طرفداری-
در 11 دسامبر 1987 در پایتخت ایالت باواریا و در مونیخ زاده شد. وی به لطف اصالت پدری اش واجد شرایط بازی در تیم ملی امریکا بود. با این وجود 35 بار برای تیم های ملی پایه آلمان (از رده سنی زیر 17 سال تا زیر 21) سال به میدان رفت. سپس طی تماسی از یورگن کلینزمن تصمیم گرفت تا برای تیم ملی امریکا به میدان برود. او در این خصوص مدت ها پیش به گاردین گفت:
با این که در آلمان بزرگ شدم، من کاملا حس می کنم که یک امریکایی هستم.
مادربزرگ مادری جانسون باواریایی بود و دخترش _مادر جانسون_ با یک سرباز امریکایی مستقر در باواریا ازدواج کرد؛ پیش از آن که در مونیخ تشکیل خانواده دهند.
تقریبا تمام خانواده من هنوز هم در مونیخ ساکن هستند. من چنین نسبی دارم.
جانسون می گوید فوتبال را با بازی در"اسپورت فریاند مونیخ" آغاز کرده و سپس راهی مونیخ 1860 شده است.
پدر فابین ((چارلی جانسون))، تاثیر شگرفی بر زندگی حرفه ای او داشته است. او در خانه به انگلیسی صحبت می کرد و این به فابین کمک کرد تا در محیطی دو زبانه رشد پیدا کند. چارلس در حالی پسرش را همواره نصیحت می کرد، که خود یک ورزشکار بود.
من نمی دانستم که او حرفه ای بازی می کرده است اما پدرم برای بایرن مونیخ بازی می کرده است. البته توپی که او استفاده می کرد، کمی متفاوت بود؛ چرا که او بسکتبال بازی می کرد.
شروعی در قالب یک پسرک توپ جمع کن |
صحبت از توپ شد. یکی از نخستین برخوردهای جانسون با توپ در سنین خیلی پایین بود که وی به عنوان توپ جمع کن در ورزشگاه المپیااشتادیون مونیخ، حضور یافت. او هرگز در آن جا برای مونیخ 1860 به میدان نرفت؛ چرا که او زمانی برای این تیم بازی می کرد که بازی های خانگی تیم اول دای لِوِن ها به آلیانز آرنا منتقل شده بود.
جانسون تا سال 2011 به دنبال راهی برای رسیدن به رده بزرگسالان تیم ملی آلمان می گشت. تا این که یورگن کلینزمن با وی تماس گرفت:
-می توانی خودت را در حال بازی برای تیم ملی امریکا تصور کنی؟
جانسون می گوید نخستین واژگانی که کلینزمن در این باره به او گفته است برای اش خاطره ساز شده است. او این قضیه را با خانواده اش در میان گذاشت؛ آن ها نیز این تصمیم گیری را به عهده خود او گذاشتند.
جانسون طی سال های 2003 تا 2009 برای تیم ملی زیر 17 و زیر 21 سال آلمان بازی می کرد. او در قالب تیم ملی آلمان و در کشور سوئد و از سری رقابت های قهرمانی اروپا در رده زیر 21 سال به مقام قهرمانی رسید؛ جایی که او با کسانی هم تیمی بود که بعد ها بر بام فوتبال جهان ایستادند:
ژروم بوآتنگ، متس هوملس، بندیک هوودس و مانوئل نویر
ستارگان کنونی بوندس لیگا سباستین بونیش و گونزالو کاسترو نیز در جریان پیروزی 4_0 برابر انگلستان در فینال آن رقابت ها حضور داشتند.
دوران ملی همراه با امریکا |
قصد این که نماینده سرزمین پدری ات باشی، آسان نبود. ابتدا جانسون نیازمند کسب مجوز بود. او نخستین بار سپتامبر 2011 به تیم ملی فراخوانده شد اما این 2 ماه پیش از 11 نوامبر که او مجوز بازی برابر فرانسه را گرفت، بود. تا سال 2012 طول کشید تا وی نخستین بار در ثالب دیداری رسمی برای کشوری در لنگه دنیا به میدان برود. پس از بازی برابر گواتمالا از سری رقابت های راهیابی به جام جهانی 2014 وی متوجه شد که راه بازگشتی وجود ندارد؛ حال او به یک یانکی تمام عیار مبدل شده بود.
وی هنوز جوانی آینده دار محسوب می شد. جانسون در 2009 مونیخ را به مقصد ولفسبورگ ترک کرد اما تلاش وی برای رهایی از چرت زدن های رو نیمکت، نافرجام بود و به طبع، قهرمانی در بوندس لیگا نیز به کامش شیرین نیامد. او تنها 16 بار در طول 2 فصل به میدان رفت؛ پیش از این که شکست را بپذیرد و راهی هافنهایم شود.
استفان، برادر فابین نیز فوتبال بازی می کرد البته نه در سطوح بالا. با این حال او نیز از دیگر کسانی بود که تاثیر مثبت بسیاری بر رشد حرفه ای فابین داشت. استفان و دوستانش پس از جام جهانی 2014 برزیل، به همراه کلینت دمپسی و گراهام زوسی در تورنمتی فوتسالی در همان برزیل حضور یافتند.
جانسون فوتبال را به عنوان یک مدافع چپ آغاز کرد اما خیلی زود احساس کرد که به تطبیق پذیری نیاز دارد؛ چرا که فیلیپ لام پست وی را در تیم ملی آلمان اشغال کرده بود (زمانی که جانسون عضو جوانان آلمان بود). در هافنهایم او نقش پذیری جدیدی را تجربه کرد(وی در آن جا کارش را به عنوان یک مدافع راست به پایان برد).
پدرم همیشه به من می گوید که روی پای ضعیف ترم کار کنم. به همین خاطر بوده که اکنون دو پا هستم.
جانسون در گلادباخ رو به جلوتر و آزادانه تر بازی می کند؛ تا جایی که شاهد حضور وی به عنوان مهاجم چپ بوده ایم. و اما آمار وی در فصل جاری بوندس لیگا:
تعداد دقایق حاضر در میدان | 938 |
موقعیت گل ایجاد کرده | 35 |
ضربات داخل چارچوب | 14 |
تعداد گل ها | 4 |
تعداد پاس گل | 1 |
تعداد دفعات لمس توپ | 493 |
تعداد بازی های به میدان رفته | 11 |