام دهی می پردازند؟
فکر می کنم افرادی که در رسانه ها کار می کنند، نمی دانند که من چه میزان دانش آموز فوتبال هستم. نمی دانند که اگر در روز شنبه بازی کنم، نخستین کاری که در بازگشت به خانه انجام می دهم این است که سایر بازی ها و سایر لیگ ها را تماشا می کنم. نخستین کارم در یکشنبه، 5 ساعت تماشای فوتبال از تلویزیون است. بازی های خودم را دوباره مرور می کنم و می بینم که کجای کار را درست انجام نداده ام و تلاش می کنم تا دفعه بعد آن را به درستی به پیش ببرم. مردم فکر می کنند من به نهایت توان خود رسیده ام ولی این گونه نیست. خیلی از مهاجمان بوده اند که تا پیش از 25 سالگی به سطوح بالا رسیدند ولی پس از آن نزول کردند.
خیلی از مهاجمان همچون دوران حضور خودت در آرسنال، سال به سال بهتر می شوند. من واقعا می خواهم بازیکنی باشم که به شکل مستر پیشرفت می کند و تلاش به خرج می دهد. می دانم که فوتبال فقط و فقط سر بالایی ندارد. اگر به آمار و بازی های من نگاه کنید، به نظر خودم سال به سال بهتر می شوم. این چیزی است که می خواهم ادامه دهم؛ انتقادات از مربی، از شما و از سرمربی بلژیک را می پذیرم. انتقادات می توانند کمک کنند تا بازیکن بهتری شوم.
زلاتان ابراهیموویچ به شهر بازگشته؛ او بازیکن دیگری است که می توانی از او یاد بگیری. قصد داری از او در مورد فوتبال کمک بخواهی؟
این اتفاق قبلا رخ داده. ما از مدیربرنامه های یکسانی برخورداریم و برای همین ارتباط برقرار کردن برای مان آسان تر است. پس از امضای قرارداد با منچستر این اتفاق رخ داد. هر گاه که پرسشی از او داشته باشم، او همیشه آماده پاسخ دادن است. گاهی تا دیر وقت (در زمین تمرین) می مانم و او هم همیشه در دسترس است. ما در اتاق فیزیو با هم قدم می زنیم و من در مورد دوران حضورش در یوونتوس و اینتر از او می پرسم. از او در مورد رختکن می پرسم چون او در تیم هایی حضور داشته که شخصیت های بزرگی در آن حضور داشته اند. می خواهم ببینم او چگونه با این شرایط کنار آمد. او در 23 سالگی راهی یوونتوس شد. حالا من 24 ساله هستم و پس تنها یک سال تفاوت وجود دارد. از او در مورد چگونگی کنار آمدنش با اوضاع پرسیدم.
تو یک رقیب هستی. بازی با چلسی چه قدر مهم است؟ به دلایل بسیار، مردم در مورد رکوردت برابر تیم های بزرگ حرف می زنند...
در تابستان تصمیمی گرفتم مبنی بر این که اولدترافورد صحنه ای برای من است. قصد داشتم تا زیر نظر ژوزه مورینیو بازی کنم. از 11 سالگی و زمان حضور او در پورتو، می دانستم او توانایی خاصی در خود دارد. زندگی حرفه ای او و سبک بازی تیم هایش را دنبال کردم چون از همان کودکی سرگرم به تاکتیک ها بودم. حس من این گونه بود که شاید این فرد کاری برای من انجام دهد. خلاصه این که سرنوشت منچستریونایتد و مورینیو بود. نمی توانستم نه بگویم. حس کردم که این بهترین فرصت برای من است. این بازی برای تیم ما مهم خواهد بود چون می خواهیم به روند پیروزی های خود ادامه دهیم، بدون ترس بازی کنیم و گلزنی کنیم. این چیزی است که طرفداران می خواهند ببیند و این فرمی است که ما می توانیم داشته باشیم. ما از سرعت، مهارت و قدرت بسیاری در تیم خود برخوردار هستیم و هرگاه که لازم به جنگ باشد، می توانیم بجنگیم. ما به آنجا خواهیم رفت و تلاش می کنیم تا عملکرد خوبی داشته باشیم.
در مورد رکوردم برابر تیم های بزرگ، فکر می کنم که حالا موضوع فرق می کند. هنگامی که در اورتون بودم (البته بی احترامی به این تیم نشود، آن ها مرا تربیت کردند)، ما همیشه برای نباختن برابر تیم های بزرگ بازی می کردیم. به عنوان یک مهاجم، گاهی دو هافبک تدافعی را به عنوان وینگر های تیم کنار خود داشتم. آنجا هیچ خدمتی ارائه نمی شد و همه به فکر این بودند که فشرده بازی کنند تا تیم در وهله نخست گلی دریافت نکند. من به جای هافبک دفاعی می ایستادم و ما با 9 نفر دفاع می کردیم. اینجا موضوع فرق می کند؛ ما برای پیروزی در این نوع بازی ها به میدان می رویم و خدمات بسیاری هم به مهاجم تیم ارائه می شود. البته فشار بیشتری هم هست و این همان چیزی است که می خواستم. حالا برای کسب پیروزی به مصاف چلسی می رویم. برابر تاتنهام با دو مهاجم بازی کردیم و هجومی پیش رفتیم. در آن بازی پاس گل دادم و در پایان خوشحال بودم که سه امتیاز را کسب کردیم. دیدار آسانی در پیش نیست چون آنتونیو کونته از نظر تاکتیکی یک نابغه است. چالش خوبی برای ما خواهد بود.
و در نهایت روملو؛ به نظر خودت می توانی کفش طلای لیگ انگلیس را کسب کنی؟
چرا این را از من می پرسید؟
می گویم که ما می توانیم برنده لیگ شویم و هر اتفاق دیگری که بخواهد بیافتد، می افتد. این چیزی است که از گذشته آموخته ام. در فوتبال همه به عملکرد انفرادی نگاه می کنند ولی من به عناوین قهرمانی می نگرم. من در این باشگاه جام می خواهم. کفش طلا هم می تواند نور علی نور باشد. از شش سالگی خواستار قهرمانی در لیگ برتر بوده ام. حالا در تیمی هستم که می توانم هر سال بر سر این عنوان بجنگم. من برای جام ها بازی می کنم، نه این که بخواهم به دنبال شهرت فردی باشم. این پاداشی است که در صورت قهرمانی به شما می رسد. اگر 30 گل به ثمر برسانید ولی باز هم آقای گل نشوید اما قهرمانی لیگ را به دست آورید، عالی خواهد بود. من با فرد خاصی در حال مبارزه نیستم بلکه همراه با تیم خود با سایر تیم ها رقابت می کنم.
