kiavash hosseiniبه نظرم دور بودن از فضای فوتبال یه عطش خاصی رو به آدم القا میکنه. شاید یه نوعی از دلبستگی بیشتر. یک نوع عشقی که تا وقتی نداریش عاشقشی ولی لحظه ای که به دستش میاری واست تکراری میشه. یادمه سال اولی که تراکتور اومده بود لیگ تمام بازی هاش استادیوم کیپ تا کیپ پر میشد؛ ولی یادمه سه چهار سال بعد برای یه بازی آسیا دویس سیصد نفر رفتن استادیوم. و این تو تمام تیم ها قابل مشاهده است به نوعی.
