A Kهمیشه پپ رو بعنوان یک جنتلمن و مربی خوب تحسین کردم ولی همین کارهای ماورایی و خارج از تصور خیلی از کارشناسان و فوتبالدوستانه که بعضی وقتها همه رو دچار تردید میکنه که چرا یک مربی باید تا این حد بخاطر اعتماد شخصی به یک بازیکن روی افکار و اندیشه های خودش پافشاری کنه... مثالهاش در بارسا و بایرن و حالا سیتی زیاد هست و اتلاف وقت میشه گفتنش ولی توی تیمهای بارسا و بایرن بخاطر سطح خیلی بالا و کیفیت ساختاری این دو تیم شاید زیاد به چشم نمیومد ولی تغییر دروازه بان خوبی مثل جو هارت که هیچ مشکل حادی نداشته با یک دروازه بان، که در بهترین حالت همسطح اونه حتی با وجود تبحر در بازی با پا شاید کمی عجولانه بود و یا نیمکت نشینی محض یحیی توره و ... هنوز هم اعتقاد دارم پپ میتونست یک تاریخ کامل رو در بایرن با اون تیمی که دستش بود بسازه بطوریکه که تا سالها هیچ مربیی از لحاظ مقام و کیفیت به گرد پاش هم نرسه فقط اگر از این افکار و تصمیمات لحظه ای خودداری میکرد...
