طرفداری- الان که منچسترسیتی آخرین متضرر این قانون شده و با وجود تساوی مقابل موناکو، از دور رقابت های لیگ قهرمانان کنار رفته است، به واکاوی چرایی وجود آن و بررسی اعمال تغییرات احتمالی در آن می پردازیم.
آخرین دقیقه بازی برگشت مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان در سال 2009 است. چلسی پس از آنکه در بازی رفت بارسلونا را با تساوی بدون گل متوقف کرده، در بازی برگشت با تک گل مایکل اسین پیش افتاده و خود را در آستانه حضور در فینال این بازی ها می بیند که شوت دیدنی آندرس اینیستا، نتیجه را به تساوی کشانده و کاتالان ها را به سبب قانون گل زده در خانه حریف، به دیدار پایانی لیگ قهرمانان می سپارد. از این مسابقه فریادهای تمامی ناپذیر میشاییل بالاک بر روی داور، عصبانیت خارج از وصف دیدیه دروگبا و شگفتی سایر بازیکنان چلسی تحت هدایت گاس هیدینک، که اعتقاد داشتند 4 ضربه پنالتی شان نادیده گرفته شده، هیچ گاه از یادها نرفته است.
طی سال های گذشته، این تنها مسابقه ای نبوده که قانون گل زده در خانه حریف، برنده آن را تعیین کرده است. سال پس از این، بایرن مونیخ لوئیس فن خال با تکیه بر همین قانون، از مراحل یک هشتم و یک چهارم لیگ قهرمانان عبور کرد و خود را به فینال بازی ها رساند. از آن زمان، 6 دیدار دیگر در چمپیونز لیگ با قانون گل زده در خانه حریف، تعیین تکلیف شده اند که شامل دیدار سال بعد خود بایرن مونیخ برابر آرسنال هم می شد؛ سالی که در نهایت به قهرمانی باواریایی ها انجامید.
برخی اتفاقات اخیر باعث شده تعادل در دیدارهای رفت و برگشت به هم بخورد و بیشتر به نفع تیمی شود که در دیدار برگشت، میهمان است و یکی از سرفصل های جلسه دو روزه مربیان برتر یوفا به ریاست سرالکس فرگوسن در سال گذشته در نیون همین مساله بود. در طی قرن 21، برنده بیست و شش دیدار حذفی لیگ قهرمانان با قانون گل زده در خانه حریف، تعیین شده است و آمار هم نشان می دهد پس از دهه 80 میلادی، گل های زده شده در بازی برگشت دیدارهای حذفی به مرور بیشتر و بیشتر شده است. علاوه بر این، با اینکه در دهه 60، میانگین گل های بازی های رفت و برگشت (به ترتیب 3.18 و 3.17) تقریبا برابر بود، پس از آن، گل های زده شده در دیدارهای برگشت سیر صعودی پیدا کرده است.
در فوتبالی که هر روز مدرن تر می شود، شاید نتوان به راحتی دست به تغییر قانونی زد که در آستانه 50 سالگی است. قبل از سال 1965، دیدارهای حذفی اروپایی که به تساوی منتج می شد، با انجام پلی آف در زمین بی طرف تعیین تکلیف می شد و اگر بعد از وقت اضافه سومین بازی هم نتیجه برابر بود، پرتاب سکه برنده بازی را مشخص می کرد؛ رخدادی که بعد از 300 دقیقه زحمت و تلاش، بی رحمانه و غیرمنصفانه می نمود.
اولین جرقه برای تغییر این قانون در فصل 65-1964 زده شد؛ جایی که لیورپول با پرتاب سکه مقابل کلن برنده شد و راهی نیمه نهایی جام باشگاه های اروپا شد. فصل بعد قانون گل زده در خانه حریف معرفی و اعمال شد. تیم هانوود اولین ذینفع این قانون بود که توانست با تکیه بر این قانون پس از تساوی 4-4 برابر دوکاپراگ، راهی مرحله بعد بازی ها شود.
در آن زمان چمن های نامناسب، هولیگان های حریف، سفرهای طولانی مدت و شرایط نابرابر باعث می شد بازی در خانه حریف بسیار ترسناک جلوه کند. با این حال، قانون فوق طی سال های گذشته تا حدی غیرسودمند نشان داده است. زمین های چمن بهتر، شرایط سفر راحت تر و مسافت های کوتاه تر و تغییرات تاکتیکی در فوتبال سبب شده این قانون بیش از گذشته، به نفع میهمان بازی اول جلوه کند؛ اکنون به نظر می رسد هدف ابتدایی از اعمال این قانون کمرنگ شده است. الان شاید بتوان ادعا کرد صدرنشینی در دور گروهی لیگ قهرمانان نیز می تواند به ضرر یک تیم باشد، چون آنها باید بازی برگشت را در خانه بازی کنند.
قانون گل زده در خانه حریف و اتکای بیشتر برا ضدحملات سبب شده تیم ها در بازی خارج از خانه بی مهاباتر بازی کنند. پیروزی 4 بر صفر رئال مادرید برابر بایرن مونیخ در نیمه نهایی لیگ قهرمانان سال 2014 یکی از بارزترین نمونه های این مساله بوده است.
از سوی دیگر، گویا اروپا به قانون گل زده در خانه حریف کاملا عادت کرده است. در جاهای دیگر مثل آمریکای جنوبی و آفریقا به دلیل شرایط آب و هوایی بسیار متفاوت، سفرهای فرسایشی و شرایط دیگر، این قانون همچنان معنادار است. برای خلاصی از این قانون، باید راهکار مناسبی ارائه شود که فعلا چنین مشده است و یوفا هم اعلام کرده فعلا شرایط حذف این قانون مهیا نیست.
در هر حال، برخی ها همانند سول کمپل همچنان از هواداران قانون گل زده در خانه حریف هستند:
فکر می کنم باعث می شود تیم ها ذهنیت تهاجمی بیشتری داشته باشند. وقتی روبروی تیم های بزرگ اروپا قرار می گیرید، می دانید که یک گل در خانه حریف می تواند بسیار تاثیرگذار باشد. به نظرم باعث می شود تیم میهمان انگیزه بیشتری برای برای گلزنی داشته باشد و این بسیار خوب است. همه را هیجان زده نگه می دارد.
با این حال، گری لینکر نظر متفاوتی دارد:
قانون گل زده در خانه حریف در هر حال، مزخرف است. هیچ گلی نباید ارزشمندتر از گل دیگر تلقی شود.
مشخص است که نظرات در این باره بسیار متفاوت است و تا زمانی راه حلی پیدا نشود یا یکی از بزرگان جاروجنجال راه نیاندازد، این قانون برقرار خواهد بود. روکسبرو، یکی از مقامات یوفا در این باره می گوید:
موقع تصویب قانون گل زده در خانه حریف، می خواستیم تیم های میهمان حمله کنند. الان این قانون تیم های میزبان را تشویق به دفاع در خانه می کند. این قانون به دلایل مناسب وضع شد، ولی وقتش رسیده تا مورد بازنگری و بررسی قرار گیرد.
همه این موارد در نهایت به این سوال ختم می شوند که آیا زمان کنار گذاشتن قانون گل زده در خانه حریف، رسیده است یا خیر؟
برای شرکت در نظرسنجی طرفداری در این خصوص، کلیک کنید
