طرفداری-ليگ برتر جزيره حداقل از لحاظ درآمدهاى اقتصادى در حال انفجار است و در اروپا در وضعيت بسيار مناسبى قرار دارد، دليل اين مسئله قرارداد جديد حق پخش تلويزيونى اين رقابت ها است كه از سال 2016 مبلغ 3.2 ميليارد يورو را براى تيم هاى انگليسى به ارمغان خواهد آورد. هزينه اى كه در بوندسليگا تنها يك رويا محسوب مى شود، چون DFL سازمان ليگ فوتبال آلمان براى دو فصل بعد از حق پخش تلويزيونى رقابت هاى بوندسليگا تنها 835 ميليون يورو درآمد خواهد داشت كه بيست درصد از اين مبلغ نيز به بوندسليگاى دو تعلق خواهد گرفت.
كريستين هايدل مدير باشگاه ماينتس آلمان در هفته گذشته از درآمد بالاى تيم هاى انگليسى به عنوان خطرى براى تيم هاى متوسط بوندسليگايى ياد كرده بود، اما هايدل به تازگى در گفتگويى با Kicker تا حدودى از شدت حرف هاى اوليه خود كاسته است:"من گفتم كه ما مجبور يم با تيم هاى انگليسى وارد رقابتى غير ورزشى شويم، اما بى ترديد به طور ناگهانى پنجاه درصد از بازيكنان بوندسليگا به ليگ جزيره نخواهند پيوست، من ترسى از انگليس ندارم." با وجود چنين اختلافات شديد مالى بين اين دو ليگ، اما بوندسليگا باز هم به دلايل ذيل مى تواند نباید نگران از دست دادن جذابیت خود به لیگ برتر جزیره باشد.
پرورش استعدادها:
راهيابى به دنياى حرفه اى فوتبال به عنوان بازيكنى جوان هرگز آسان نيست، به ويژه در فوتبال انگليس كه تيم ها بيشتر ترجيح مى دهند كادر خود را با جذب بازيكنان خارجى تكميل نمايند. براى نمونه چلسى قهرمان ليگ برتر جزيره با هفت بازيكن انگليسى قرارداد دارد و هشت بازيكن نيز از آكادمى جوانان اين باشگاه به تيم راه يافته اند، جان ترى اما تنها بازيكن اصلى تيم است كه در آكادمى چلسى پرورش يافته است. در منچسترسيتى نايب قهرمان اين رقابت ها تنها جو هارت و ريچارد رايت دو بازيكن انگليسى اين تيم محسوب مى شدند و سران اين باشگاه بيشتر ترجيح مى دهند كه نيازهاى تركيب خود را بيشتر از خريد بازيكنان از ساير ليگ هاى خارجى تامين نمايند.
شرايط بوندسليگا در اين خصوص اما بهتر است، براى نمونه چهارده بازيكن آلمانى در كادر فصل گذشته بايرن مونيخ قهرمان بوندسليگا حضور داشتند كه لام، مولر، شواين اشتايگر و بداشتوبر از آكادمى جوانان باشگاه به تيم راه يافته اند و علاوه بر بايرن مونيخ به بازيكنان اصلى تيم ملى اْلمان نيز بدل گشته اند. وولفسبورگ نايب قهرمان بوندسليگاى فصل قبل از حضور يازده بازيكن آلمانى در كادر خود بهره مى برد، ماكسى آرنولد و روبين كنوخه از خروجى هاى آكادمى وولفسبورگ محسوب مى شوند كه نقشى مهم در تيم ديتر هكينگ در فصل گذشته بر عهده داشتند.
موفقيت ورزشى:
در دو فصل گذشته نه تيم هاى انگليسى و نه تيم هاى آلمانى در رقابت هاى اروپايى چندان موفق نبوده اند و در فصل اخير تنها بايرن مونيخ از جمع تيم هاى دو ليگ جواز حضور در جمع چهار تيم نهايى ليگ قهرمانان اروپا را كسب نموده است. در رقابت هاى ليگ اروپا نيز تنها از جمع تيم هاى حاضر در دو ليگ، وولفسبورگ تا مرحله يك هشتم نهايى اين رقابت ها صعود نموده و براى اورتون نماينده انگليس، مرحله يك هشتم نهايى سد آخر بوده است. در رقابت هاى دو فصل پيش در سطح اروپا هر دو ليگ اما عملكردى مشابه داشته اند.
در زمينه بين المللى نمانيدگان اين دو ليگ در سطح مشابه و يكسانى قرار دارند، با وجود اينكه تيم هاى انگليسى هزينه بسيار بيشترى براى جذب بازيكنان جديد متحمل شده اند. در حال حاضر فوتبال اسپانيا در سطح باشگاهى حرف اول را در فوتبال اروپا مى زند، اما نكته جالب اين است كه در مراسم انتخاب بهترين بازيكن سال 2014 جهان فوتبال، 6 بازيكن از بايرن مونيخ در سيستم راى گيرى فيفا قرار گرفتند، در حالى كه تیم هاى انگليسى در مجموع پنج نماينده در چنين مراسمى داشته اند.
بوندسليگا در بسيارى از زمينه ها مى تواند به الگويى براى ساير ليگ ها بدل گردد، استاديوم ها در رقابت هاى بوندسليگا همواره مملو از تماشاگر است و فرهنگ خاصى بين هواداران تيم هاى بوندسليگايى در اين تيم ها به وجود آمده است. باشگاه ها نيز براى هواداران سازماندهى شده خود احترام زيادى قائل هستند و حمايت از آنها را وظيفه خود مى دانند و بوندسليگا با ميانگين 43539 تماشاگر براى هر بازى در ين زمينه در بين ليگ هاى اروپايى ركورددار است.
اما در انگليس اوضاع متفاوت و بسيار آرام ترى بر استاديوم ها حاكم است و از بازى هاى ليگ برتر جزيره تنها هواداران خاصى از نزديك ديدن مى نمايند، بيشتر دوستداران فوتبال انگليس ترجيح مى دهند از بارها و قهوه خانه ها بازى تيم هاى مورد علاقه خود را دنبال نمايند و به طور ميانگين كمتر از 36000 تماشاگر از هر بازى اين رقابت ها در استاديوم ها حاضر مى شوند.
قيمت بليط هاى ورودى استاديوم ها:
بى ترديد يكى از دلايل حضور كمتر تماشاگران انگليسى در استاديوم ها قيمت بسيار گران بليط هاى ورودى است، با وجود افزايش درآمد باشگاه در فوتبال جزيره به دليل قراردادهاى جديد تلويزيونى، قيمت بليط هاى ورودى نيز افزايش يافته است،استاديوم سيگنال ايدونا پارك دورتموند تنها يكى از مكان هاى مورد علاقه دوستداران انگليسى فوتبال است كه نمى خواهند يا نمى توانند رقابت هاى ليگ برتر جزيره را از نزديك تماشا نمايند. چون خريد يك بليط براى پرواز به شهر دورتموند و تهيه بليط براى تماشاى بازى هاى دورتموند در طول یک فصل، در بيشتر مواقع ارزان تر و مناسب تر از تهيه بليط ورودى به يكى از استاديوم هاى انگليسى تمام مى شود.
يكى از دلايل اصلى چنين اختلاف قيمتى بين بليط هاى ورودى رقابت هاى دو ليگ، وجود مكانى براى تماشاى ايستاده بازى ها در استاديوم هاى بوندسليگا است. بعد از فاجعه هيلزبرو در سال 1989 كه در آن 92 تماشاگر ايستاده از دنيا رفتند، طبق قانونى وجود چنين مكان هايى در استاديوم هاى ليگ برتر ممنوع شد و از آن زمان به بعد تماشاگران تنها به صورت نشسته مى توانند از نزديك بازى تيم هاى محبوب خود را نظاره گر باشند.
براى نمونه در فصل گذشته مناسب ترين قيمت براى تماشاى همه ديدارهاى خانگى منچسترسيتى، 377 يورو بوده است كه در مقايسه با قيمت 98 تا 240 يورويى براى جايگاه هاى ايستاده استاديوم سيگنال ايدونا پارك، مبلغ بسيار بالايى محسوب مى شود، اين در حالى است كه تماشاى بازى هاى دورتموند در بوندسليگا نسبت به ساير استاديوم ها گران محسوب مى شود.
جان دارچ مدير پروژه Safe Standing كه براى بازگرداندن جايگاه هاى تماشاى ايستاده بازى ها به فوتبال جزيره تلاش مى كند، در اين باره مى گويد:"وجود امنيت در استاديوم ها بسيار خوب است، اما اينكه استاديوم هاى انگليسى نمى توانند به محلى براى حضور همه اقشار جامعه تبديل شوند، هرگز موضوع جالبى نيست."
قانون 1+50:
طبق قانون معروف به 1+50 در آلمان، يك سرمايه گذار نمى تواند بيش از 49 درصد از سهام يك باشگاه را خريدارى نمايد و اين مسئله يكى از نقاط اختلاف ديگر بين اين دو لیگ مى باشد. در آلمان در صورتی یک شخص می تواند مالکیت تمام باشگاه و یا بخشی اعظم از آن را عهده دار شود که به مدت بیش از بیست سال اسپانسرینگ آن باشگاه را بر عهده داشته و در آن سرمایه گذاری کرده باشد. دیتمار هوپ که ریاست باشگاه هوفنهایم و شرکت SAP را به صورت همزمان بر عهده دارد، مثالی خوب در این زمینه است. این مدل از مالکیت باشگاه های فوتبال، مورد تایید همه باشگاه ای آلمانی قرار دارد و تنها باشگاه RB لایپزیگ با حمایت مالی ردبولز این فضیه را به نوعی نقض کرده اند.
در فوتبال جزیره اما چنین مدلی برقرار نیست و هر سرمایه گذاری می تواند به راحتی مالکیت باشگاهی را به طور کامل بر عهده گیرد، این مسئله در سال 2003 با خرید چلسی توسط رومان آبراموویچ میلیارد روسی به مبلغ 165 میلیون یورو به نحوی آغاز شده و به سایر باشگا ه ها نیز سرایت نموده است، حتی باشگاه نه چندان مطرح هال سیتی نیز از این موضوع مستثنی نبوده و با حضور سرمایه گذارن جدید، نام آن به هال سیتی تایگرز تغییر پیدا نموده است. بعد از این اتفاق سطح دستمزدها نیز در فوتبال جزیره نیزبا استانداردهای قبلی آن تطابق کمتری داشته است. به طوری کلی می توان ادعا نمود که شرایط فوتبال در انگلیس و به ویژه در لیگ برتر جزیره که از سال 1992 تاسیس شده کاملا متفاوت است.
بی تردید بوندسلیگا با توجه به شرایطی که دارد نباید از دست دادن جذابیت خود به لیگ برتر جزیره باشد، به شرط آن که تمامی تیم های حاضر در بوندسلیگا و دست اندرکاران آنها به جمله "من هیچ ترسی از انگلیس ندارم" معتقد باشند.
