طرفداری - هنوز تعداد سال هایی که لیگ برتر ایران لقب حرفه ای را به خودش گرفته به انشگتان یک دست نرسیده بود که زمزمه های قراردادهای نجومی و عجیب و غریب بعضی بازیکنان به گوش می رسید. آن روزها همه در ذوق حرفه ای شدن قراردادها چشمشان برق می زد و هیچ کس فکرش را نمی کرد که روزی ...
یکی از جملات جالب عادل فردوسی پور در بازی پرسپولیس و تراکتور این بود: "حالا قاسم دهنوی. بازیکنی که توجیه نیست هر سال باید با یک تیم قرارداد ببنده و به همین خاطر هر سال با دو تیم قرارداد می بنده."
اینکه فوتبالمان اسمش حرفه ای شود خیلی خوب است، اما فقط اسمش؟ پس فرهنگش چه می شود؟ به امان خدا ... ؟
وقت آن نرسیده که مخاطبان فوتبال را فاقد شعور و درک فرض نکنیم و صداقت و شفافیت بیشتری پیشه کنیم؟ بازیکنانی که تا همین دیروز به زحمت در یک تیم استانی با قرارداد های چند صد هزارتومانی فقط نیمکت نشین بودند حالا کارشان به جایی رسیده که مردم دو شهرهای مختلف ایران را به جان هم بیندازند؟ آن هم سر اینکه شوت های کج و پاس های اشتباهشان را چند صد میلیون بیشتر بفروشند تا مدل ماشینشان بالاتر برود.
مقصر کیست؟ استقلال؟ پرسپولیس؟ سازمان؟ تیم های بزرگ؟ تیم های صنعتی؟ راستش را بخواهید وقتی از بالا به قضیه نگاه می کنیم چیز درستی نمی بینیم که بخواهیم بگوییم مقصر کیست! هیچ چیز سر جای خودش نیست. از مدیرانی که این روزها چشمشان به کیسه های زر بیت المال افتاده و پایشان را روی پدال گاز چشم و هم چشمی گذاشته اند، تا بازیکنانی که معده هایشان سیری ناپذیر است و جیب هایشان را گویا آنقدر با ظرفیت دوخته اند که حالا حالاها سیر پر نمی شود. نمی گویند آن جوان اهوازی که از کوت عبدالله تا تختی را پیاده می آید چون 1000 تومان پول تاکسی ندارد به خاطر عشقش می آید نه به خاطر مدل موهای آقایان و مدل ماشینشان. پس تکلیف عشق این عاشق چه می شود؟
نمی گویند آن سپاهانی که برای دیدن بازی های تیمش 50 کیلومتر مجبور است با موتورسیکلت در اتوبان بیاید و در راه برگشت از فولادشهر داغ جوانی اش را به دل خانواده اش بگذارد، خودش را به کشتن می دهد تا نکند فلان بازیکن فکرش مکدر نشود که نکند دوستم ندارند و ناز کند که من می خواهم بروم.
آقایان به اصطلاح فوتبالیست می شود بپرسیم چه گلی به سرمان زده اید با این دستمزدهای حرفه ایتان؟ کارمان به جایی رسیده که برای بردن (شانسی) قطر در دوحه با حداقل گل باید جشن ملی بگیریم. پول زیاد میگیرید نوش جانتان، زحمت زیاد هم بکشید. معلوم نبود اگر قوچان نژاد نبود الان به جای چپ و راست مراسم تقدیر از ملی پوشان، اوضاع در مطبوعات چه خبر بود.
خلاصه آنکه شما را به جان حساب های پر پولتان قسم می دهیم آبرویمان را در جام جهانی حفظ کنید ... علاقه ای به کیسه گل شدن نداریم ...
ادامه دارد ...
