چهار سه-سهیعنی یاد اون روزهایی افتادم که تیم پپ خیمه میزد رو دروازه تیم مورینیو و تیم مورینیو با تک موقعیت یه گل میزد و بازی رو میبرد. یکی دوتا بازی رئال و بارسا و یه بازی بارسا اینتر. واقعا چه روزهایی بود و همون اتفاقها الان واسه مورینیو افتاد. تیمی که 100% از حریفش بهتر بازی کرد نتونست بازی رو ببره و رو یه موقعیت دو امتیاز رو از دست داد.
تو انگلیس دوتا تیم که خیلی دوسشون دارم اول منچستره بعد آرسنال. امروز هم مثل همه بازیهای مقابل هم این دو تیم منچستری بودم.
منچستر در نبود زلاتان و حضور یک نیمه ای رونی فوق العاده بازی کرد. کاملا سوار بر بازی بود، مورینیو نشون داد تیمش افتاده رو غلتک. درسته بازی مساوی شد ولی این بازی عالی نشون از روند خوب در روزهای آینده میده.
این تیم منچستر شباهتهای خیلی زیادی با تیم فرگوسن داشت و به نظرم مثل گذشته خیلی خوب و بابرنامه بازی کردن.
آرسنال هم واقعا بد و ضعیف بازی کرد. اینکه با وجود فوق ستاره هایی همچون اوزیل و سانچز نتونی بازی رو به دست بگیری و نتونی حمله کنی و موقعیت گل نداشته باشی و مجبور به دفاع کردن بشی نشون از بد بودنت داره. این تیم حتی سایه ای از بازی های هفته های گذشته، لااقل در فاز هجومی به نمایش نگذاشت. نه مالکیت توپ رو در اختیار داشت نه بازی تک ضرب و حفظ توپ نه نفوذ از کناره ها و عمق. هیچی به هیچی. واقعا بد بودن. فقط دفاع خوبی کردن. آرسنال تو اروپا بخواد جلوی تیمهایی مثل بارسا و بایرن و اتلتیکو و یوونتوس اینجوری بازی کنه از الان حذف شده بدونه خودش رو. امیدوارم همین یک بازی رو بد بوده باشن و دوباره جون بگیرن. چون من ورای جامهایی که تیمها می برند، آرسنال قوی و هجومی رو حتی اگه سالها یه جام نبره واقعا دوس دارم نه این آرسنال دفاعی.
