طرفدارى- تيم هاى حاضر در فوتبال جزيره در مدت زمان سه ماهه نقل و انتقالات تابستانى بيش از دويست ميليون يورو براى جذب بازيكنان مورد نياز خود به حساب تيم هاى آلمانى واريز نموده اند كه بيشترين هزينه مربوط به خريد كوين دى بروين از وولفسبورگ توسط منچسترسيتى به مبلغ 75 ميليون يورو بوده است. اما چنين موضوعى چه پيامدهايى براى بوندسليگا مى تواند داشته باشد؟ آيا بوندسليگا با فروش بازيكنان تاثيرگذار خود به ليگ برتر جزيره هويت خود را از دست خواهد داد و يا اين موضوع به مزيتى براى تيم هاى بوندسليگايى بدل خواهد شد؟ اين يادداشت به دو نظر متفاوت در اين باره مى پردازد:
ليگ برتر جزيره با خراب كردن بازار نقل و انتقالات سود مى برد
كوين دى بروين (76 ميليون يورو)، روبرتو فيرمينو (41)، هوينگ مين سون (30)، باستين شواين اشتايگر (21)، شينجى اوكازاكى (11)، خوزلو (8)، كوين ويمر (7)، فيليپ ولشايد (3.8)، والون بهرامى (2)، عبدالرحمن بابا، سباستين پرودل و كريستين فوكس (هر دو به عنوان بازيكن آزاد) از جمله بازيكنانى بودند كه در تابستان 2015 بوندسليگا را به مقصد ليگ برتر جزيره ترك كرده اند.
در واقع تيم هاى نگليسى با پيشنهادات وسوسه انگيز خود چه براى بازيكنان و چه تيم هاى بوندسليگايى، پاى بازيكنان مورد نياز خود را به ليگ برتر جزيره باز مى نمايند، جدايى اين بازيكنان در تيم هاى ضعيف تر بوندسليگايى سبب بر هم خوردن نظم و تعادل تيمى آنها مى شود و تنها برخى تيم هاى بزرگتر بوندسليگايى نظير وولفسبورگ از توان سرمايه گذارى مبلغ كسب شده از فروش بازيكنان خود براى جذب بازيكنان جديد برخوردار هستند.
قدرت بالاى مالى ليگ برتر جزيره مى تواند خطرى بزرگ براى تيم هاى بوندسليگايى محسوب گردد، چون از طرفى عرضه و تقاضا از رابطه اى مستقيم با يكديگر برخوردار نيستند و تيم هاى بوندسليگايى به سرعت نمى توانند جايگزينانى مناسب براى ستاره هاى تاثيرگذار خود چه از كادر خود و چه از تيم هاى ديگر پيدا نمايند و از سويى ديگر قدرت مالى بالاى تيم هاى انگليسى سبب بر هم خوردن بازار نقل و انتقالات و تعادل قدرت ليگ هاى مختلف خواهد شد و در حالى كه تيم هاى اين كشور از ستارگان زيادى برخوردار خواهند بود، ساير تيم هاى ليگ هاى مختلف از جمله بوندسليگا از بازيكنان تاثيرگذار خالى خواهند شد.
چنين شرايطى به احتمال زياد از سال 2016 به بعد با توجه به قرارداد جديد حق پخش تلويزيونى بازى هاى ليگ برتر بدتر نيز خواهد شد، چون تيم هاى انگليسى مبلغى در حدود هفت ميليارد يورو از اين بابت ظرف مدت چهار سال درآمد خواهند داشت در حالى كه تيم هاى آلمانى در همين مدت از پخش تلويزيونى ديدارهاى خود تنها دو و نيم ميليارد يورو كسب خواهند نمود. براى نمونه واتفورد تيم تازه صعود كرده به ليگ برتر جزيره در ماه هاى اخير سى ميليون يورو براى تقويت كادر خود هزينه نموده در حالى كه دو تيم دارمشتات و آنگول اشتات تازه واردين اين فصل از رقابت هاى بوندسليگا در مجموع چهار ميليون يورو براى جذب بازيكنان جديد خرج نموده اند.
در مهلت نقل و انتقالات تابستانى 2015، بايرن مونيخ 79 ميليون يورو، بايرلوركوزن 35 ميليون يورو و شالكه 32 ميليون يورو براى تقويت كادر خود هزينه نموده اند، در حالى كه چنين آمارى در مقايسه با رقباى انگليسى بسيار پايين به نظر مى رسد، چون در همين مدت منچستر سيتى 200 ميليون يورو، ليورپول 111 ميليون يورو، منچستريونايتد 90 ميليون يورو، چلسى 74 ميليون يورو، تاتنهام 72 ميليون يورو و نيوكاسل 70 ميليون يورو براى جذب بازيكنان مورد نياز خود هزينه نموده اند. برخورد تيم هاى انگليسى براى جذب بازيكنان جديد را مى توان به مراسم مزايده اى تشبيه نمود كه تيم هاى مختلف براى خريد بازيكنان مورد نظر خود پيشنهاداتى بالاتر نسبت به ساير رقبا ارائه مى دهند كه پيامد چنين مسئله اى كاذب بودن قيمت هاى بازيكنان و بالا رفتن بى دليل قيمت آنها، خواهد بود.
به همين ترتيب تيم هاى انگليسى مى توانند با توجه به قدرت مالى بالايى كه دارند رقباى آلمانى خود را به راحتى بر سر جذب بازيكن مورد نياز از سر راه بردارند، موضوعى كه حتى در جذب كوين دى بروين نيز ديده شد چون سران وولفسبورگ بعد از واگذار نمودن دى بروين به منچسترسيتى اعلام نمودند كه بايرن مونيخ بر سر جذب دى بروين از توان رقابت با پيشنهاد منچسترسيتى برخوردار نبوده است. با اين وجود در بلند مدت شايد بتوان در بين تيم هاى آلمانى تنها براى بايرن مونيخ در رقابت مالى با رقباى انگليسى شانسى قائل بود و بى ترديد ساير تيم هاى آلمانى نظير دورتموند، شالكه، وولفسبورگ و بايرلوركوزن در اين زمينه هيچ شانسى نخواهند داشت.
تيم هاى بوندسليگايى براى اينكه رقابتى باقى بمانند، ضرورى است كه صبور بمانند و در فوتبال پايه با ثبات به كار خود ادامه دهند، چون فوتبال انگليس تنها در پرورش استعداد براى تيم هاى خود ضعيف به نظر مى رسند و منچسترسيتى و ساير تيم هاى انگليسى از قدرت كامل براى جذب هر بازيكنى با هر قيمتى برخوردار خواهند بود.
قدرت بالاى مالى ليگ برتر جزيره شانسى براى بوندسليگا
يكه تازى تيم هاى انگليسى در بازار نقل و انتقالات موضوع چندان جديدى نيست و در سال هاى پيش نيز وجود داشته است، اين موضوع در تابستان سال جارى تنها با جذب گران قيمت بازيكنى نظير كوين دى بروين توسط منچستر سيتى و قرارداد جديد تلويزيونى پخش بازى هاى ليگ برتر جزيره بيشتر به چشم خورده است. در واقع ترس از شعار "انگليسى ها همه بوندسليگا را خواهند خريد" هيچ چيز به همراه نخواهد داشت و بر خلاف آن تيم هاى بوندسليگايى مى توانند از اين موضوع بيشترين استفاده را داشته باشند.
در اين تابستان تيمى نظير ماينتس شينجى اوكازاكى را به مبلغ بيش از يازده ميليون يورو به لسترسيتى واگذار نموده و سودى ده ميليون يورويى از فروش وى كسب كرده اند، هوفنهايم نيز از فروش فيرمينيو به ليورپول بيش از چهل ميليون يورو به دست آورده و اين هافبك برزيلى را به مبلغ ده برابر هزينه خريد آن به فروش رسانده اند. در واقع از دست دادن بازيكنان تاثيرگذار به تيم هاى انگليسى واقعيتى تلخ براى تيم هاى بوندسليگايى محسوب مى گردد، اما نبايد فراموش شود كه اين تيم ها نيز سرمايه مناسبى از واگذارى بازيكنان خود دريافت مى نمايند كه مى توانند به خوبى آن را در جذب جايگزينان مناسب هزينه كنند.
كريستين هايدل مدير ورزشى ماينتس بعد از جدايى اوكازاكى به خوبى يه چنين موضوعى اشاره نموده است:"باشگاه هاى انگليسى از قدرت مالى بالايى برخوردار هستند، ما بايد سعى كنيم تا پول آنها را جذب كرده و قابل رقابت باقى بمانيم. تيم هاى انگليسى نمى توانند با تركيبى متشكل از بيست بازيكن وارد ميدان شوند و ورودى بازيكنان به ليگ برتر جزيره نيز محدود خواهد بود." هانس يوآخيم واتسكه مدير ورزشى دورتموند نيز نظر مشابهى داشته، وى در اين باره گفته است:"تيم هاى انگليسى هم نمى توانند بيش از 25 يا 26 بازيكن در كادر خود داشته باشند."
تيم هاى بوندسليگايى كه نمى توانند از لحاظ اقتصادى رقابتى با تيم هاى انگليسى داشته باشند، بايد نسبت به منابع و پول هاى كسب شده از فروش بازيكنان خود به فوتبال انگليس، برخوردى هوشمندانه از خود نشان دهند و اين سرمايه ها را به خوبى در فوتبال پايه، ساختار تيمى خود و جذب بازيكنان جديد سرمايه گذارى نمايند، بازيكنانى كه البته چندان مورد توجه تيم هاى انگليسى قرار نمى گيرند.
ينس لمان ستگربان سابق تيم ملى آلمان كه از تجربه خوبى از حضور در فوتبال جزيره برخوردار است به تازگى در خصوص چنين بحثى مدعى شده:"بر خلاف بوندسليگا، فوتبال در ليگ برتر جزيره توسط كسانى مديريت و رهبرى مى گردد كه خود هرگز فوتبال بازى نكرده اند. از لحاظ اقتصادى وضعيت تيم هاى انگليسى رويايى است اما همانطور كه در دو فصل قبل ديده شد، با وجود اينكه ليگ برتر جزيره متمول ترين ليگ فوتبال دنيا محسوب مى گردد اما آنها در رقابت هاى اروپايى حرفى براى گفتن نداشته اند. به نظر مى رسد كه يك ناهمخوانى در اينجا وجود دارد."
البته بحث در مورد چنين موضوعاتى چندان نتيجه بخش نيست و در نظر گرفتن سناريوهاى وحشتناكى نظير قدرت بالاى تيم هاى حاضر در ليگ برتر جزيره و هراس داشتن از اقتدار بالاى مالى و كادرى آنها نيز چندان موجه به نظر نمى رسد، بلكه تيم هاى آلمانى مى بايست تلاش نمايند كه از شرايط حاضر بهترين نتيجه ممكن را به دست آورند و مديران ورزشى باشگاه هاى فوتبال آلمانى نبايد از تماس همكاران انگليسى خود براى جذب يكى از بازيكنان خود در هراس باشند، بلكه آنها مى بايست به چنين درخواستى همانند يك شانس و موقعيت نگاه كنند، مهم تر اين است كه اين مديران از برنامه اى منطقى و هوشمندانه براى استفاده مناسب از اين هزينه دريافتى براى رساندن تيم به حداكثر موفقيت برخوردار باشند.
