فوتبال آلمان در حال حاضر در بالاترین سطح خود قرار دارد. پس از قهرمانی ژرمن‌ها در جام جهانی اخیر، اکنون بوندسلیگا در حال جذب مخاطبی بیش از گذشته است و قراردادهای تلویزیونی این لیگ در حال افزایش هستند. کمپانی‌هایی نظیر بی.تی اسپورت در انگلستان قراردادهایی گران‌تر با این لیگ بسته‌اند که باعث شده حجم پول سرازیر شده به این لیگ بیش از هر زمانی در گذشته باشد. از بین 5 لیگ بزرگ اروپایی (لیگ برتر، لالیگا، سری آ، لیگ 1 و بوندسلیگا) این لیگ ژرمن‌هاست که با میانگین 43,502 تماشاچی بیش‌ترین رکورد را در این زمینه داراست. علاوه بر این، 7 تیم بوندسلیگایی و حتی تیم اف.ث کلن از بوندسلیگای 2 در بین 20 تیم پرتماشاچی فصل گذشته در اروپا بودند. کلن با میانگین 46,235 تماشاچی در هر بازی، در رده 19 قرار گرفت (این فصل آن‌ها در بوندسلیگای 1 حاضر خواهند بود). تیم‌های آلمانی در رقابت‌های اروپایی نیز با سایرین رقابت می‌کنند. فینال تمام آلمانی 2013 لیگ قهرمانان اروپا بین بایرن و دورتموند مثال خوبی در این زمینه است و فصل گذشته این دو تیم با بدشانسی از دور رقابت‌ها حذف شدند.
قبل از آنکه وارد جزئیاتی درباره آر.بی لایپزیگ شویم، ابتدا اطلاعاتی راجع به ساختار مالی فوتبال آلمان ارائه می‌کنم. تا سال 1998، تمامی تیم‌ها ساختار "اِینگِتراگِنِر وِرِین" یا اتحادیه‌های اعضا را داشتند. این به معنای آن است که اعضای باشگاه‌ها مالک آن‌ها بودند و هر پولی که به دست می‌آمد، می‌بایست در سازمان سرمایه‌گذاری می‌شد. باشگاه‌ها اجازه داشتند تا بخش فوتبال حرفه‌ای را به کمپانی‌های برونی محدودی تقسیم کنند اما این باشگاه‌ها همچنان تحت کنترل قانون "1+50" بودند، قانونی که هدف آن حفظ حق اکثریت برای اعضا بود. این قانون و یک سری ابزارهای کنترلی دیگر با این هدف وضع شدند تا به باشگاه‌ها در تهیه استراتژی‌های رشد بلندمدت کمک کرده و هم‌زمان مانع از آن شوند تا تیم‌ها با خرج بیش از حد، بدهکار شوند. تمامی این مسائل به اضافه اجرای سخت‌تر قانون بازی جوان‌مردانه مالی یوفا، که همین حالا هم باعث جریمه شدن منچستر سیتی و پی.اس.جی شده، نشان از آینده روشن پیش روی فوتبال آلمان دارد.
در حالی که همه چیز داشت به خوبی پیش می‌رفت، یک میلیاردر به نام دایتریچ ماتسچیتز، از بنیان‌گزاران رد بول و مالک 49% از سهام آن، باشگاه اس.اس.وی مارکرانستات را در 2009 خرید. وی پیش از این، باشگاه اس.وی آستریا سالزبورگ اتریش را خریده، نام آن را به آر.بی سالزبورگ تغییر داده، با صرف مبالغی سنگین آن‌ها را به قهرمانی لیگ رسانده و به رقابت‌های اروپایی برده و با این کار حواشی زیادی به وجود آورده بود. وی پس از آمدنش نام اس.اس.وی مارکرانستات را به آر.بی لایپزیگ تغییر داد (آر.بی مخفف رازن‌بال‌اشپورت است؛ زیرا به وی اجازه ندادند تا نام باشگاه را به رد بول لایپزیگ تغییر دهد). وقتی که او باشگاه را خرید، آن‌ها در لیگ دسته پنجم بودند و گفت که می‌خواهد طی 10 سال آینده این تیم را به بوندسلیگا برساند. در 2010 آن‌ها به استادیومی با ظرفیت 44,300 نفر نقل مکان کردند؛ استادیومی که برای جام جهانی ساخته شده بود. در 2012 سرمربی سابق تیم‌های شالکه و هافنهایم، رالف رانگنیک، به عنوان مدیر ورزشی این تیم انتخاب شد و گفته‌ها حاکی از آن است که به وی بودجه‌ای برابر با 100 میلیون یورو داده شد.
بسیاری از هواداران شدیداً نگران هستند که مبادا تمامی تلاش‌هایی که طی این سال‌ها صورت گرفت تا بوندسلیگا به این قدرت مالی برسد توسط این تیم از بین برود. اگرچه آر.بی لایپزیگ قانون 1+50 را نمی‌شکند اما دقیقاً هم از آن پیروی نمی‌کند. آن‌ها تنها 11 عضو دارند که اکثرشان از شاغلین در باشگاه هستند (بایرن 224,000 عضو دارد) و هزینه عضویت پس از پرداخت مبلغ 100 یوروی اولیه برای عضویت، 800 یورو در سال است (در بایرن 60 یورو در سال) و برخلاف سایر تیم‌ها، آر.بی لایپزیگ می‌تواند بدون هیچ دلیلی درخواست‌های عضویت را رد کند. آن‌ها فصل 14-2013 را در رده دوم لیگ دسته سوم به پایان رساندند و به همین دلیل به بوندسلیگای دو صعود کردند اما نزدیک بود به خاطر مسائل پروانه کار، از شرکت در بوندسلیگای 2 محروم شوند. دلیل این مسئله آن است که دو دسته برتر فوتبال آلمان توسط دی.اف.ال اداره می‌شوند که سازمانی جداگانه در درون سازمان اداره‌کننده کل فوتبال آلمان؛ یعنی دی.اف.بی است. دی.اف.ال راهبردهای مالی و تبلیغاتی سخت‌گیرانه‌تری دارد و باشگاه‌ها ملزم به اجرای آن هستند و به خاطر آن، آر.بی لایپزیگ مجبور شد تا پرچم باشگاه را تغییر دهد تا کم‌تر شبیه به لوگوی رد بول باشد.
یکی از نکات مثبت ظهور آر.بی لایپزیگ این است که می‌تواند به فوتبال آلمان شرقی کمک کند؛ بخشی از کشور که پس از اتحاد با آلمان غربی ضرر دیده است. در حال حاضر هیچ تیمی از آلمان شرقی در بوندسلیگا حاضر نیست و از ترکیب تیم ملی این کشور در جام جهانی 2014، تنها تونی کروس، که اکنون در رئال مادرید بازی می‌کند، متولد آلمان شرقی بود. به دلیل آنکه فوتبال آلمان شرقی در رکود به سر می‌برد، بسیاری از جوانان این بخش از کشور به آکادمی‌های باشگاه‌های غربی می‌روند؛ مانند کروس که در 16 سالگی به بایرن رفت.
در پایان باید گفت که آر.بی لایپزیگ به احتمال بسیار زیاد به زودی در بوندسلیگا حاضر خواهد شد، اگرچه ممکن است این اتفاق فصل بعد رخ ندهد و با وجود آنکه ظهور و صعود آن‌ها پرحاشیه بوده است، اما آن‌ها هیچ قانونی را نشکسته‌اند و به همین منوال به کار خود ادامه خواهند داد. با وجود آنکه ممکن است باشگاه‌های دیگر نظیر بایرن تصمیم بگیرند تا روش آر.بی لایپزیگ را اتخاذ کنند، اما احتمال آن کم است؛ زیرا هواداران اهمیت بالایی برای باشگاه‌ها دارند و این روش مالکیت را نخواهند پذیرفت.
