طرفداری- یازده بازی از فصل گذشته و در حال تجربه آخرین تعطیلات ملی پیش از پایان سال میلادی هستیم و حالا مجالی دست داده است تا به عملکرد ژوزه مورینیو در منچستریونایتد تا بدین جای کار نگاهی بیاندازیم.
در کل، فصل 17-2016 تا اینجا برای منچستریونایتد بسیار بالا پایین داشته است. سه ماه از شروع فصل جدید لیگ برتر گذشته است و شیاطین سرخ که حالا سومین سرمربی شان را طی سه سال گذشته تجربه می کند، پی برده اند که مشکل شان خیلی بزرگ تر از آن است که در مربیان شان خلاصه شود. مورینیو ترکیبی را به دست گرفت که به هیچ وجه آماده رقابت بر سر عنوان قهرمانی نبود و با بررسی رقابت جان گرفته در بالای جدول، می توان دریافت که هویت ضعیفِ (تیم فعلی) و هسته نامتعادل شان موجب این شده تا از تیم هایی که بالاتر از آن ها قرار دارند، عقب بمانند.
او (مورینیو) در بازار نقل و انتقالات اسکلت تیم را تقویت کرد و با جذب اریک بایی در خط دفاعی، پل پوگبا همراه با انتقالی رکورد شکن در خط میانی، هنریک مخیتاریان در پست هافبک هجومی و زلاتان ابراهیموویچ 35 ساله، برای همه رجز خواند.
بدون ذره ای شک، این بهترین پنجره نقل و انتقالاتی بود که منچستریونایتد طی سالیان گذشته داشته است؛ شاید در کوتاه مدت از نظر اقتصادی این گونه به نظر نرسد اما با توجه به میزان استعدادی که تیم از خود نشان داده و تعداد گل ها و پاس گل های تیم، مشخص است که منچستر می رود که جانی دوباره بگیرد؛ آن هم پس از این که سال گذشته در لیگ برتر به طرز حقیرانه ای تنها 49 بار گلزنی کردند.
با این حال پس از گذشت 11 بازی، منچستریونایتد در مکان ششم جدول رده بندی قرار دارد؛ آن ها 5 پیروزی کسب کرده اند، 3 تساوی به دست آورده اند و 3 بار هم شکست خورده اند و با صدر جدول 8 امتیاز فاصله دارند. در عرصه اروپایی هم آن ها بهتر از این کار نکرده اند. آن ها هر دو بازی خارج از خانه خود در گروه شان برابر فاینورد و فنرباحچه را با شکست پشت سر گذاشته اند، آن هم برابر تیم هایی که انتظار می رفت برابر شان پیروز شوند و حالا در حالی در رتبه سوم گروه جا خوش کرده اند که انتظار می رفت بی هیچی زحمتی در آن صدرنشین شوند.
در یک نگاه اجمالی، یونایتد تا بدین جای کار به اندازه رقبایش یا برای نمونه لیورپول جا نیافتاده است. این روزها یکی از سخت ترین کارها حدس زدن ترکیب ابتدایی منچستریونایتد بوده است. مصدومیت ها هم اذیت کننده بوده اند و مورینیو را نیز تا قسمتی باید سرزنش کرد اما بازیکنان هم بابت عدم ثبات در نمایش های شان سزاوار این سرزنش هستند؛ حداقل در برخی از موارد فارغ از مربی شان.
بازیکنان در دوران پس از سرآلکس فرگوسن کمتر مقصر شناخته شده اند چرا که در منچستریونایتد همیشه حتی در همان روزهای آرام همراه با فرگوسن، این مربی بوده است که در سیبل انتقادات قرار گرفته است. برای مورینیو هم بیدار کردن این باشگاه از خواب، در حالی که هر بار تیمش پا به میدان مسابقه می گذارد فشاری سنگین را متحمل می شود، شاید سخت ترین وظیفه او در دوران حرفه ای وی باشد.
کاملا مشخص شده که 150 میلیون از حدودا 300 میلیون پوندی که پس از خداحافظی فرگوسن هزینه شده، نتوانسته است آنچه را که در تیم نیست را به آن اضافه کند: ذهنیت پیروزی. البته مورینیو نیز متوجه این موضوع شده و در پی هدایت باشگاه به سوی این مسیر است که خبری خوشحال کننده است.
باید گفت که نشانه هایی از این رویت شده است که منچستریونایتد کمی به نحوی بازی می کند که باید آنگونه بازی کند. پیروزی شورانگیز 4-1 برابر لسترسیتی و فنرباحچه از این قبیل بوده اند. حتی نمایش های خانگی این تیم برابر استوک سیتی و برنلی در اولدترافورد که با حدود 20 شوت در چهارچوب همراه شد نیز بازگو کننده همین امر بود. با وجود این که شیاطین سرخ در این دو بازی چهار امتیاز را از دست دادند اما تغییر این تیم در مقایسه با دوران خشک و بی روح لوئیس فن خال آشکار بود.
نتیجه 0-0 مقابل لیورپول مخلوطی از دو عصر یاد شده بود ولی مورینیو در آن بازی نشان داد هنگامی که بازیکنانش به دستوراتش عمل کنند و از دقیقه 1 تا سوت پایان پیرو او باشند، او قادر است هر نتیجه ای که مد نظرش باشد را کسب کند.
یونایتد به عنوان یک باشگاه فوتبال در حال حرکت به سوی جلوست و روند پیشرفت آن ها با لیورپول فصل گذشته یکسان است و تنها تفاوت در میزان فشاری است که مورینیو زیر آن قرار دارد که البته با توجه به میزان هزینه های وی و همچنین حرف هایش پس از به دست گرفتن هدایت باشگاه مبنی بر این که می خواهد سه سال گذشته را به دست فراموشی بسپارد و منچستر را به دوران گذشته اش بازگرداند، طبیعی است.
اما همچنین باید این نکته را ذکر کرد که منچستر در این فصل در سه بازی بزرگ توانایی دست یابی به پیروزی را نداشته است. یونایتد تا بدین جای راه از بازی خانگی برابر سیتی و دیدار خارج خانه برابر لیورپول و چلسی تنها یک امتیاز به دست آورده است، این در حالی است که فصل گذشته آن ها از این دیدار ها پنج و فصل پیش از آن شش امتیاز به دست آورده بودند.
اما پس از بازی های ملی آن ها در دیدار خانگی برابر آرسنال که یکی از چهار بازی متوالی خانگی آن ها در سه رقابت مختلف در ماه نوامبر خواهد بود، این فرصت را خواهند داشت تا ورق را برگردانند. هرگز برای این که گرد و خاک خود را بتکانید و به راه تان ادامه دهید دیر نیست.
