طرفدارى- پپ گوارديولا سرمربى بايرن مونيخ تغييرى بزرگ در ايده ها و فهم فوتبالى خود به وجود آورده است. اين سرمربى اسپانيايى در زمان هدايت بارسلونا بيشتر افكار خود را در خط ميانى تيم پياده مى نمود، در حالى كه در بايرن مونيخ وى بيشتر تمركز خود را بر روى چيدمان تيم در خط حمله متمركز نموده است. در حالى كه گوارديولا موفق شد با چيدمان 0-7-3 در سال 2011 با بارسلونا فاتح ليگ قهرمانان اروپا شود، وى ترجيح مى دهد در اين فصل بايرن مونيخ را بيشتر با چيدمان عجيب 5-3-2 به مصاف حريفان بفرستد، دليل اين تغييرات عمده در افكار و ايده هاى فوتبالى گوارديولا چگونه قابل توجيه است؟
تغييرات به دليل كادر تهاجمى قوى در بايرن مونيخ
شايد بتوان دليل اصلى چنين تغييرات راديكالى را در افكار پپ گوارديولا در كادر بازيكنان بايرن مونيخ به ويژه در اين فصل جستجو نمود. بارسلونا از سال ها پيش به آكادمى بزرگى براى پرورش وتربيت هافبك هاى خلاق بدل شده است، در حالى كه در بايرن مونيخ بيشتر بر روى فاز تهاجمى تيم سرمايه گذارى انجام شده است. وجود بازيكنان متعدد با كيفيت در فاز تهاجمى مونيخى ها را از اين منظر مى توانبه عنوان يكى از دلايل تغيير ايده هاى تاكتيكى گوارديولا دانست.
پپ گوارديولا براى اولين بار در ماه مارس سال جارى ميلادى و در ديدار مقابل شاختار دونتسك از رقابت هاى ليگ قهرمانان اروپا كه با پيروزى پر گل 7:0 مونيخى به پايان رسيد، تيم خود را با حضور هم زمان پنج مهاجم در تركيب اصلى به ميدان فرستاد. اين سرمربى اسپانيايى اما بعد از اين ديدار ديگر به طور مستقيم نتوانست چنين تركيب عجيبى را براى مونيخى ها در نظر گيرد، چون در اين رويارويى علاوه بر آرين روبن، فرانك ريبرى نيز دچار مصدوميتى سنگين شد و اين دو بازيكن تاثيرگذار در فاز تهاجمى بيشتر ديدارهاى تيم تا آخر فصل را از دست دادند. بنابراين تنها سه بازيكن تهاجمى ديگر به نام هاى توماس مولر، روبرت لواندوفسكى و ماريو گوتسه تا انتهاى فصل در اختيار پپ گوارديولا باقى ماندند و اين سرمربى اسپانيايى نتوانست تاكتيك مورد علاقه خود را در مونيخ بازهم ادامه دهد. در اين فصل بعد از تعطيلات تابستانى اما بيشتر بازيكنان مصدوم مونيخى در فاز تهاجمى در شرايط ايده آلى هستند، ضمن اينكه دو بازيكن با كيفيت نظير داگلاس كاستا و كينگزلى كومان نيز در اين بخش به كادر مونيخى ها اضافه شده اند.
پپ گوارديولا علاقه مند به سيستمى هرمى
در بازى مقابل كلن كه مونيخى ها به هزارمين برد خود در بوندسليگا دست يافتند و همچنين در بازى مقابل المپياكوى يونان در ليگ قهرمانان نيز بار ديگر گوارديولا چنين سيستى تهاجمى معروف به هرمى را براى تيم خود در نظر گرفت. دو مدافع، سه بازيكن ميانى و پنج مهاجم در حقيقت تركيب مورد علاقه اين روزهاى پپ گوارديولا محسوب مى گردد كه از سال 1880 به "چيدمان هرمى" شهرت يافته است. در ديدارهاى بين دو رويارويى مقابل كلن و الميپاكو اما اين سرمربى اسپانيايى، مونيخى ها را در ديدارها مقابل وولفسبورگ، آرسنال، شالكه و اشتوتگارت با چيدمان 4-4-2 و استفاده هم زمان از چهار مهاجم به زمين فرستاده است.
پياده نمودن سيستم بازى 5-3-2 اما نيازمند به پيش شرط هاى خاصى است. براى نمونه در چنين تاكتيكى وجود يك هافبك دفاعى خلاق و مقتدر كه از توانايى بالايى در امر بازى سازى و تقسيم توپ براى حفظ تعادل تيم برخوردار باشد، ضرورى است. با توجه به اينكه در چنين سيستمى تيم با حداكثر نفرات در فاز تهاجمى حضور مى يابد، حفظ توپ در نيمه زمين حريف بسيار مهم بوده و با توجه به فعاليت بيشتر تيم در نيمه زمين حريف، حضور تنها دو مدافع ميانى با توجه ريسك بالاى آن كافى خواهد بود. مدافعين كنارى در چنين چيدمانى نقشى بسيار مهم بر عهده دارند و بايد بتوانند هم در مواقع لزوم به خط ميانى اضافه گردند و هم از سرعت لازم براى دفع حملات حريف برخوردار باشند. استفاده از چيدمان 5-3-2 تا حدودى پر ريسك به نظر مى رسد، چون از طرفى سيستم هرمى تا حدودى امنيت خط دفاعى تيم را كاهش مى دهد و از سوى ديگر احتمال گل زنى تيم در فاز تهاجمى بسيار افزايش مى يابد كه اين موضوع در پيروزى هاى پر گل اخير بايرن مونيخ به خوبى ديده شده است.
نكته قابل توجه اين است كه گوارديولا هرگز برنامه اى براى استفاده از چيدمان هرمى در طول نود دقيقه يك ديدار نداشته است، بلكه وى از چنين سيستمى بيشتر در فازهايى از بازى كه نياز به افزايش فشار بر روى دروازه حريف ديده مى شود، استفاده مى كند تا بتواند به نتيجه لازم دست يابد. اما اگر اين سرمربى اسپانيايى از كسب نتيجه مورد نظر مطمئن شود، وى در ادامه ديدار از سيستم هرمى مورد علاقه خود چشم پوشى مى نمايد و تغييرات لازم را در آن براى حفظ نتيجه و پيروزى به دست آمده ايجاد مى نمايد و نظير چنين اتفاقاتى در ديدارهاى اخير بايرن مونيخ بارها رخ داده است.
سيستم هرمى در ابتدا در سال 1880 در فوتبال انگليس مورد استفاده قرار مى گرفته كه بعد ها به دليل محافظه كار تر شدن سرمربيان فوتبال به سيستم هايى تدافعى تر تغيير پيدا نموده است، گوارديولا اما در افكار خود تا حدودى مخالف چنين پروسه اى تاريخى را در تكميل ايده ها وتاكتيك هاى فوتبالى خود دنبال نموده است. اين سرمربى اسپانيايى كار خود در مونيخ را با چيدمان 3-3-4 آغاز نمود كه به 3-4-3 نيز قابل تغيير بود، بعدها اما وى بيشتر از سيستم 2-4-4 استفاده كرد كه در طول بازى از قابليت تبديل شدن به دو چيدمان 4-2-4 و 2-3-3-2 بسته به بازيكنان در اختيار و همچنين تاكتيك تيم حريف برخوردار بود و حال گوارديولا با بسط افكار فوتبالى خود به سيستم هرمى و فوق تهاجمى 5-3-2 رسيده و در حقيقت همانطور كه گفته شد مسيرى بر خلاف پروسه تكميل تاكتيك هاى مختلف در تاريخ فوتبال را در ذهن خود طى كرده است.
