پس از تماشای بازی ایتالیا در مقابل اسپانیا، آنچه مشاهده می شد فقدان حضور بازیکنی در زمین بود که بتواند جریان بازی را تغییر دهد. روزی روزگاری سری آ مملو از بازیکنان فانتزی و بهترین شماره 10 های ایتالیا و جهان بود. بازیکنانی که هر لحظه قادر به باز کردن دفاع حریف بودند. اکنون لیست مورد علاقه خود از بهترین شماره 10 های تاریخ سری آ را اینگونه ارائه می دهم.
به جز نیلس لیدهولم، جیانی ریورا و ساندرو ماتزولا، من به اندازه کافی خوش شانس بوده ام که بازی تمامی بازیکنانی که در زیر معرفی می کنم را ببینم و بر این اساس من معتقدم این بازیکنان در مقابله با بازیکنان لیست فیفا بهتر می باشند.
ابتدا می خواهم فهرست فیفا را بنویسم: 1. پله، 2. دیه گو مارادونا، 3. زین الدین زیدان، 4. فرانس پوشکاش، 5. میشل پلاتینی، 6. روبرتو ریولینو، 7. لیونل مسی، 8. لوتار ماتئوس، 9. روبرتو باجو، 10. گئورگی هاجی، 11. ماریو کمپس
دیه گو مارادونا و بازی های فوق العاده اش در ترکیب ناپولی بین سال های 1984 و 1991 موجب شد که این تیم 2 بار اسکودتو را کسب کند، دو بار نایب قهرمان شود و یک جام یوفا به دست آورد. الهه شهر ناپل در آن ایام غیر قابل مهار بود و تنها با خطا قابل توقف بود. او با تکنیک ناب، اراده مطلق و مهارت های والای خود یک تنه ناپولی و آرژانتین را قهرمان کرد و به عقیده بسیاری بهترین بازیکن تاریخ فوتبال می باشد.
زین الدین زیدان یکی از بهترین بازیکنان یوونتوس بود. وی موفق به کسب دو اسکودتو و یک جام بین قاره ای شد، در حالی که دو بار در فینال لیگ قهرمانان اروپا دستش از لمس جام کوتاه ماند. آلفردو دی استفانو در توصیف او می گوید: "این بازیکن چنان تماشایی و روان حرکت می کند که گویی کفش هایش مخملین است." اگر چه او در واقع هیچگاه شماره 10 بیانکونری را بر تن نکرد، اما او تمام مفاهیم سحر و جادو، موجودی افسانه ای، کنترل و چرخش های 360 درجه ای ظریف، یک بازیساز واقعی و برجسته را معنی کرد و بیش از 200 بار با پیراهن یووه به میدان رفت.
یوونتوس از بازیکنان فانتزی بیشتری بهره می برد و یکی از بازیکنان غیر قابل مهار دیگر روبرتو باجو بود که خلاقیت در بازی او موج می زد. اگر چه موفق ترین دوران او در یوونتوس رقم خورد، اما برای اینترمیلان و آث میلان نیز به میدان رفت. او بین سال های 1985 تا 1990 برای فیورنتینا بازی می کرد و معتقد بود که خون او بنفش است. حرکات بی عیب و نقص او، کنترل های فوق العاده، استعداد بالا، شتاب زیاد و تغییر حرکت در عین سرعت موجب شد 204 گل در 452 بازی به ثمر رساند.
جادوی الساندرو دل پیه رو منجر به انجام بیش از 700 بازی در ترکیب یوونتوس و به ثمر رساندن 290 گل شد و اهدای شماره 10 روبرتو باجو به او، منجر به ترک یوونتوس توسط بهترین بازیکن سال 1993 جهان به مقصد میلان بود. پینتوریکو با معشوق خود موفق به کسب لیگ قهرمانان در سال 1996 و هشت اسکودتو شد. پاهای جادویی او و گل زیبایش در وقت اضافه نیمه نهایی جام جهانی 2006 منجر به ارزشمندترین پیروزی ایتالیا و در نهایت قهرمانی در جام جهانی شد.
فرانچسکو توتی در اوایل سال 1998 به عنوان کاپیتان رم تبدیل شد و اولین اسکودتوی خود را در سال 2001 کسب کرد. سال بعد او موفق شد داوطلبانه پیراهن شماره 10 آتزوری را از الساندرو دل پیه رو بگیرد. او آن زمان ادعا کرد: "تنها بهترین بازیکن باید آن را بپوشد." در سال 2004 مارادونا در مورد توتی گفت: "توتی می داند که چگونه بهترین بازیش را به نمایش گذارد و بالاتر از زیدان بهترین بازیکن جهان است." در حال حاضر توتی با به ثمر رساندن 232 گل دومین گلزن تاریخ سری آ می باشد و یکی از بهترین بازیکنان حال حاضر این مسابقات می باشد.
جیانکارلو آنتونیونی پرچم فیورنتینا در تمامی زمان ها و سمبل پیروزی می باشد. تمامی باشگاه ها ممکن است که یک تیم قهرمان داشته باشند، اما طرفداران فیورنتینا آنتونیونی را دارند با این تصور که او یک قهرمان جاودانه است. سرود هواداران فیورنتینا که با یکدیگر همخوانی می کنند: "شما فاتح اسکودتو هستید، اما ما آنتونیونی را داریم." شعاری زیبا و دندان شکن برای حریفان بود. آنتونیونی که یک مدیر کلاسیک در میدان بود با کیفیت بالایش به ایتالیا کمک کرد که فاتح جام جهانی 82 شود. وی 73 بازی ملی در کارنامه دارد.
رود گولیت یکی دیگر از کامل ترین بازیکنان سری آ در دهه 80 بود. پس از پیوستن به میلان در سال 1987، با عملکرد جادویی اش همه را مسحور مهارتش کرد. ورزشکاری فوق العاده، ثبات و یکنواختی استثنایی و ظرافت و تکنیک استثنایی کمک فراوانی در شکل گیری میلان رویایی کرد که فاتح 3 سری آ، 2 لیگ قهرمانان و 2 جام بین قاره ای شد.
میشل پلاتینی در سال 1982 به یوونتوس نقل مکان کرد و همکاری استثنایی او با پائولو روسی منجر به دو اسکودتو و دو جام اروپایی شد. پاس های هنرمندانه او و تکنیک بالایش، بازیسازی در کنار هنر گلزنی که منجر به سه بار آقای گلی سری آ شد.
اینترمیلان دهه 60 بسیار به ستاره ای به نام ساندرو ماتزولا در کنار لوییس سوارز نیازمند بود. ماتزولا در هر زمینه ای یک برکت ارزشمند بود. پسر والنتینو افسانه ای موفق شد همراه نراتزوری 4 سری آ، 2 جام باشگاه های اروپا و 2 جام بین قاره ای کسب نماید. بهترین عملکرد او در پیروزی 3-1 اینترمیلان در مقابل رئال مادرید در فینال اروپا در سال 1964 بود که دو بار موفق به گلزنی شد.
جیانی ریورا یک هافبک عالی و فوق العاده که مهارت خاصی در گلزنی نیز داشت. یکی از بهترین بازیکنان تاریخ ایتالیا، پسر طلایی در زمینه نبوغ و نوآوری و دریبل های زیبایش به میلان کمک کرد که میلان به هر افتخاری که می خواهد دست یابد. او خود نیز چندین جایزه معتبر کسب کرد. به همان اندازه که یک بازیساز فوق العاده بود، به عنوان یک بازیکن آزاد هر هنرنمایی که لازم بود به نمایش می گذاشت.
نیلس لیدهولم که مثلث سوئدی اش به همراه گونار نوردال و گونار گرن لقب گرنولی را به خود اختصاص داده بود 4 قهرمانی در دهه 50 کسب کرد. لیدهولم نقش اساسی در ثبت رکورد 225 گل نوردال در سری آ داشت. بیش از یک دهه همه محو قدرت پاسوری و بازیسازی وی قرار داشتند. اسطوره ای که دو سال متوالی حتی یک پاس اشتباه نداد و وقتی که پس از دو سال یک پاس اشتباه در خانه ارسال نمود، هواداران هم شوکه شدند و هم او را تشویق نمودند.
