طرفداری - والنسیا برگشته. تیمی که همیشه از مدعیان بود، در سالیان اخیر حال و روز خوبی نداشت و همه چیز پیرامون آینده باشگاه، ناامید کننده به نظر می‌رسید. اما حالا ورق برگشته و خفاش‌ها فصل جدید را در قامت یک مدعی آغاز کرده‌اند. انتخاب‌های مدیریتی صحیح، استخدام یک مربی کاربلد و بادانش و البته خریدهای ارزان و بابرنامه باعث شده تا بار دیگر مستایا به بهشت هواداران و جهنم حریفان تبدیل شود. اما واقعا چه شد که والنسیا، برگشت؟
اولین و شاید مهم‌ترین تغییر، انتخاب متئو آلمانی بود. رئيس پیشین رئال مایورکا به سمت مدیر کل باشگاه انتخاب شد. تقریبا از همان روزهای اول و نخستین تصمیمات آلمانی می‌شد حدس زد که والنسیا روزهای خوبی در پیش خواهد داشت. اولین اقدام آلمانی این بود که مذاکرات با کیکه ستین - که گزینه نخست الکسانکو، مدیر فوتبال پیشین باشگاه بود - را متوقف کرد. دومین اقدام، قطع کردن دست قدرت ژرژ مندس در نقل و انتقالات باشگاه بود. مندس در چند تابستان اخیر، صحنه گردان اصلی خرید و فروش‌های والنسیا بود و بسیاری از دردسرهای خفاش‌ها از همین دخالت‌های سودجویانه نشات می‌گرفت.
آلمانی اما عنان نقل و انتقالات را خودش به دست گرفت و پس از استخدام مربی باتجربه و دانشی چون مارسلینو، برنامه‌ای مدون و آینده نگرانه برای خرید و فروش‌ها تدوین کرد. قدیمی‌هایی که دیگر آن کیفیت و محبوبیت را در تیم نداشتند، کنار گذاشته شدند. دیگو آلوس، انزو پرز و نانی فروخته شدند تا به جوانان اعتماد شود. شاید جالب باشد که بدانید والنسیا در نقل و انتقالات تابستانی حتی یک بازیکن بالای 26 سال هم جذب نکرد. نتیجه این شد که حالا والنسیا، جوان ترین ترکیب لالیگا را در اختیار دارد. ترکیبی که شور، اشتیاق، انگیزه و انرژی را به بازی تیم منتقل می‌کند. چیزی که بدون تعارف قبلا در تیم وجود نداشت.
خط حمله تیم جان دوباره‌ای گرفته. والنسیا در پنج بازی اخیرش موفق به زدن 21 گل شده. آماری تحسین برانگیز که بیشترین نقش را سیمونه زاتزا، مهاجم کنار گذاشته شده وست هم در آن ایفا کرده است. زاتزا هم اکنون با 8 گل دومین گلزن برتر لیگ پس از لیونل مسی است. نفر دوم خط حمله تیم نیز رودریگو مورنوی اسپانیایی و ملی‌پوش است که پنج گل زده. عملکرد خوب این دو نفر بوده که باعث شده والنسیا بالاترین نرخ تبدیل شوت به گل - یا به بیان بهتر استفاده از موقعیت - را در میان همه تیم‌های لالیگایی داشته باشد.
اگر بازی به یادماندنی و جذاب این تیم مقابل رئال بتیس را دیده باشید، به خوبی معنای آمار بالا را درک می‌کنید و این که این دو مهاجم در مقابل دروازه تا چه اندازه عالی و بی نقص کار می‌کنند. کمتر موقعیتی هدر می‌رود و نتیجه این شده که والنسیا فرصت طلب‌ترین تیم لیگ شده است. والنسیا فوتبال خوبی هم بازی می‌کند. این تیم کمترین استفاده از توپ‌های بلند را در میان تیم‌های لالیگایی داشته است. تمرکز و توجه مارسلینو روی استفاده از ضدحملات است اما در زمان در اختیار داشتن مالکیت توپ، والنسیا به دنبال دادن و رد و بدل کردن پاس‌های کوتاه است تا پاس‌های بلند. آنها حتی از بارسلونا هم که متخصص پاس‌های کوتاه متعدد است، پاس بلند کمتری داده و این، تحسین برانگیز و قابل توجه و تامل است.
از خط حمله که جدا شویم، به خط میانی و عملکرد فوق العاده کوندوگبیا در این ناحیه می‌رسیم. خرید هوشمندانه و موفق دیگری که تعادل را به بازی والنسیا برگردانده و وظیفه تخریب فوتبال حریف را بر عهده گرفته تا دیگر بازیکنان حاضر در خط میانی تمرکزشان را روی خلق موقعیت بگذارند. والنسیا در خط میانی دو بال فوق العاده دارد. کارلوس سولر که از محصولات آکادمی باشگاه است، به روند فوق العاده‌اش در سمت راست ادامه می‌دهد و دیگر خرید موفق تابستانی یعنی گونسالو گوئدس نیز به همان اندازه خوب کار می‌کند. اونای امری قطعا از همین حالا خواهان بازگشت گوئدس در پایان فصل است.
برای اینکه عملکرد فوق العاده این دو بال جوان را در بازیسازی بهتر درک کنید، بد نیست بدانید که در حال حاضر گوئدس با ارسال 5 پاس گل در زمانی که بازی در جریان است - open play - بهترین پاسور لالیگاست و نفر دوم هم کسی نیست جز کارلوس سولر که 4 پاس گل داده. او از این لحاظ در کنار آندرس گواردادو از رئال بتیس قرار می‌گیرد. چنین پاس گل‌هایی، یکی از شاخصه‌ها مهم بازیکن باکیفیت است.
از نقاط قوت والنسیا گفتیم اما این تیم نیز مطابق انتظار، نقاط ضعفی دارد و این یعنی شاگردان مارسلینو هنوز جای پیشرفت دارند. مشکل والنسیا بیشتر به قسمت در دست گرفتن نبض بازی برمی‌گردد. خفاش‌ها در زمینه حفظ توپ چندان خوب عمل نمی‌کنند و خیلی زود کنترل بازی را از دست می‌دهند. گرچه مارسلینو یک راه حل مقطعی برای این مشکل اندیشیده و آن هم پرس کردن وحشتناک بلافاصله پس از از دست دادن توپ است. مارسلینو دوست دارد تیمش جنگنده باشد و حریف را راحت نگذارد. نمود بارز این خواسته را در آمار عملکرد والنسیا می‌بینید:
والنسیا همان طور که مارسلینو گفت، هر بازی را مثل یک فینال می‌بیند و در رویارویی با حریف، برای رسیدن به هدفش، از همه توانش استفاده می‌کند. والنسیا بیشترین تعداد خطا به ازای بازی را در لالیگا در اختیار دارد. فاکتوری که شاید در ابتدا به عنوان یک نقطه ضعف یا یک بی انضباطی تیمی به نظر برسد اما در واقع یک تاکتیک هوشمندانه است که به بهبود عملکرد دفاعی تیم کمک می‌کند.
در پایان. والنسیا شاید در انتهای فصل در این رتبه دوم نباشد اما سه بازی بعدی‌اش مقابل تیم‌های رده پایینی جدول است و این یعنی می‌تواند فرم کنونی را برای حداقل مدتی دیگر حفظ کند. گرچه با برد شگفت انگیزشان مقابل سویا نشان دادند که توانایی مقابله و شکست هر تیمی را دارند. پس از مدت‌ها به نظر می‌رسد این باشگاه قدیمی لالیگا در مسیر درستی گام برمی‌دارد. فراموش نکنیم که فصل گذشته در همین مقطع بود که والنسیا تنها دو امتیاز با منطقه سقوط فاصله داشت و پراندلی به عنوان پنجمین سرمربی در 11 ماه اخیر، هدایت تیم را بر عهده گرفته بود.
Guillem Balague, Nick Wright and Adam Smith / skysports
